Απόψεις...

 

«Ενα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα και από τις τεράστιες αστοχίες της Μεταπολίτευσης είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα ξόδεψε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε εξοπλισμούς χωρίς να καταφέρει να δημιουργήσει στοιχειώδη αμυντική βιομηχανία. Καταφέραμε όμως και το ακατόρθωτο. Οταν αποκαλύφθηκαν οι παραδοσιακές μίζες και οι ευρηματικές μέθοδοι των αντισταθμιστικών οφελών, δαιμονοποιήσαμε ό,τι είχε να κάνει με την παραγωγή ή την τεχνολογική έρευνα στον τομέα των εξοπλισμών. Εξοπλισμοί και λαμογιές ήταν σχεδόν συνώνυμα. 

Η πολιτική ηγεμονία της Αριστεράς απαγόρευσε επιπλέον στους πανεπιστημιακούς μας να συνεισφέρουν σε έρευνες που είχαν οποιαδήποτε σχέση με την άμυνα. Με αποτέλεσμα, καθηγητές που σε άλλες χώρες θα έβγαζαν πατέντες, να παράγουν εργασίες θεωρητικού περιεχομένου και μηδενικής πρακτικής αξίας.

Τα πράγματα, όμως, ευτυχώς, αλλάζουν. Το τι έχει πετύχει η Τουρκία στην αμυντική βιομηχανία της μας σόκαρε, επιτέλους. Τα ταμπού σπάνε, καταλαβαίνουμε όλοι ότι το ΕΜΠ δεν μπορεί να είναι άβατο για έρευνα που σχετίζεται με την άμυνα και πως κανένας εργατοπατέρας δεν μπορεί, με τις πλάτες λαϊκιστών πολιτικών, να μπλοκάρει κρίσιμα εθνικά προγράμματα, όπως π.χ. ο εκσυγχρονισμός πολεμικών αεροσκαφών.Η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και σημαίνοντες παράγοντες του ιδιωτικού τομέα ασχολούνται πλέον πολύ σοβαρά με το ζήτημα».

                                                            (Αλ. Παπαχελάς- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Από δήμαρχος, κλητήρας. Ετσι μου φαίνεται ο Ντόναλντ Τραμπ. Αντί να έχει μια στρατηγική θεώρηση όλου του κόσμου, κάθεται και νταλαβερίζεται με τον φίλο του τον Βλαδίμηρο σε ένα σικέ ματς σε βάρος της Ουκρανίας ή παζαρεύει κάθε μέρα τους δασμούς ανάλογα με τα κέφια του. Φυσικά για εμάς τους Ελληνες αυτό που προέχει είναι ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ τουλάχιστον να μη στέκεται απέναντί μας. 

Παλιότερα, τουλάχιστον ξέραμε ότι θα έστελναν οι Αμερικανοί ένα μεσολαβητή σε Αθήνα και Αγκυρα, για να πέσουν οι τόνοι εκατέρωθεν και η ζωή να συνεχιστεί με αδιατάρακτη την ενότητα του ΝΑΤΟ. Ηταν μια βεβαιότητα που σήμερα δεν υπάρχει. Και εξωτερική πολιτική χωρίς βεβαιότητες, μόνον με ρίσκα, είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς είναι πρωτόγνωρη».

                                                                         (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

 «Hταν χθεσινή δήλωση του Πεσκόφ, αν δεν κάνω λάθος: «Η Ρωσία θυσιάζει ούτως ή άλλως πολλά γι’ αυτήν τη συμφωνία, αφού στόχος της ήταν να καταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία». Με άλλα λόγια, ζητάει να αποζημιωθεί και για τα διαφυγόντα κέρδη της επιχείρησης. Αν ισχύσει η συνθήκη που προτείνει ο Τραμπ, τότε η Ρωσία ούτε το Κίεβο θα έχει εκκενώσει ούτε τον Ζελένσκι θα έχει διώξει. Οταν ξεκίνησε η εισβολή, ο Πούτιν υποσχόταν πως σε μερικές ημέρες ο στρατός του θα είχε καταλάβει τη χώρα. 

Τρία χρόνια μετά, έχει καταλάβει το 19% της επικράτειάς της. Το οποίο τώρα η Ουκρανία θα πρέπει να εκχωρήσει στον εισβολέα, αν θέλει να ισχύσει η εκεχειρία. Διότι περί εκεχειρίας πρόκειται. Ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει όσο δεν έχουν λυθεί τα προβλήματα που προκάλεσαν την εισβολή. Και δεν πρόκειται για την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως υποστηρίζουν οι απανταχού ρωσόφιλοι. Ο Πούτιν ήθελε να εξαφανίσει την Ουκρανία από τον χάρτη. Δεν τα κατάφερε».

                                                               (Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Εδώ... γελάμε

                                                                                         (Α.Πετρουλάκης -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
 

Απόψεις...

  

«Πρόσφατα έτυχε να βρεθώ στην Πολωνία. Δεν ξέρω τη γλώσσα, δεν είχα ξαναπάει ποτέ. Δεν βρήκα πολλούς ανθρώπους να καταλαβαίνουν όντως αγγλικά και κανένας δεν μίλαγε γερμανικά. Επρεπε να τα βγάλω πέρα με το κινητό μου και τα πολωνικά που δεν ξέρω. Συνειδητοποίησα ότι οι κάτοικοι της Βαρσοβίας, εάν μετακινούνται με τα πόδια, είναι σχεδόν βασιλιάδες. Οχι μόνο λόγω της άνεσης στα πεζοδρόμια, της παρουσίας πρασίνου σε κάθε γωνιά, της ευγένειας των οδηγών στον δρόμο, αλλά και λόγω ενός λειτουργικού, εύκολου στη χρήση δικτύου μετακίνησης με αθόρυβα, ηλεκτρικά λεωφορεία. 

Τα δρομολόγια, ακόμη και τις μέρες του καθολικού Πάσχα, ήταν πιο συχνά απ’ ό,τι στην Αθήνα Δευτέρα πρωί καθημερινής. Τα νυχτερινά έρχονταν και παρέρχονταν, για να μαζέψουν ζευγαράκια, τουρίστες, εργαζόμενους, τελειωμένους ή τη σπουδάζουσα νεολαία. Η χρήση τους ήταν πανεύκολη, αφού κάποιος σύγχρονος πίνακας έδειχνε όντως τη στάση, ήταν φωτισμένα και καθαρά και δεν ακουγόταν αυτή η εντελώς βασανιστική, παρηκμασμένη φωνή που ακούει κανείς στην Αθήνα – είναι σχεδόν σαν να την ακούμε μέσα στο κεφάλι μας αυτή την κυρία που λέει λάθος ή πνιγμένα τις στάσεις, ενώ το λεωφορείο αγκομαχάει και ξεφυσάει και είναι για κλάματα.

Τα νυχτερινά λεωφορεία είναι σημεία δημοκρατικής συνειδητοποίησης, μέρη όπου αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν ζει μόνος σε νησί, αλλά μέσα σε μια κοινωνία, με ανθρώπους που ενδέχεται να μην του μοιάζουν. Είναι θρίαμβος του συλλογικού, υπόσχεση ότι μπορούμε και να συνυπάρχουμε, και να διαφέρουμε. Το παράδειγμα της Βαρσοβίας έχει ενδιαφέρον, γιατί η πόλη δεν είχε περάσει και λίγα ώσπου να φτάσει να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. 

Γιατί, με απλά λόγια, οι δρόμοι της Αθήνας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι τόσο άθλια συντηρημένοι, βρώμικοι και δυσλειτουργικοί; Κι όταν εμπλέκονται ιδιώτες, γιατί είμαστε τόσο ριγμένοι όπως συνέβη στους σιδηροδρόμους, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν παιδιά σε καιρό ειρήνης; Γιατί οι Αθηναίοι παίρνουν το τρόλεϊ ή το λεωφορείο σαν να είναι κάποιου είδους προσωπική αποτυχία; Γιατί οι τουρίστες κλείνονται στα ιδιωτικά, κλιματιζόμενα βανάκια που τους διαχωρίζουν από τους ντόπιους και δημιουργούν δυσάρεστες κοινωνικές ρωγμές που κάνεις δεν τις θέλει; 

Και πώς γίνεται οι κάτοικοι ενός μέρους με ήλιο, χαμηλή εγκληματικότητα, χαμηλά εισοδήματα, ακριβά καύσιμα και μικρές αποστάσεις να έχουν πειστεί ότι πρέπει να μετακινούνται με την επέκταση της ιδιωτικής τους σφαίρας, το αυτοκίνητο; Φυσικά, υπάρχουν νικητές και ηττημένοι από αυτή την κατάσταση. Δεν είμαστε στους νικητές».

                                                                  (Β.Στεργίου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η έλλειψη κατοικιών αντιμετωπίζεται δραστικά μόνο με νέες εργατικές κατοικίες. Σαν το πρόγραμμα που δούλεψε τη δεκαετία 1955-65 και έφτιαξε καλαίσθητες μικρές πολυκατοικίες (κάποιες έργο του αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη) που λειτουργούν ακόμα. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα έπρεπε να είχε ήδη ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Έξω από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Χώροι υπάρχουν και θα υπάρχουν. Αυτές είναι οι μεγάλες και τολμηρές αλλαγές. Αν είχαν ξεκινήσει να χτίζονται το 2020 σήμερα θα έμενε κόσμος. Όλα τα άλλα είναι ημίμετρα αναποτελεσματικά. Σε όλο τον δυτικό κόσμο μόνο έτσι λύνεται το οικιστικό».

                                                              (Δ.ΑΘηνάκης –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Ο Λευκός Οίκος είχε να δει τόσο υπερδραστήριο πρόεδρο κατά τις πρώτες εκατό ημέρες της εξουσίας του, από την εποχή του εικονιζόμενου Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Ο Ντόναλντ Τραμπ ηγείται μιας «επανάστασης», όπως την ονομάζει ο ίδιος, φιλοδοξώντας να τα αναδιαμορφώσει όλα, ακόμη την ιδέα της ίδιας της Αμερικής. Ηδη ομως έχει προκαλέσει μόνιμη ζημιά».

                                                                                   (Protagon Team)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

«Τις ημέρες του Πάσχα είχα αποφασίσει να ασχοληθώ μόνο με οικογενειακά θέματα και να χαλαρώσω. Όμως, όπως κάθε φορά, στα μεγάλα τραπέζια πέφτουν και τα μεγάλα θέματα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να σας γράψω για τους κρυφούς φόρους των δήμων που τους πληρώνουμε αλλά δεν τους καταγράφουμε ποτέ στο συνειδητό μας και μάλλον πάνε στον κουβά. 

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπως είναι η Κόρινθος στην οποία έχει έδρα η επιχείρηση μας, σε ένα ακίνητο με άδεια οικοδόμησης το μακρινό 1969 πληρώνουμε δημοτικά τέλη 945 ευρώ/ έτος, δημοτικό φόρο 135 ευρώ και τέλος ακίνητης περιουσία 85 ευρώ. Συνολικά δηλαδή 1165 ευρώ ετησίως!!!Φανταστείτε λοιπόν τα έσοδα σε επίπεδο Δήμου ποια είναι! 

Κι ο φόρος είναι αρκετά μεγάλος γιατί αντιστοιχεί σε εισόδημα 13.000 ευρώ με συντελεστή φορολόγησης 9%!!! Θέλετε να μιλήσουμε για τις παροχές στο κατάστημα μας; (για την πόλη δεν θα μιλήσω, γιατί ειδικά το κέντρο της είναι μια καταστροφή).

Δημοτικός δρόμος: λίγο καλύτερος από την Καμπούλ (τρύπες, ρωγμές, μπαλώματα, απορροή που δεν είναι απορροή, φρεάτια βουλωμένα σχεδόν πάντα όταν βρέχει, πεζοδρόμιο που είναι ακατάλληλο για τα πάντα κλπ).

Καθαριότητα: 10 επιχειρήσεις με μεγάλο φόρτο και πολλά φορτία (δεν αναφέρω καν τον οικιστικό ιστό) μοιραζόμαστε 2 κάδους ανακύκλωσης (φανταστείτε τι γίνεται όταν υπάρχουν παραλαβές ή αυξημένη κίνηση) κι έναν συμβατικό κάδο παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις προς τους υπευθύνους για αύξηση τους. 

Τι άλλο να γράψω; Πραγματικά, το θέμα είναι εξοργιστικό. Πού πηγαίνουν όλα αυτά τα χρήματα;  Υπάρχει υποχρέωση για ανταποδοτικότητα; Ποια είναι η λογοδοσία; Ποιος νόμος με προστατεύει από μια κακή δημοτική αρχή; Ποιος μπορεί να ανατρέψει έναν τόσο μεγάλο φόρο για το δικαίωμα απλώς να ενοικιάζεις ή να έχεις ένα κατάστημα;»

                     (Αναγνώστης N.K  στο άρθρο του Κ. Στούπα από το liberal.gr) 

«Πού είναι εκείνες οι κάμερες τροχαίων παραβάσεων;», αναρωτιέται ο αναγνώστης Ego E. Θα σας πω πού είναι, αγαπητέ φίλε. Χθες άκουσα ότι στον Πόρο ομάδα εφήβων διασκέδαζε πετώντας κροτίδες στα πόδια μιας ηλικιωμένης 88 ετών. Ο γιος της βιντεοσκόπησε το συμβάν και όταν πήγε στο τμήμα να καταθέσει το στοιχείο, τον πληροφόρησαν ότι οι γονείς των νεαρών αθλητών της κακοποίησης είχαν καταθέσει μήνυση επειδή αποτύπωσε τα πρόσωπα των γόνων τους. Να πού είναι οι κάμερες. Εκεί που είναι και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Αυτούς φοβάται η κυβέρνηση και κακώς διστάζει.

Ο φίλος George M. περιγράφει με την ακρίβεια της προσωπικής εμπειρίας το φαινόμενο: «Σε παρέες που βρέθηκα στα γιορτινά τραπέζια, έγινα μάρτυρας ιστοριών που εξιστορούσαν με μεγάλη υπερηφάνεια και μαγκιά φίλοι, συγγενείς και γνωστοί στους οποίους είχε γίνει αλκοτέστ τουλάχιστον μια φορά τα τελευταία δύο χρόνια αλλά λόγω των γνωστών που έχουν στην Τροχαία, τους χαρίστηκαν οι ποινές. Και με μαγκιές έπιναν και ξαναέπιναν τσιπουράκια το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα, όπου κάποια στιγμή θα έβαζαν τα παιδιά τους στο αυτοκίνητο (χωρίς καθισματάκια ασφαλείας) για να πάνε στο σπίτι τους».

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ Χ. δεν μασάει τα λόγια του: «Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να δηλώνεις την ύπαρξή σου, την παρουσία σου, την ασημαντότητά σου. Ενας ιδιαίτερα δημοφιλής είναι να παραβιάζεις τους κανόνες, να κάνεις “σαματά”, να γίνεσαι ενοχλητικός, προκλητικός, επικίνδυνος, αγενής και ιταμός. Το τραγικό είναι ότι η κοινωνία αυτό ακριβώς το αποδέχεται σαν μέρος του παιχνιδιού, αν όχι σαν κανονικότητα και προφανώς εισπράττει ό,τι ακριβώς σπέρνει: Μιζέρια, υπανάπτυξη, εσωστρέφεια, έλλειμμα προοπτικής μέλλοντος…». Είναι το υπερτροφικό εγώ μας που αρχίζει να καλλιεργείται από τη στιγμή της γέννησής μας;

Ο Λεωνίδας Κ. θεωρεί ότι: «Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας του θέματος. Οι Ελληνες συνηθίσαμε να είμαστε ανεξέλεγκτοι και ατιμώρητοι, όσο βέβαια κινούμαστε στον ελλαδικό χώρο. Ακόμη και ξένοι που μας επισκέπτονται μερικές φορές παρασύρονται καθώς εναρμονίζονται με τον “τρόπο” μας».

                                                            (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

«Η δημόσια συζήτηση για τα αυξανόμενα ενοίκια στην Ελλάδα –και ιδίως στις μεγάλες πόλεις– έχει λάβει σχεδόν αποκαλυπτικό χαρακτήρα. Οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης μιλούν για «κρίση», για «εκμετάλλευση», για «ανάγκη παρέμβασης». Όμως αυτό που ελάχιστοι τολμούν να πουν είναι το προφανές: οι αυξήσεις στα ενοίκια δεν είναι ένδειξη αποτυχίας της αγοράς. Είναι ένδειξη ότι η αγορά λειτουργεί. Και, όπως κάθε ανοιχτό σύστημα, στέλνει σήματα.

Όταν οι τιμές ανεβαίνουν, η αγορά δεν «αδικεί» κανέναν. Αντίθετα, ειδοποιεί ότι η ζήτηση για στέγαση σε συγκεκριμένες περιοχές έχει αυξηθεί ταχύτερα από την προσφορά. Ειδοποιεί ότι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν προοπτική σε μια πόλη ή σε μια γειτονιά. Ειδοποιεί ότι υπάρχει ανεκμετάλλευτη ευκαιρία για επενδύσεις σε νέες κατοικίες, ανακαινίσεις και ανάπτυξη».

                                                                                 (Αλ.Σκούρας-liberal.gr)

«Γνώριζαν ότι για ορισμένους δεν είναι καλοδεχούμενοι στο νησί. Οταν βρέθηκαν πέρυσι στη Ζάκυνθο, τους απείλησαν και έσπασαν τα τζάμια του αυτοκινήτου τους. Φέτος διαπίστωσαν ότι διάφορα οχήματα παρακολουθούσαν τις κινήσεις τους. Οι ακτιβιστές της γερμανικής οργάνωσης «Επιτροπή Εναντίον της Σφαγής των Πουλιών» είχαν μια αποστολή και ήταν αποφασισμένοι να τη φέρουν εις πέρας. Παρά τον φόβο προσπαθούσαν να καταγράψουν και να υποδείξουν στις Αρχές τα πόστα και την παράνομη δραστηριότητα των εαρινών λαθροθήρων. 

Δεν περίμεναν, όμως, ότι η βία εναντίον τους θα κλιμακωνόταν. Εκεί, όμως, τους εντόπισαν, τους περικύκλωσαν και τους χτύπησαν. Τους πέταξαν πέτρες, σύμφωνα με την περιγραφή, τους έριξαν στο έδαφος, έσπασαν με γροθιές τη μύτη ενός ακτιβιστή. Οι δράστες υπερείχαν αριθμητικά και είχαν τα πρόσωπα καλυμμένα. «Οι λαθροθήρες δεν μας θέλουν στα μέρη τους γιατί προσπαθούμε να σώσουμε τα τρυγόνια», λέει στην «Κ» η Στεφανία Τραβάλια, μέλος της CABS».

                                                              (Γ.Παπαδόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Αν κάποιος αρνείται επί της αρχής να αξιολογηθεί, δεν πρέπει να έχει θέση στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης». Αυτή η δήλωση του πρωθυπουργού προκάλεσε αντιδράσεις εκ μέρους της αντιπολίτευσης η οποία τον κατηγορεί για εκφοβισμό προς τους εκπαιδευτικούς και για σχεδιασμό απολύσεων. Ωστόσο η αξιολόγηση είναι νόμος του κράτους και οι ΔΥ είναι υποχρεωμένοι να τον σεβαστούν. Να αποδεχθούν δηλαδή τους όρους του παιχνιδιού αν θέλουν να διατηρήσουν τη θέση τους στο Δημόσιο Σχολείο. Και αυτό κάνει η συντριπτική τους πλειοψηφία. Εξάλλου η μέχρι τώρα εφαρμογή της αξιολόγησης στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς στέφθηκε με «απόλυτη επιτυχία». Το 99% κρίθηκαν επαρκείς».

                                                                           (Λ.Καστανάς- ΑΤΗensvoice)

Εδώ ... γελάμε

                                                                                                        (Ηλ.Μακρής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Απόψεις...

«Πριν από περίπου ένα χρόνο η επίθεση που δέχτηκαν Ισραηλινοί τουρίστες μπροστά σε ξενοδοχείο ισραηλινών συμφερόντων στην περιοχή της Ομόνοιας κρατήθηκε «χαμηλά» για ευνόητους λόγους. Δράστες ήταν μετανάστες μαζί με «αντίφα». Προχθές, δρόμοι της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων γέμισαν με αφίσες στις οποίες, με εβραϊκή γραφή, υπήρχε το σύνθημα «Εβραίοι δεν είστε καλοδεχούμενοι». Ηταν περιοχές καταλυμάτων Airbnb ώστε το μήνυμα να γίνει αντιληπτό από τους στοχοποιημένους τουρίστες. 

Στην προκειμένη περίπτωση δεν επρόκειτο για μια επίθεση που μπορεί και να οφειλόταν σε ένα συγκυριακό γεγονός. Εδώ έχουμε ένα οργανωμένο σχέδιο με εκτύπωση αφισών στα εβραϊκά, με συνεργεία αφισοκολλητών που έκαναν τη δουλειά τους ταυτόχρονα σε τουλάχιστον τρεις πόλεις. Και φυσικά πίσω από αυτήν την αντισημιτική εκστρατεία υπήρχε κάποιος ή κάποιοι που τη χρηματοδότησαν. Το ζήτημα δεν είναι αστυνομικό, είναι βαθύτατα πολιτικό και φέρνει πρωτίστως την κυβέρνηση προ των ευθυνών της.

Ελλάδα και Ισραήλ έχουν τις καλύτερες σχέσεις από ποτέ και δεν είναι λίγοι αυτοί που ενοχλούνται σε μια χώρα που τουλάχιστον δύο γενιές μεγάλωσαν με τον «αραφατισμό» του Ανδρέα.

                                                                         (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

«Προχθές διάβαζα σε ρεπορτάζ της Καθημερινής την εξής δήλωση του δημάρχου Δούκα για τον Λόφο του Στρέφη: «Ήδη έχουμε κάνει έργο, έχουμε φυτέψει 300 δέντρα, θα τοποθετηθούν και τα φώτα και φυσικά θα ανοίξει και το ιστορικό ουζερί Εξωστρεφής. Δεν δέχομαι ότι έχω εγκαταλείψει τον Λόφο του Στρέφη». 

Εν τω μεταξύ, κατά την επιστροφή μου από το ραδιόφωνο στο σπίτι μου, στα Εξάρχεια με περίμενε μια επετειακή αφίσα για τον έναν χρόνο κατάληψης του ουζερί Εξωστρεφής που… φυσικά, σύμφωνα με τον δήμαρχο, θα ανοίξει – κάπου, κάπως, κάποτε.  Οι σοφιστές, ως γνωστόν, αφιέρωναν τη ζωή τους στην αναζήτηση της αλήθειας και είχαν καταλήξει πολύ πριν από την εισαγωγή των όρων misinformation και disinformation πως η αλήθεια δεν είναι μόνο μία. Αλλά εγώ επιλέγω αντί επιλόγου ένα απόσπασμα από το «Ελένης Εγκώμιον» του Γοργία.

«Πόσοι δεν έχουν πείσει ή δεν πείθουν τόσους και τόσους για τόσα πράγματα πλάθοντας έναν ψευδή λόγο! Γιατί, αν οι πάντες είχαν για τα πάντα, μνήμη για τα περασμένα, συνείδηση για τα παρόντα και πρόγνωση για τα μελλοντικά, ο λόγος δεν θα εξαπατούσε έτσι· στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι εύκολο ούτε να θυμόμαστε το παρελθόν ούτε να έχουμε γνώση του παρόντος ούτε να μαντεύουμε το μέλλον· έτσι, για τα περισσότερα ζητήματα οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σύμβουλο της ψυχής τους την πίστη. Επειδή όμως η πίστη είναι σφαλερή και αβέβαιη, οδηγεί όσους τη χρησιμοποιούν σε σφαλερές και αβέβαιες επιτυχίες».

                                                                        (Επ.Μπινάζη – ATHensvoice)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

@Το έχω ξαναγράψει. Αν ήταν μια χώρα που έπρεπε να περάσει στο ανατολικό μπλοκ μετά τον πόλεμο ήταν η Ελλάδα. Και το γεγονός ότι δεν πέρασε της έχει μείνει απωθημένο. Και σε κάθε ευκαιρία το βγάζει. Γιατί ο γκαϊλές της είναι ο ολοκληρωτισμός σε όποια βερσιόν και αν της προσφέρεται. Σε ακροαριστερή ή ακροδεξιά. Αρκεί να είναι αυταρχισμός, τραμπουκισμός, επιβολή, στοχοποίηση, καταπίεση παντός είδους. 

Θα ακούσατε τη σιωπή των προοδευτικών αμνών στο γεγονός της μπούκας στον Ιανό. Κατά βάθος μέσα τους, αλλά και έξω τους όλοι αυτοί οι σιωπηλοί λυπούνται που δεν ματαιώθηκε η συζήτηση, που δεν αρπάξαμε τίποτα ψιλές ή χοντρές τέτοιοι μεταμελημένοι που είμαστε.  Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι ρε παίκτες σας μάθαμε. Και το διασκεδάζουμε. 

@ Και γω θα συμφωνήσω ότι ο εκπαιδευτικός που αξιολογεί καθημερινά και αρνείται τη δική του αξιολόγηση δεν έχει θέση στη δημόσια εκπαίδευση. Αλλά περιμένουμε να εφαρμοστεί και ο νόμος και οι αρνητές να έχουν συνέπειες. Αλλιώς είναι γράμμα κενό. Ο νόμος. Και αν η αξιολόγηση δεν έχει φέρει ακόμα αποτελέσματα είναι γιατί είναι προσχηματική και γραφειοκρατική χωρίς επιπτώσεις, παρά μόνο για τους τελείως «γειά σου». Που θα τους στέλνει υποτίθεται για κάποια επιμόρφωση. Δεν νομίζω να πήγε κανείς μέχρι στιγμής. 

Πρώτα να βρείτε σοβαρούς αξιολογητές και να ορίσετε τους κανόνες πραγματικής αξιολόγησης, μετά να θέσετε συγκεκριμένες συνέπειες, και τέλος να βάλετε τους διευθυντές των σχολείων στο παιχνίδι. Αυτοί πάντα ξέρουν καλύτερα από κάθε απόντα «σχολικό σύμβουλο» ποιος κάνει και τι μάθημα και ποιος όχι. Α! και τον περιπτερά στη γωνία. Αυτός πάντα ήξερε τους καλύτερους δασκάλους και τους έβγαζε το καπέλο, όταν πήγαιναν για τσιγάρα.

                                                                (Leo Kastanas- ευρωπαϊστές f/B)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

@ Ας δούμε τα αποτελέσματα της "αξιολόγησης" που θεσπίσθηκε με τον νόμο 4940/2022. Από τους 595.676 που ήταν το μόνιμο προσωπικό του Δημοσίου το 2023, έπρεπε να αξιολογηθούν μόνο 189.000 (164.000 υπάλληλοι, 25.000 προϊστάμενοι). Γιατί; Διότι εξαιρούνται οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας, οι κληρικοί, οι εκπαιδευτικοί και οι πανεπιστημιακοί. Οι εκπαιδευτικοί θα ήταν οι πρώτοι που θα έπρεπε να αξιολογηθούν! Όμως, υποβλήθηκαν μόνο 166.350 αξιολογήσεις. 

Τι έγινε με όσους αρνήθηκαν να αξιολογηθούν; Απολύθηκαν; Όχι βέβαια. Ζουν και βασιλεύουν. Πόσοι από τους 164.000 κρίθηκαν ως αστέρια, «υψηλής απόδοσης»; Οι 39.394! Περίπου ο 1 στους 4! 

Όταν το Υπουργείο Εσωτερικών το έψαξε περισσότερο διαπιστώθηκε ότι τα κριτήρια «υψηλής απόδοσης» τα πληρούσαν μόλις 4.259 υπάλληλοι! Τι συνέβη με τους προϊστάμενους αξιολογητές, που έβαζαν άριστα με τόνο, με τη σέσουλα; Τιμωρήθηκαν; Απολύθηκαν; Όχι βέβαια. Ζουν και βασιλεύουν. 

Πόσοι δεν πέρασαν τον «πήχυ»; 1.390 υπάλληλοι μόνο, λιγότεροι από το 1%! Τι συνέβη έστω και σ΄αυτούς τους στούρνους; Απολύθηκαν; Όχι βέβαια. Ζουν και βασιλεύουν. Και εσύ κορόιδο φορολογούμενε, πλήρωσες 3.941 εκπαιδευτικά προγράμματα για να τους εκπαιδεύσεις. 

Όμως ο καινούργιος νόμος προβλέπει επιπρόσθετο κονδύλι 40 εκατομμύρια ευρώ για bonus στους καλούς υπαλλήλους. Πρέπει να το πάρουν; Βεβαιότατα! Αλλά με ποια κριτήρια; Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι ο καλός ΔΥ πρέπει να παίρνει bonus αλλά ο κακός πρέπει ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΟΔΙ. Αξιολόγηση που δεν προβλέπει απολύσεις είναι κοροϊδία. 

Και, φυσικά, είναι κλοπή εις βάρος των φορολογουμένων που υποχρεώνονται να μισθοδοτούν τα διακομματικά βύσματα που τρούπωσαν στο Δημόσιο με το γνωστό σημείωμα: "Δεν κάνει για τίποτε. Βολέψτε τον κάπου."

@ Υπάρχει μια αρχή στον πολιτισμένο κόσμο, την οποία όλα τα κράτη που σέβονται τους πολίτες τους τηρούν απαρέγκλιτα: κάθε νόμος, που δημιουργεί δυσμενέστερο περιβάλλον, ισχύει για οικονομικές αποφάσεις που λαμβάνονται μετά από αυτόν. Όχι για όσες αποφάσεις ελήφθησαν όταν ίσχυε η προηγούμενη, ευνοϊκότερη ρύθμιση. Έτσι, οι πολίτες προγραμματίζουν τη ζωή και την οικονομική τους δραστηριότητα, ξέροντας ότι το κτήριο, το αυτοκίνητο, το σκάφος, το τροχόσπιτο, η πισίνα δεν θα φορολογηθούν περισσότερο, απ’ όσο τη στιγμή της αγοράς ή της κατασκευής τους και ότι το οικόπεδο που αγόρασαν θα συνεχίσει να είναι οικόπεδο και δεν θα μετατραπεί σε χωράφι. 

Μ’ αυτόν τον τρόπο χτίζεται σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και Πολιτείας, αλλά προωθείται και η ανάπτυξη, καθώς βασική προϋπόθεση για ένα περιβάλλον φιλικό προς το επιχειρείν είναι η νομική σταθερότητα και η κρατική συνέπεια.

                                                       (Θ.Τζήμερος- Δημιουργία ξανά)

Ρήσεις...

 

Ειδήσεις...

 

@ «Ρήτρα» αποκλεισμού επιχειρήσεων που έχουν προβεί σε διαπιστωμένη ρευματοκλοπή και ειδική μέριμνα για αρτοποιεία, ζαχαροπλαστεία και καθαριστήρια, λόγω υψηλής ενεργειακής κατανάλωσης, προβλέπει το πλαίσιο επιδοτήσεων λογαριασμών ρεύματος των επιχειρήσεων, που ανακοίνωσε χθες το ΥΠΕΝ. 

Οι αναδρομικές επιδοτήσεις για το διάστημα από 1η Δεκεμβρίου 2024 έως και 28 Φεβρουαρίου 2025 παρέχουν στήριξη σε πάνω από 1 εκατ. επιχειρήσεις με κύκλο εργασιών έως 10 εκατ. ευρώ και αφήνουν εκτός 32.000 επιχειρήσεις που διαπιστωμένα έχουν πραγματοποιήσει ρευματοκλοπή, με τον αρμόδιο υπουργό Σταύρο Παπασταύρου να στέλνει ένα πρώτο σαφές μήνυμα για την αυστηροποίηση των ποινών σε όσους ρευματοκλέβουν. Περίπου 3 εκατ. ευρώ που θα λάμβαναν ως επιδότηση αυτές οι επιχειρήσεις θα διατεθούν στον συνολικό προϋπολογισμό του πλαισίου ενίσχυσης και θα επιμεριστούν στις νόμιμα ηλεκτροδοτούμενες επιχειρήσεις.

@ Τριαντάχρονος ο δράστης της επίθεσης στο Βανκούβερ με αυτοκίνητο σε πλήθος που άφησε πίσω της 11 νεκρούς.Στον 30χρονο απαγγέλθηκαν χθες Κυριακή κατηγορίες -αρχικά- για οκτώ φόνους, μετά την επίθεση που διέπραξε μετατρέποντας αυτοκίνητο σε όπλο στο Βανκούβερ, σκοτώνοντας 11 ανθρώπους και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους, εν μέσω φεστιβάλ της κοινότητας των μεταναστών από τις Φιλιππίνες στην καναδική μεγαλούπολη.«Η εισαγγελία της Βρετανικής Κολομβίας απήγγειλε κατηγορίες στον Κάι-Τζι Άνταμ Λο, 30 ετών, για οκτώ φόνους», εξήγησε η αστυνομία σε ανακοίνωσή της, προσθέτοντας πως αναμένεται να του απαγγελθούν κι άλλες κατηγορίες.

@ Τα μέτρα για την ασφάλεια και τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρόμου, μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, εξειδίκευσε ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών Κωνσταντίνος Κυρανάκης.

«Το νομοσχέδιο βάζει τα θεμέλια για έναν σιδηρόδρομο πιο ασφαλή, πιο σύγχρονο, πιο αξιόπιστο. Χωρίς μεγάλα λόγια, χωρίς υπερβολές και κυρίως με σεβασμό στους πολίτες που περιμένουν να δουν αλλαγές στην πράξη» δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο Κ. Κυρανάκης.Το νέο νομοσχέδιο επιχειρεί ριζικές τομές στο μοντέλο λειτουργίας του ελληνικού σιδηροδρόμου, θέτοντας δικλίδες ασφαλείας για την κυκλοφορία των τρένων και προβλέποντας αυστηρή αξιολόγηση για το προσωπικό. Εισάγει μια δέσμη μέτρων άμεσης εφαρμογής που ενισχύουν τη σιδηροδρομική ασφάλεια, δίνοντας έμφαση στην αναδιοργάνωση των φορέων και την ενίσχυση της λογοδοσίας.

@Αμετάβλητες θα παραμείνουν μέχρι και το 2027 οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, παρά το γεγονός ότι η τελευταία αναπροσαρμογή πραγματοποιήθηκε το 2021.Οι αυξημένες τιμές που καταγράφονται στην αγορά τόσο για τις πωλήσεις όσο και για τις ενοικιάσεις ακινήτων αναγκάζουν την κυβέρνηση να τις κρατήσει σταθερές, καθώς μια νέα αναπροσαρμογή θα έφερνεπρόσθετα βάρη στους ιδιοκτήτες ακινήτων και εμμέσως και στους ενοικιαστές.

@Τη δημιουργία έξι μονάδων καύσης τόσο απορριμματογενών καυσίμων όσο και σύμμεικτων απορριμμάτων εξετάζει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, οι μονάδες πρόκειται να χωροθετηθούν:

• Στη Ροδόπη, καλύπτοντας όλη την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης. Η μονάδα θα έχει δυναμικότητα 62.000 τόνων.

• Στην Κοζάνη, καλύπτοντας Κεντρική Μακεδονία, Δυτική Μακεδονία, Ηπειρο, Θεσσαλία και Κέρκυρα. Θα δέχεται 288.000 τόνους απορριμμάτων.

• Στο κέντρο της Πελοποννήσου (σε μία από τις περιφερειακές ενότητες Αρκαδίας, Ηλείας ή Αχαΐας). Θα καλύπτει τις περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας, Πελοποννήσου και το Ιόνιο πλην Κέρκυρας. Θα έχει δυναμικότητα 154.000 τόνων.

• Στη Βοιωτία, καλύπτοντας τμήματα της Στερεάς Ελλάδας και τη Δυτική Αττική. Θα έχει δυναμικότητα 186.000 τόνων.

• Στην Αττική, καλύπτοντας την υπόλοιπη Αττική, τα νησιά του Βορείου Αιγαίου και τμήμα των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων.

• Στο Ηράκλειο, καλύπτοντας όλη την Κρήτη, τη Σαντορίνη, την Κάρπαθο και τη Ρόδο. Θα έχει δυναμικότητα 140.000 τόνων ετησίως.

@Επανήλθε η κανονικότητα στην Ισπανία και άρχισαν πάλι οι πτήσεις στα αεροδρόμια, μετά τις ακυρώσεις δρομολογίων εξαιτίας της συσκότισης που σημειώθηκε σε πολλές πόλεις της χώρας. Μπλακ άουτ σαν αυτό της Δευτέρας μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή σε όλα τα ηλεκτρικά συστήματα της Ευρώπης σε περιόδους χαμηλής ζήτησης και αυτή είναι μια κοινή αγωνία των διαχειριστών τα τελευταία χρόνια.

                                                                   (Aπό τον ηλεκτρονικό Τύπο)

Εδώ... γελάμε

 

Τόση αδιαφορία λοιπόν;

 

Την παρακάτω κατάσταση βρήκαν σήμερα Δευτέρα που άνοιξαν τα Σχολεία μετά τις διακοπές του Πάσχα, οι μαθητές του παλιού Πολυκλαδικού το οποίο στεγάζει τώρα διάφορα Σχολεία. 

Μια κατάσταση επιεικώς πρωτόγονη, σίγουρα μοναδική σε επίπεδο χώρας καθώς η Δημοτική Αρχή δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τον ρόλο της ούτε στο ελάχιστο. Έτσι, ακόμη και η λέξη «ντροπή» δεν μπορεί να περιγράψει την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό-πόσω μάλλον όταν αυτό αφορά την εκπαίδευση. 

Φυσικά, στα εκεί Σχολεία φοιτούν αρκετοί μαθητές που έχουν και γονείς αλλά που, ως φαίνεται, έχουν συνηθίσει σε παρόμοιες καταστάσεις. Κι ακριβώς απέναντι από την Είσοδο ένα διαλυμένο κυριολεκτικά και επικίνδυνο αυτοκίνητο παραμένει στη θέση του μήνες πολλούς τώρα χωρίς η αρμόδια υπηρεσία να το απομακρύνει. 

Και να σκεφτεί κανείς ότι όλες αυτές οι υπηρεσίες με τους δεκάδες υπαλλήλους  πληρώνονται από τους δημότες, για  ποιον λόγο άραγε αφού δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στα στοιχειώδη;   

Κι έπειτα, γιατί βάφουν ένα Σχολείο με λευκό χρώμα; Χάθηκαν τα χρώματα; Κλινική είναι ή μήπως θέλουν να δώσουν έτοιμο καμβά στους νεοβάνδαλους;  

Καμαρώστε:

Πρωτόγονοι...

 

Μπορεί η Λ. Νιάρχου να ανακατασκευάστηκε αλλά οι στάσεις του αστικού είναι “στο πόδι” χωρίς να  διαθέτουν κάδους απορριμμάτων παρότι αρκετός κόσμος περιμένει κάθε μέρα το αστικό ΚΤΕΛ. Έφτιαξαν λοιπόν οι πρωτόγονοι έναν αυτοσχέδιο κάδο απορριμμάτων, επιδαπέδιο, και τον γέμισαν ήδη. 

Οι λέξεις χάνουν το νόημά τους αφού ούτε οι αρμόδιοι δίνουν λύσεις αλλά και οι δημότες που έχουν συνηθίσει στο σκουπιδαριό γύρω τους  κάνουν αυτό που πάντα ήξεραν να κάνουν. Έτσι άλλωστε πας μπροστά, εν έτει 2025! 

Λίγο πιο πέρα, στον δρόμο που συνδέει τη Δωδώνης με τη Νιάρχου το σκουπιδαριό παραμένει στον δρόμο για μήνες, αφού κανένας υπάλληλος δεν περνάει από κει για να καθαρίσει. Τους πέφτει φαίνεται… μακριά. 

Και μια δεύτερη διάβαση για πεζούς εξακολουθεί να μην υπάρχει, με τον κόσμο να πηδάει πάνω από τα μεταλλικά κάγκελα. Αυτό θα πει πρόοδος!

Εδώ... γελάμε

                                                                                                           (Χρ.Παπανίκος -"Ελλάδα 24")
 

Υπάρχουν και καλές ειδήσεις...

  

«Και ενώ τα ξυλόλια, τα «μπαζώματα» και οι «συγκαλύψεις» φαίνεται πως μας άφησαν χρόνους καθώς κούρασαν τον κόσμο, εξάντλησαν τη δυναμική τους και δεν πέτυχαν τελικά τον σκοπό τους προς μεγάλη απογοήτευση όσων έκαναν σχέδια στο παρασκήνιο, οι τελευταίες εβδομάδες κυριαρχούνται επιτέλους από θετικές ειδήσεις. Το κλίμα αλλάζει και η κυβέρνηση φαίνεται πως επανακτά τη δυνατότητα να διαμορφώνει την ατζέντα. Μια δυνατότητα που, κακά τα ψέματα, είχε απολέσει το τελευταίο τουλάχιστον τρίμηνο. 

Η πτώση της ανεργίας στο 8,7% που συνιστά ιστορικό χαμηλό 17ετίας, η πέμπτη κατά σειρά από το '19, αύξηση του κατώτατου μισθού, η απόδοση επενδυτικής βαθμίδας από τη Moody’s, η περαιτέρω αναβάθμιση από τη Standard & Poor’s σε επίπεδα πάνω από την επενδυτική βαθμίδα, τα εγκώμια του επικεφαλής της JP Morgan που δήλωσε ότι «η Ελλάδα κατάφερε ν ‘αλλάξει πορεία χάρη σ ’έναν εξαιρετικό πολιτικό ηγέτη»

... η εκδήλωση ενδιαφέροντος της Chevron για έρευνες σε οικόπεδα νότια της Κρήτης, η δανειοδότηση για έρευνες της Λιβύης σε θαλάσσιες περιοχές που σέβονται τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, ακυρώνοντας έτσι de facto το τουρκο-λιβυκο μνημόνιο, η επίσημη ανακήρυξη της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια από το Ιόνιο μέχρι το Ταίναρο, η δημοσίευση των χαρτών του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού που συντάχθηκαν με υποδειγματικό τρόπο και με βάση όλες τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου και γίνονται πλέον επίσημο κοινοτικό έγγραφο

... η συμπερίληψη της Ελλάδας ανάμεσα στις 25 πιο «πλήρεις δημοκρατίες» παγκοσμίως από τον Economist, τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα, η πρόοδος στα μεγάλα έργα όπως η επέκταση του Μετρό Θεσσαλονίκης, και του Προαστιακού στη Δυτική Αττική, η νέα εθνική Πατρών - Πύργου, ο Fly Over και το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι της Κρήτης, είναι μερικά μόνο από τα πιο σημαντικά καλά νέα. Και είχαμε και τα πολύ ενθαρρυντικά νέα με το υπερπλεόνασμα του τριμήνου και την ανακοίνωση για τα νέα μόνιμα μέτρα ανακούφισης ανασφάλιστων και χαμηλοσυνταξιούχων. 

Καθόλου ευκαταφρόνητα επιτεύγματα, σε ταραγμένους μάλιστα καιρούς εύθραυστων ισορροπιών και γεωπολιτικών αναταράξεων, που τυγχάνουν καθολικής σχεδόν αναγνώρισης.Εκτός φυσικά κι αν είσαι αντιπολίτευση στην Ελλάδα όπου τα βρίσκεις όλα μαύρα κι άραχνα, έχοντας ειδικευθεί στην ισοπέδωση και την καταστροφολογία. 

Αλλά αυτό ακριβώς είναι που εν μέρει εξηγεί και την κακή δημοσκοπική πορεία μεγάλου μέρους της αντιπολίτευσης καθώς περιγράφουν μια Ελλάδα περίπου πάμφτωχη, με δυστυχισμένους πολίτες και με μια διεφθαρμένη κυβέρνηση. Ένα αφήγημα που έρχεται όμως σε κραυγαλέα αντίθεση με την πραγματικότητα, όπως έδειξε και η πρόσφατη πασχαλινή έξοδος που ήταν και η μεγαλύτερη των τελευταίων ετών».

(Aρθρο του Κ.Μπερμπερίδη από το liberal.gr)

 

 

 

Δεν ξεχνώ...

 

                                                                                                                       (ευρωπαϊστές f/B)

Ρήσεις...

 

Φωνάζουν για ...να φωνάζουν

   

«Αν ο Μητσοτάκης έδινε 50% αύξηση στους συνταξιούχους, η αντιπολίτευση μας θα έλεγε ότι κακώς παρέλειψε και στους μισθωτούς. Αν έδινε 25% στους μισθωτούς και 25% στους συνταξιούχους, θα έλεγε ότι δεν φτάνουν ούτε τους μεν ούτε τους δε. Αν αντί για ένα νοίκι τον χρόνο έδινε στους ενοικιαστές πέντε, οι αντιπολιτευόμενοι θα φώναζαν ότι με τέτοιες ασπιρίνες δεν λύνεται το στεγαστικό πρόβλημα της χώρας. Αν έριχνε όλο το πλεόνασμα για να χτίσει λαϊκές πολυκατοικίες, θα έλεγαν ότι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι έμειναν πάλι στον άσσο.

Αν έριχνε δεκαπλάσια χρήματα στις αποδοχές του κοσμάκη, θα φώναζαν ότι δεν προκρίνεται η εθνική παραγωγή που δημιουργεί πλούτο και θέσεις εργασίας. Αν μοίραζε όσα είχε και δεν είχε για να πάνε στις αποδοχές και άρα σε κατανάλωση, θα έλεγαν ότι μειώνει εγκληματικά το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που βελτιώνει τις υποδομές της χώρας. Τώρα που δίνει μισό δισ. παραπάνω σ’ αυτό, φωνάζουν ότι το κάνει για να οικονομήσουν δυο τρεις κυβερνητικούς εργολάβους και μεγάλες εταιρείες. 

Όσο δεν είχε καταφέρει να συνδέσει τις ταμειακές με τα POS, γκρίνιαζαν ότι παρατηρεί άπραγος τη φοροδιαφυγή να κάνει πάρτι. Τώρα που τα συνέδεσε ουρλιάζουν ότι έχει ρημάξει την αγορά στη φοροληστεία. Φωνάζουν όμως παράλληλα ότι τα λεφτά αυτής της «αφαίμαξης» θα έπρεπε να είναι πολλαπλάσια και να διαμοιραστούν αλλιώς. Αν μείωνε τους έμμεσους φόρους, θα φώναζαν ότι ο μεγάλος βραχνάς του λαού είναι οι άμεσοι. 

Όταν μειώνει τους άμεσους, ουρλιάζουν ότι ευνοούνται μόνο οι μεγάλοι, ενώ οι μικροί καταληστεύονται από τον ΦΠΑ στα τρόφιμα.Αν δώσει στους δήμους, φωνάζουν ότι μένει έξω η υγεία. Αν δώσει στην υγεία ουρλιάζουν για την υποχρηματοδότηση της παιδείας, αν δώσει στην παιδεία διαμαρτύρονται για τις ελλείψεις στην πρόνοια κι αν δώσει στην πρόνοια κλείνουν τον κύκλο ρωτώντας εξυπνακίστικα, «ναι, αλλά με τους δήμους που δεν έχουν φράγκο, τι γίνεται;». 

Αν δώσει για την άμυνα τον λένε πολεμοκάπηλο κι αν δεν δώσει τον λένε εθνοπροδότη.Το καλοκαίρι θέλουν όλα τα λεφτά στην κατάσβεση των πυρκαγιών, τον χειμώνα όλα στην αντιπλημμυρική προστασία. Το φθινόπωρο όλα στην επιδότηση του καυσίμου θέρμανσης και την άνοιξη όλα στην επιδότηση του ηλεκτρικού ρεύματος. Αν το λάδι ακριβαίνει είναι με τους καταναλωτές που δεν μπορούν να το αγοράσουν κι να φτηνύνει είναι με τους ελαιοπαραγωγούς που δεν βγαίνουν μ’ αυτή τη χαμηλή τιμή.

Είναι τόσο προβλέψιμοι πια, που είναι να τους βαριέσαι. Δεκάξι προϋπολογισμούς να διαμοιράσει η κυβέρνηση μέσα σ’ έναν χρόνο, πάλι για ψίχουλα και για κοροϊδίες θα λένε. Δεν τους φτάνει τίποτα, δεν τους ικανοποιεί τίποτα. Αν δεν πάρουν την εξουσία δεν θα ευχαριστηθούν ακόμα κι αν γίνουμε Κατάρ που είναι όλα τσάμπα. Μόνο που έτσι που συμπεριφέρονται, δεν θα την πάρουν τη ρημάδα».

                                         (Aρθρο του Δ. Καμπουράκη από το  liberal.gr)

Ρήσεις...

                                                                                                                              (ευρωπαϊστές f/B)
 

Μια δεκαετής περιπέτεια...

  

«Αύριο συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια αφότου ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου πήγε στο Καστελλόριζο να μας ανακοινώσει ότι «ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη» (23/4/2010).Τελικά αποδείχτηκε πως ούτε εκείνος ήξερε τι έλεγε, ούτε εμείς καταλάβαμε τι μας περίμενε. Χρειάστηκαν κάπου δέκα χρόνια για να ισορροπήσουμε στοιχειωδώς (2010-2019). Οσα δηλαδή λέγεται πως έκανε κι ο Οδυσσέας για να φτάσει στη δική του Ιθάκη. Και πάλι όμως έχουν μείνει ανοιχτές πληγές. 

Αυτή η δεκαετής περιπέτεια, όσα προηγήθηκαν κι ακολούθησαν, διδάσκουν πολλά. Την αμεριμνησία και την απρονοησία διαδοχικών κυβερνήσεων, την ανεπάρκεια των κυβερνώντων, την ανωριμότητα των κυβερνωμένων.Δυστυχώς πολύς κόσμος, εντός κι εκτός Ελλάδας, έβαλε το χεράκι του σε μια μακρόχρονη εθνική δοκιμασία. Μεταξύ μας, δεν κυκλοφορούν πολλοί αθώοι.

Ολα αυτά όμως έχουν γραφτεί και αποτιμηθεί στην πάροδο του χρόνου, δεν υπάρχουν πια σκοτεινά σημεία κι ανείπωτες αλήθειες. Δεν σκοπεύω λοιπόν να οργανώσω τώρα πασαρέλα υπευθύνων κι ανεύθυνων. Ολοι ξέρουμε ή θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει τι συνέβη. Απλώς έχω την αίσθηση πως υπάρχει μια απουσία κατασταλαγμένου συμπεράσματος. 

Αλλοι νοσταλγούν μια επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, η οποία είναι ανέφικτη και δεν προβλέπεται. Αλλοι αισθάνονται ότι δικαιώθηκαν από την μπουρδολογία που ανακύκλωναν «κατά του συστήματος» τότε και τώρα. Αλλοι ψάχνουν ανύπαρκτες δάφνες, επιζητούν αβάσιμες δικαιώσεις ή διεκδικούν παραγραφή ολέθριων λαθών. Αλλοι αναπολούν μια συγκινησιακή θύελλα που αμφισβήτησε τα πάντα και πήγε να διαλύσει τη χώρα. Δεν βγάζεις άκρη. Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν συνιστά εθνική μνήμη και συλλογικό κεκτημένο.

Αποτέλεσμα; Ενα στοιχειώδες πολιτικό σύστημα ανασυγκροτείται με μάλλον αργούς ρυθμούς ενώ τα υπολείμματα της φασαρίας επιμένουν να αμφισβητούν την ανάγκη συγκρότησής του.Ηλθαν. Δεν θέλουν να φύγουν.Μην υποτιμάτε το πείσμα, ούτε την απόγνωσή τους. Δεκάδες άνθρωποι «από το πουθενά» πίστεψαν στη διάρκεια της αναταραχής ότι «ήλθαν στα πράγματα». Αρνούνται να αδειάσουν το δωμάτιο επειδή έσβησε το φως.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;Δεν αμφισβητώ τη δυσκολία αποκατάστασης μιας χώρας που πέρασε τέτοια δοκιμασία. Αλλά ενώ ανασυγκροτείται ταχύτατα το παραγωγικό σύστημά της, ενώ ανακάμπτει η οικονομία, ενώ οι ζωές των ανθρώπων βρίσκουν τον δρόμο τους, το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να φέρει στοιχεία ανισορροπίας και αστάθειας. Σαν να τα άφησε κληρονομιά η κρίση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα τα λύνει κάποια στιγμή η ζωή, δεν μπορούμε να υπερβούμε τους ρυθμούς και τους κύκλους της. Αλλά μάλλον θα κάναμε τη δουλειά της ευκολότερη αν βάζαμε και λίγο το χεράκι μας».

(Αρθρο του Γ. Πρετεντέρη από το "BHMA")

Εδώ ...γελάμε

                                                                                                       (Α.Πετρουλάκης - prοtagon. gr)
 

Κινεζικές πατέντες...

  

«Ένα από τα βασικά εργαλεία που χρησιμοποιεί η Κίνα είναι η πρακτική του «dumping», δηλαδή η πώληση προϊόντων σε τιμές χαμηλότερες από το πραγματικό κόστος παραγωγής, χάρη στις κρατικές επιδοτήσεις που απολαμβάνουν οι κινεζικές επιχειρήσεις. Αυτή η πρακτική δημιουργεί τεχνητά χαμηλές τιμές, προκαλώντας τεράστια προβλήματα σε επιχειρήσεις και ολόκληρους κλάδους διεθνώς. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για παράδειγμα, πρόσφατα επέβαλε υψηλούς δασμούς σε κινεζικά προϊόντα, όπως το διοξείδιο του τιτανίου, διαπιστώνοντας ότι πωλούνταν κάτω από το κόστος παραγωγής τους. Αντίστοιχες πρακτικές έχουν επηρεάσει πολλούς άλλους κλάδους, από τον χάλυβα μέχρι τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Παράλληλα, η Κίνα έχει επανειλημμένα καταγγελθεί για συστηματική κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας. Μέσω της υποχρεωτικής μεταφοράς τεχνογνωσίας και των κυβερνοεπιθέσεων, κινεζικές εταιρείες αποκτούν πρόσβαση σε ξένη τεχνολογία χωρίς να χρειάζεται να επενδύσουν στην καινοτομία και την έρευνα. Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν η κυβερνοεπίθεση κατά των διακομιστών Microsoft Exchange, η οποία αποδόθηκε σε κινεζικές κρατικές υπηρεσίες. Αυτή η πρακτική επιτρέπει στην Κίνα να αποκτά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα εις βάρος επιχειρήσεων που επενδύουν τεράστια ποσά στην έρευνα και ανάπτυξη.

Ένα τρίτο ζήτημα αφορά στις τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις προς κινεζικές επιχειρήσεις. Αυτές οι επιδοτήσεις, που φτάνουν το ύψος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, επιτρέπουν στις κινεζικές εταιρείες να κυριαρχούν σε στρατηγικούς τομείς όπως τα φωτοβολταϊκά πάνελ, οι τηλεπικοινωνίες και τα τρένα υψηλής ταχύτητας. Έτσι, προκαλούν υπερπροσφορά στις διεθνείς αγορές και διαστρεβλώνουν τους κανόνες ανταγωνισμού που ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ). 

Η ειρωνεία είναι ότι, παρά τις πρακτικές αυτές, η Κίνα παρουσιάζεται ως υπερ ασπιστής του πολυμερούς εμπορικού συστήματος και κατηγορεί χώρες όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ για δήθεν προστατευτισμό όταν επιβάλλουν αντίμετρα. Όμως η αλήθεια είναι ότι η Κίνα εργαλειοποιεί τον ΠΟΕ, καταθέτοντας συνεχείς καταγγελίες κατά άλλων χωρών, ενώ η ίδια παραβιάζει συστηματικά βασικές αρχές όπως τη διαφάνεια και τη μη διάκριση.

Η Κίνα έχει κάθε δικαίωμα να επιλέγει το οικονομικό μοντέλο που επιθυμεί. Αυτό που δεν δικαιούται όμως είναι να εμφανίζεται ως θεματοφύλακας της ελεύθερης αγοράς ενώ εφαρμόζει πολιτικές που την παραβιάζουν κατάφωρα. Μέχρι να υπάρξει πραγματική αλλαγή στη στάση του Πεκίνου, κάθε αναφορά της Κίνας στην ανάγκη προστασίας του παγκόσμιου εμπορίου δεν θα είναι παρά μία ακόμη πράξη ενός μεγάλου πολιτικού θεάτρου».

(Απόσπασμα άρθρου του Αλ.Σκούρα από το  liberal.gr)