Στην αρχή την άφησαν να ρημάξει για χρόνια. Μετά αποφάσισαν να
τη χαλάσουν εντελώς. Πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια με λαμαρίνες (σε πραγματικό
χρόνο, αφού όπως φαίνεται στο μυαλό της Δημοτικής Αρχής ο χρόνος ...επιβραδύνεται) ενώ οι παρατάσεις διαδέχονται
η μία την άλλη. Όταν απορούσαμε γιατί ξήλωναν τα συντριβάνια, έλεγαν ότι θα μας
φτιάξουν μια ωραία “γούρνα” (το δείχνουν και οι μακέτες).
Τώρα, ξαφνικά, ανακάλυψαν ότι τα συντριβάνια αρέσουν –λέει-
στον κόσμο, είναι ωραίο πράγμα και είπαν να φτιάξουν όχι ένα, αλλά τρία (!) Βέβαια,
οι παρατάσεις θα συνεχιστούν ενώ το κόστος θα ανεβαίνει. Πόση αξία
έχουν άλλωστε οι διαβεβαιώσεις του Δημάρχου ότι το έργο θα είναι έτοιμο ως το τέλος
του έτους; Άλλωστε είναι πια κοινός τόπος ότι για τη συγκεκριμένη Δημοτική Αρχή
δεν υπάρχουν χρονοδιαγράμματα.
Το ίδιο δεν συμβαίνει με την περίφραξη στη Δ. Φιλοσόφου, με τον μεντρεσέ στο Δημοτικό μουσείο, με τον μεγάλο Δακτύλιο που δεν προχωράει ενώ οι εμμονές θα κοστίσουν πιθανόν κάποια εκατομμύρια επιπλέον, με το νέο Δημαρχείο στη Δόμπολη που δεν προχωράει αλλά και δεν θα είναι ακριβώς Δημαρχείο αλλά και με άλλα, μικρότερα, έργα; Ακόμη και οι διαβάσεις με κυβόλιθο που θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εδώ και μήνες έχουν κολλήσει στο 30%.
Αλλά και εκεί που έγιναν νέες ασφαλτοστρώσεις διαβάζουμε ότι θα χρειαστεί να ξανασκαφτούν οι δρόμοι για να περάσουν οπτικές ίνες και φυσικό αέριο. Για τέτοια συνεννόηση και συγχρονισμό μιλάμε! Τα δε υποτιθέμενα μέτρα που θα έδιναν λύση στο οξύτατο πρόβλημα με τα αδέσποτα είχαν ως αποτέλεσμα τα σκυλιά να αυξάνονται και να πληθύνονται ενώ ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος έχει υπό την εποπτεία του άλλους πεντέξι κλάδους με αρμοδιότητες!
Κάπως έτσι χάθηκε και την προθεσμία για τις προσλήψεις άνω των 55 ετών αφού δεν πρόλαβαν να τις πάρουν καν χαμπάρι. Η Πρέβεζα όμως και η Αρτα πρόλαβαν. Όσο για τα νέα φωτιστικά led ούτε εκεί προχωράει κάτι. Δείτε τη Μιαούλη το βράδυ κα θα καταλάβετε.
Από επιτυχία σε επιτυχία λοιπόν η Δημοτική Αρχή με μότο το «απόψε αυτοσχεδιάζουμε».
Δείτε όμως πώς ήταν η πλατεία πριν τη χαλάσουν ολόκληρη. Οι μουριές τώρα θα ήταν στο φόρτε τους, χαρίζοντας άφθονη σκιά, αλλά τα δέντρα …ενοχλούσαν φαίνεται την αισθητική των αρμοδίων. Κι εκείνα το όμορφα κυματιστά ξύλινα παγκάκια τι να απέγιναν άραγε; Ποια να ήταν η τύχη τους; Αντ’ αυτών βλέπουμε τώρα να τοποθετούνται κάποια άθλια παγκάκια που σε τρεις το πολύ μήνες μοιάζουν προπολεμικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου