Εδώ ... γελάμε

                                                                                                         (Χρ.Παπανίκος -"Ελλάδα 24")
 

"Κεραυνοί" Σαμαρά...

 

«Όλο το σκηνικό ήταν ασυνήθιστο για τα δεδομένα της σύγχρονης πολιτικής επικοινωνίας: Μια εκδήλωση σε μια μουντή αίθουσα ενός αδιάφορου μουσείου, μέσα στο κατακαλόκαιρο, για ένα βιβλίο που έχει εκδοθεί εδώ και τρία χρόνια, με έναν πρώην Πρωθυπουργό, αλλά νυν κυβερνητικό βουλευτή, να εκφωνεί μια ομιλία πιο αντιπολιτευτική και από αυτή που θα έδινε ένας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, έναν δεύτερο πρώην Πρωθυπουργό, απόμαχο πλέον, να λέει και αυτός πάνω κάτω τα ίδια, πολλά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος να χειροκροτούν —και με έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο να παρακολουθεί από την πρώτη σειρά, αναγκαστικά και κάπως αμήχανος.

Είπε ο κ.Σαμαράς: 

«Διερωτήθηκα, λοιπόν, δημοσίως, για τα εθνικά θέματα, “μα τόσο λάθος κάνουμε δύο πρώην πρόεδροι και πρωθυπουργοί;” Κι όχι μόνο δεν άκουγε ποτέ κανείς, αλλά αντιμετωπιστήκαμε με απαξίωση από την κυβέρνηση! 

Φθάσαμε στο σημείο, στο περιβόητο νομοσχέδιο για τον γάμο, να θέτω συγκεκριμένα ερωτήματα επί της ουσίας, κι όχι μόνο δεν μου απάντησε κανείς αλλά οργανώθηκαν “κενά έδρανα” την ώρα που μιλούσα… Και συνεχίστηκαν τα πανηγύρια υπουργών, αγκαλιά με ΛΟΑΤΚΙ, στα θεωρεία της Βουλής την ώρα που το ένα τρίτο των βουλευτών της Παράταξής μας δεν το ψήφισε… 

Αφήστε και τα γλέντια που ακολούθησαν σε μπαρ αμέσως μετά… Αφού λοιπόν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει έτσι ακόμη και τον πρώην Πρωθυπουργό και πρόεδρό της, γιατί να μην σας θεωρήσει ο κόσμος αλαζόνες κύριοι;», είπε με νόημα. 

Ενώ για το κυβερνητικό σχήμα, ο κ. Σαμαράς σημείωσε: «Το μοντέλο διακυβέρνησης με την ιδεολογία της παράταξης στο περιθώριο, με το αποκαλούμενο επιτελικό κράτος των 63 μελών του υπουργικού συμβουλίου, με ανακυκλούμενους υπουργούς, -πάμπολλους και πάντα αλάνθαστους εξωκοινοβουλευτικούς- και με τους βουλευτές σχεδόν απαξιωμένους, είναι επιτυχημένο; Εάν ναι, γιατί λοιπόν αυτή η πολιτική μας εκδοχή αποδοκιμάστηκε από την κοινωνία; Και μάλιστα δίχως πολιτικό αντίπαλο, δίχως τρόικα και επιτήρηση, και σε συνθήκες πρωτοφανούς επικοινωνιακής παντοδυναμίας;» 

Αλλά και στα εθνικά, ο κ. Σαμαράς επιχείρησε να αποδομήσει την εικόνα που έχει χτίσει η κυβέρνηση για τη διεθνή παρουσία της χώρας. Επιτέθηκε στον Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο δεν κατονόμασε καν και μίλησε για «εθνική αδυναμία» της Ελλάδας! «Για τον διάλογο με τον Πειρατή. 

Για το ότι ξεχάσαμε να θυμίσουμε σε όλον τον κόσμο τα 50 χρόνια, φέτος, από την τραγωδία της Κύπρου. Πάλι καλά που είδαμε και την Famagusta στην τηλεόραση… Για το λάθος ψήφισμα με το Κόσοβο. Για το “λόμπυ των κατευναστών”. Για την ανακήρυξη ΑΟΖ και θαλάσσιων πάρκων. Για την Αγία Σοφία και τη Μονή της Χώρας. Για το χωρίς καμία λογική “Σύμφωνο περί Φιλίας” με την Τουρκία. 

«Και τι είδαμε μετά το Σύμφωνο; Τον Ερντογάν να ξαναγράφει τα σχολικά βιβλία στην Τουρκία και να διδάσκει τη νεολαία του για την “γαλάζια πατρίδα” τους, δηλαδή ελληνικά εδάφη. Τον Ερντογάν να γίνεται «καλό παιδί» στα μάτια της Δύσης ώστε να πάρει τα F-16. Τις νέες, ευθείες απειλές, του Μπατχτσελί και του Φιντάν, μέχρι και για την Κρήτη. Και ποιοι τα λένε αυτά; Αυτοί που από τη μια, υποτίθεται, ότι θέλουν να μπουν στην Ευρώπη κι από την άλλη μας απειλούν μαζί με τη Χαμάς! 

Οταν εγώ μίλησα, δημόσια και πολύ πριν τις εκλογές, για τον Φρέντυ Μπελέρη και για τον απαράδεκτο Ράμα, υπήρξε σιωπή. Όμως στον Ράμα δώσαμε τελικά χώρο για να κάνει τις συγκεντρώσεις του. Και του δώσαμε ακόμα και το Ζάππειο για να παρουσιάσει σε υψηλούς προσκεκλημένους τους πίνακες και τα γλυπτά του. Πότε; Όταν ο Μπελέρης, με κατηγορίες στημένες , ήταν φυλακισμένος. Και παραμένει φυλακισμένος σήμερα, εκλεγμένο μέλος του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Είναι η απόλυτη εικόνα εθνικής αδυναμίας».

                                                                                              (Protagon.gr)

Εδώ ... γελάμε

                                                                                                            (Ηλ.Μακρής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Ρήσεις...

 

Δεν είναι ο γιαλός στραβός...

 

«Tην τελευταία πενταετία έχουμε το ακριβώς αντίστροφο φαινόμενο: η Πόλωση και ο αυξανόμενος ανταγωνισμός ανάμεσα στη Δύση από την μια πλευρά και  Ρωσία-Κίνα από την άλλη, ο πληθωρισμός ΚΟΣΤΟΥΣ (λόγω αύξησης των τιμών ενεργείας, αλλά και των επιτοκίων "αβεβαιότητας") και η μεταστροφή των κοινωνιών κατά της παράνομης μετανάστευσης και της woke ατζέντας, άρχισαν να μεταστρέφουν τις δυτικές κοινωνίες προς τα ΔΕΞΙΑ. Αυτό που πολλοί πίστευαν ότι το έχουν αφήσει πίσω τους, στο βαθύ παρελθόν, τώρα το βρίσκουν μπροστά τους!

Το περίεργο είναι ότι ενώ οι κοινωνίες παντού στη Δύση μετατοπίζονται δεξιότερα, η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε να ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙ (όχι απλώς να κάνει "διεύρυνση") προς την Κεντροαριστερά! Ενώ οι κοινωνίες στη Δύση - τώρα πια και πολλές κυβερνήσεις της - στρέφονται ΚΑΤΑ της παράνομης μετανάστευσης, της woke ατζέντας και της παγκοσμιοποίησης, η "Κεντροδεξιά" ΝΔ αποφάσισε να γίνει... ''Ποτάμι"και να προσχωρήσει στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ. 

Ενώ στις περισσότερες χώρες της Δύσης όλα τα κόμματα στρέφονται δεξιότερα για να διασώσουν τις δυνάμεις τους και ενίοτε να τις αυξήσουν, εδώ υιοθετούν... Κεντροαριστερή ταυτότητα και πολιτικές!  Ενώ η ίδια η Ελληνική κοινωνία απορρίπτει με πάταγο την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που έχει διαλυθεί και την Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ που είναι πια "σκορποχώρι".Το αποτέλεσμα είναι οι ψηφοφόροι να φεύγουν μαζικά και... προτροπάδην από ΟΛΑ τα κόμματα:

Από το ΣΥΡΙΖΑ κι όλα τα "γκρουπούσκουλά" του, αλλά κι από το ΠΑΣΟΚ - γιατί τα απορρίπτουν. Κι από τη ΝΔ πλέον, γιατί μεταλλάσσεται σε ΣΥΡΙΖΑ - Ποτάμι, που έχουν ήδη απορρίψει. Ε λοιπόν, όχι, δεν είναι στραβός ο γιαλός!Απλώς, εμείς στραβά αρμενίζουμε...   

ΥΓ. Δεν έχουν καν αίσθηση της πραγματικότητας!  Δεν θέλουν, λέει, τη ΝΔ "ένα μικρό και φοβικό Κόμμα". Και τα λένε όσοι κατάφεραν να ρίξουν τη ΝΔ στο χαμηλότερο αριθμό ψηφοφόρων ever! H NΔ στα χειρότερα της παλιότερα, λόγω μνημονίων, είχε πάρει το Μάϊο του 2012, πόσο νομίζετε; 66 με 200 χιλιάδες ψήφους ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ' ό,τι πήρε τώρα! Και ενάμιση μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 2012, η "μικρή και φοβική" (υποτίθεται) ΝΔ είχε πάρει 700 χιλιάδες ψήφους ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ' ό,τι πήρε τώρα.

Κι όταν ακόμα έχασε η ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015, με όλους εναντίον της τότε, είχε πάρει 600 χιλιάδες ψήφους ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ' ό,τι τώρα.

Και κάτι τελευταίο:Όταν έχασε η ΝΔ, τον Ιανουάριο του 2015, ακόμα και τότε πήρε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ψήφους απ' ό,τι πήραν τώρα ΝΔ και Πασοκ ΜΑΖΙ!Δεν κινούνται απλώς στο "αντίθετο ρεύμα".Δεν έχουν χάσει μόνο την "πυξίδα" τους. ΄Δεν το έχουν, ούτε καν στο... "μέτρημα"!Όντως, δεν είναι ο γιαλός στραβός...

                   (Απόσπασμa άρθρoυ τoυ Θανάση Κ. από το lastpoint.gr)

  

Χωρίς... σχόλια (Europride Thessaloniki 2024)

 

Απόψεις...

 

«Παρουσίαση βιβλίου που κυκλοφορεί ήδη εδώ και 3 χρόνια, δεν συναντάται πουθενά στον πλανήτη Γη. Παρά μόνο στο Πολεμικό Μουσείο χθες το βράδυ. Όπου και παρουσιάστηκαν σαν ξαναζεσταμένο φαγητό, «οι απόρρητοι φάκελοι», «το αόρατο νήμα», «οι αθέατες πτυχές» μιας τραγικής για τη χώρα διακυβέρνησης, που την είχε σύρει στη χρεοκοπία και στην ανυποληψία. 

Η διακυβέρνηση της περιόδου 2004 -2009 που έχει μείνει στην ιστορία, ως η κυβέρνηση της λαδωμένης χαρτοπετσέτας πάνω στην οποία είχαν ζωγραφιστεί τα μέτρα που θα ελάμβανε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή για τη μείωση του ελλείμματος. Τις λεπτομέρειες με την χαρτοπετσέτα είχε παρουσιάσει στην εκπομπή «Έρευνα» της Τετάρτης 22/12/2010, του δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, ο δημοσιογράφος της γαλλικής εφημερίδος "Λιμπερασιόν", Ζάν Κατρμέρ. 

Ήταν Σεπτέμβριος του 2009, όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παπαθανασίου, είχε δώσει στην τότε υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και σημερινή Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ, μία λαδωμένη χαρτοπετσέτα, στην επιφάνεια της οποίας είχε σκιτσάρει το σχέδιό του για την σωτηρία της Ελληνικής Οικονομίας. Κάτι που είχε σοκάρει την Κριστίν Λαγκάρντ, όπως είχε διηγηθεί και η ίδια το συμβάν, σαν ανέκδοτο στην συγκεκριμένη τηλεοπτική εκπομπή. 

Έτσι όταν γνωρίζουμε αυτές τις ιλαροτραγικές στιγμές και όταν έχουμε παρακολουθήσει την πορεία της ελληνικής οικονομίας προς το απόλυτο κενό, είναι προφανές ότι οι «αθέατες πλευρές», δεν μπορούν ούτε να σβήσουν, ούτε να εξωραΐσουν τα πραγματικά γεγονότα. Τα αναπόδεικτα και ευφάνταστα σενάρια με Αμερικανούς και Ρώσους πράκτορες, με ξένους δάκτυλους, με στόχους, με πιέσεις από το εξωτερικό και με απίστευτες δικαιολογίες για την οικονομική κατάρρευση της χώρας, αδυνατούν να υποστηρίξουν οποιαδήποτε άλλη οπτική.

Ο Κώστας Καραμανλής βαρύνεται με τη χρεοκοπία της χώρας που ουσιαστικά έγινε κατά τη διάρκεια της βάρδιας του.Βαρύνεται με την αμεριμνησία και την ελαφρότητα με την οποία είχε αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του το δρόμο προς τον γκρεμό. Βαρύνεται επίσης και με το «αμάρτημα της σιωπής», με το οποίο έχει επιλέξει να πορευθεί όλα αυτά τα χρόνια. Το ισχυρό όνομα που τον συνοδεύει, η πλούσια πολιτική κληρονομιά του και η δημοφιλία του στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, ίσως να τον έχουν θέσει στο απυρόβλητο. Ωστόσο οι πολίτες έχουν την ανάγκη να πληροφορηθούν το πως και το γιατί. Τη γυμνή αλήθεια και όχι τα «αόρατα» και τα «αθέατα». 

Ανάμεσα στους δυο πρώην πρωθυπουργούς, υπάρχουν οι σκιές των κινήσεων των ανθρώπων του Κώστα Καραμανλή, οι οποία μεταναστεύοντας στον Σύριζα είχαν διασύρει τη μισή Νέα Δημοκρατία και τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά μέσω της δήθεν εμπλοκής του στο «μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών» που ξεφούσκωσε, όταν αναζητήθηκαν και διερευνήθηκαν από τη δικαιοσύνη τα πραγματικά γεγονότα».

                                                                          (Κ. Χαροκόπος- Liberal.gr)

 «Αυτή η σύναξη αύριο  για την παρουσίαση ενός  βιβλίου  που είχε κυκλοφορήσει το … 2021 κι εν τω μεταξύ έχει παρουσιαστεί δεκάδες φορές, αποτελεί την επιτομή του κλεφτοπόλεμου που δέχεται ο Μητσοτάκης εκ των έσω του κόμματός του. 

Το βιβλίο του Μανόλη Κοττάκη (εχθρού του Μητσοτάκη και στενού φίλου του Κ. Καραμανλή), διευθυντή της «Εστίας» που στήριξε αναφανδόν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, αναφέρει αναπόδεικτες θεωρίες ότι ο Καραμανλής υπήρξε… στόχος των Αμερικανών και γι αυτό …έχασε τις εκλογές από τον Παπανδρέου…. Βολική θεωρία για κάποιους. Και αξιέραστη, όπως όλες οι θεωρίες συνωμοσίας.  Βολική, επιπλέον, επειδή έτσι προσπερνιούνται οι δραματικές συνέπειες της κακής διακυβέρνησης Καραμανλή, που ουσιαστικά οδήγησε στην χρεοκοπία της χώρα.

Κι αν τη φωνή του Καραμανλή την έχουν ξεχάσει οι Έλληνες εδώ και χρόνια (τελευταία του παρέμβαση –αποτυχημένη- ήταν υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα του 2015), ο Σαμαράς τι δουλειά έχει με τους ανθρώπους που τον κρέμασαν στα μανταλάκια και ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι, για την υπόθεση Novartis; Τα λησμόνησε; 

Ούτε τους τιμά να ισχυρίζονται πράγματα που ισχυρίζεται ο Αντώναρος (του Καραμανλή), ο Σπηλιωτόπουλος (του Καραμανλή), ο Παπαγγελόπουλος (του Καραμανλή), ο Παυλόπουλος (του Καραμανλή) κι άλλοι της γνωστής συνιστώσας…  Όπως δεν τιμά τον Σαμαρά να συναγελάζεται μαζί με τη γραφικότητα και το λούμπεν των δήθεν … παρουσιάσεων… 

Ναι, είναι ο ίδιος άνθρωπος που «ωρυόταν» εναντίον του Καραμανλή, επειδή ο δικός του άνθρωπος, ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, επιδίωκε την εξόντωσή του… Προφανώς όμως, τα γεροντικά πείσματα υπερτερούν απ’ οτιδήποτε άλλο. Εδώ έφτασε στο σημείο να μη στηρίξει ως υποψήφιο ευρωβουλευτή τον πιο πιστό άνθρωπό του ακόμη και στα χρόνια της πολιτικής του ανομβρίας, τον Γιώργο Μουρούτη, μόνο και μόνο επειδή τον πρότεινε ο Μητσοτάκης! »

                                                                (Ν.Γ. Σακελλαρόπουλος- emvolos.gr)

 

Ρήσεις...

 

Τραμπ vs Μπάιντεν...

  

«Eίναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Εγκριτοι αναλυτές γράφουν άρθρα, σχολιαστές σχολιάζουν, οι ίδιοι οι New York Times έχουν λυσσάξει με το θέμα της ηλικίας του προέδρου. Είναι θέμα; Είναι. Την ίδια ώρα, όμως, συμβαίνουν και μερικά άλλα πράγματα, πολύ πιο σημαντικά, που πρέπει να επηρεάζουν καίρια κάθε συζήτηση για την ηλικία του. Δεν γίνεται να εκφράζουμε την πασιφανή παρατήρηση ότι ο άνθρωπος αυτός φέρει πολλά από τα χαρακτηριστικά της ύστερης τρίτης ηλικίας, χωρίς ταυτόχρονα να αναγνωρίζουμε αλήθειες.

Η πρώτη: η διακυβέρνηση Μπάιντεν. Μέχρι τώρα η κυβέρνησή του έχει περάσει ένα γιγάντιο αναπτυξιακό πακέτο για την αναβάθμιση των υποδομών της χώρας του και την πιο φιλόδοξη περιβαλλοντική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών. Εβγαλε τις ΗΠΑ από την πανδημία, στήριξε την οικονομία, ώστε όχι μόνο να αποφύγει την –υποτίθεται– αναπόφευκτη ύφεση μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά το αντίθετο, να σημειώσει θεαματική ανάπτυξη καταπολεμώντας τον πληθωρισμό. 

Ο Μπάιντεν έριξε την ανεργία σε επίπεδα πρωτοφανή στην αμερικανική Ιστορία. Μέσα στις αλλεπάλληλες κρίσεις που γονάτισαν και γονατίζουν πολλά σημεία του κόσμου, η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε αντικειμενικά σπουδαία προσπάθεια και είχε θεαματικά αποτελέσματα. Είναι γέρος; ΟΚ. Χάνει τα λόγια του και μερικές φορές μοιάζει μπερδεμένος; Σύμφωνοι. Γράψτε άρθρα αν το βρίσκετε τόσο ενδιαφέρον. Δεν μπορείτε όμως να μην αναφέρετε ταυτόχρονα ότι ο υπερήλικος Τζο Μπάιντεν έχει αποδειχθεί έως τώρα καλύτερος πρόεδρος από τον σφριγηλό Ομπάμα.

Γιατί αυτή είναι η δεύτερη αλήθεια που πρέπει να αναγράφεται πάντα, σε όλα τα άρθρα που μιλάνε για την ηλικία του Μπάιντεν: απέναντί του υπάρχει ένας άλλος ηλικιωμένος άνδρας, που ακόμη πιο συχνά δεν βγάζει νόημα όταν μιλάει και ακόμη περισσότερες φορές μοιάζει να μην καταλαβαίνει πού βρίσκεται. Και αυτός είναι πολύ χειρότερος. Δεν γίνεται να μιλάς για την ηλικία και την ενάργεια του Μπάιντεν χωρίς στην αμέσως επόμενη πρόταση να μην τονίζεις εμφατικά ότι απέναντί του κατεβαίνει ένας πιο χαζός Μουσολίνι. 

Ο Τραμπ είναι ένας άνθρωπος χωρίς αξίες, χωρίς αρχές, χωρίς ιδεολογία, χωρίς ηθική, χωρίς πολιτικό αισθητήριο, χωρίς γνώσεις, χωρίς ευφυΐα, χωρίς ενάργεια, χωρίς ευφράδεια, χωρίς αντίληψη του κόσμου και χωρίς ενσυναίσθηση. Ενας παθολογικά νάρκισσος ψεύτης, ένας αμόρφωτος μπουφόνος, ο ρόλος του οποίου στον κόσμο μας κανονικά ήταν να τον κοιτάμε στην τηλεόραση για να γελάμε, αλλά η τύχη και οι αλγόριθμοι των σόσιαλ μίντια τα έφεραν έτσι που έφτασε στον αφρό της πολιτικής, ιδανικός καθρέφτης κι άλλοθι για κάθε ευάλωτο θύμα του λαϊκισμού. Και τον είδαμε. Τον δοκιμάσανε. 

Δεν υπάρχουν πια ούτε τα γλίσχρα επιχειρήματα του 2016. Ολοι ξέρουν τι είναι ο Ντόναλντ Τραμπ σήμερα. Κι όλοι ξέρουν τι θα γίνει αν επανεκλεγεί.Και κάθονται και ασχολούνται με το πόσο παππούλης είναι ο Μπάιντεν. Οι εκλεκτικοί μεν, ανέμελοι, συνεχίζουν να πανικοβάλλονται και να αρθρογραφούν για τα λάθος πράγματα, την ώρα που οι αφασικοί, αφιονισμένοι δε, καλπάζουν τυφλά προς την τελική τους νίκη. Την οικουμενική μας καταστροφή».

(Απόσπασμα άρθρου του Θ.Γεωργακόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

Ρήσεις...

 

Οι μικρομεσαίοι και η εύκολη συνθηματολογία...

  

«Όταν το 59% των ελληνικών επιχειρήσεων είναι ατομικές δίχως κανέναν εργαζόμενο, το 32% έχει από έναν έως τέσσερις και το 5% από πέντε μέχρι εννιά, τότε οι μικρομεσαίοι δεν είναι μόνο η ραχοκοκαλιά αλλά και σχεδόν ολόκληρο το σώμα της ελληνικής οικονομίας. Και δεν είναι καν μικρομεσαίοι, είναι μικροί έως μικρότατοι. Πλην η εύκολη συνθηματολογία μπορεί να παράγει ψήφους, αλλά πλούτο δεν παράγει. 

Μια «επιχείρηση» με μοναδικό εργαζόμενο τον ιδιοκτήτη της ή άντε άλλον έναν με δύο, απλώς συντηρεί τον κάτοχό της. Η συνεισφορά της στην εθνική οικονομία είναι μηδαμινή, η προστιθέμενη αξία που θα ‘πρεπε να δημιουργεί ανύπαρκτη, ενώ συχνά η επιβίωση του ιδιοκτήτη της στρέφεται και εναντίον της εθνικής οικονομίας καθότι ικανό μέρος των εσόδων του προέρχεται από ερασιτεχνική πλην υπαρκτή (και αθροιστικά μεγάλη) φοροδιαφυγή.

Ο ιδιοκτήτης της ατομικής επιχείρησης που δραστηριοποιείται σε μια γειτονιά γελά όταν ακούει ότι ο ανταγωνιστής του βρίσκεται στο Λονδίνο ή στο Χονγκ Κονγκ. Αυτός δουλεύει για το ημερήσιο πενηντάρικό του δίχως απόδειξη, τι σχέση έχει με άλλες χώρες και ηπείρους; Κατανοητό, πλην τα ίδια έλεγε και ο μικρομπακάλης της γειτονιάς το 1970-80, μέχρι που τον κατάπιε το μεγάλο ελληνικό ή πολυεθνικό σούπερ μάρκετ. Τα ίδια έλεγαν και οι σεβάσμιοι μικροβιβλιοπώλες κάθε επαρχιακής πολιτειούλας, μέχρι που ήρθε η μεγάλη αλυσίδα που σήμερα κατέχει το 90% των πωλήσεων βιβλίων στη χώρα.

Οι κυβερνήσεις που έχουν στοιχειώδη επίγνωση, περιλαμβανομένης της σημερινής μας, προσπαθούν να πείσουν τους μικρούς να ενωθούν και να γίνουν μεγαλύτεροι. Οι προσπάθειες αυτές, μονίμως εκλαμβάνονται ως υποχθόνιο σχέδιο να «σβήσουν» οι μικροί προς όφελος των μεγάλων. Πρόκειται για μεγαλοπρεπή σαχλαμάρα που δεν θέλει να αντιληφθεί τις τάσεις των καιρών. 

Ο μόνος τρόπος να βοηθηθεί πραγματικά ο σημερινός μικρομεσαίος, είναι να εξωθηθεί σε μεγέθυνση, μέσω συνεργασιών, συγχωνεύσεων ή συνεταιρισμών. Μόνο έτσι θα πάρει μέρος ο ίδιος στην μετάβαση προς τη νέα οικονομική εποχή και δεν θα ισοπεδωθεί από τα μεγαθήρια, καταλήγοντας είτε άνεργος είτε χαμηλόμισθος υπάλληλος μεγάλων αλυσίδων. 

Μην το ψάχνετε, αυτά τα ρητορικά «είμαστε στο πλευρό των μικρομεσαίων» ή «μην χτυπάτε τους μικρομεσαίους» είναι κούφια λόγια προορισμένα για τα αυτιά της κομματικής πελατείας, ενώ αν μεταφραστούν σε εφαρμοσμένη πολιτική είναι  μάχες οπισθοφυλακής δίχως ελπίδα. Αν η παραίνεση «βοηθήστε τους μικρομεσαίους» σημαίνει πρακτικά «αφήνετέ τους να φοροδιαφεύγουν διότι μόνο έτσι επιβιώνουν», τότε βαδίζουμε στο δρόμο της οικονομικής απώλειας. Μια τέτοια οικονομική πολιτική απλώς υποσκάπτει και το μέλλον της χώρας και τις προοπτικές των μικρομεσαίων. 

Οι μικροί και μεσαίοι συνεχίζουν να είναι η ραχοκοκαλιά και το σώμα της σημερινής ελληνικής οικονομίας, πλην μπροστά στα θηριώδη διεθνή μεγέθη που σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι μας, αυτή η σπονδυλική στήλη είναι ραχητική κι αυτό το σώμα πάσχει από δυσθρεψία. Είτε θα καβαλήσουν το κύμα και θα σωθούν, είτε θα σταθούν απέναντι του και κάθε χρόνο θα πνίγονται λίγοι-λίγοι ώσπου να τελειώσουν. Δυστυχώς».

                   (Απόσπασμα άρθρου του Δ.Καμπουράκη από το liberal.gr)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

«Πολύ φοβόμαστε ότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο της ιστορίας που η άλλοτε κραταιά - αποικιοκρατική Ευρώπη ετοιμάζεται να δηλώσει και επίσημα την πολιτική της χρεοκοπία. Το «όνειρο» της Ενωμένης Ευρώπης μοιάζει πλέον με θρυμματισμένο καθρέπτη. Ο δράστης είναι η πολιτική ελίτ της ίδιας της Ευρώπης που δεν τόλμησε να την καταστήσει ανταγωνιστική και δεν άκουσε τους πολίτες της σε κρίσιμα θέματα, όπως το μεταναστευτικό.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για χαμένη ταυτότητα της Ευρώπης. Η Ευρώπη δεν έχασε κάποια ταυτότητα. Επειδή δεν θέλησε ποτέ να αποκτήσει μια ταυτότητα. Προτίμησε να διατηρήσει τις διαχωριστικές της γραμμές, θυσιάζοντας το κοινό της μέλλον στους εσωτερικούς ανταγωνισμούς της. Ακόμη και το ευρώ χρησιμοποιήθηκε για να ισχυροποιήσει τη θέση της η Γερμανία απέναντι στους άλλους εταίρους της. 

Η Ευρώπη δεν υπήρξε ειλικρινής με τον εαυτό της, για να μπορεί να πει την αλήθεια στους πολίτες της. Προτίμησε να είναι ο Οργανισμός των μεγάλων συμβιβασμών αντί να γίνει ο ηγέτης των μεταρρυθμίσεων. 

Η ακροδεξιά δεν είναι η λύση στα προβλήματα της Ευρώπης, όπως δεν ήταν και στη διάρκεια του μεσοπολέμου. Η ακροδεξιά και το αντικαπιταλιστικό αφήγημά της δεν θα δώσουν λύση στα αδιέξοδα της σημερινής κρίσης, όπως δεν έδωσαν και τότε.  Και να μην έχουμε αυταπάτες! 

Το τέλος αυτής της ιστορίας δεν θα είναι καλό. Η ιστορία αυτή δεν θα έχει happy end. Στα δικά μου μάτια ο κόσμος γίνεται πιο ασταθής και σε τέτοιες περιπτώσεις προτιμώ να γίνομαι περισσότερο συντηρητικός.Πιστεύει κανείς στα αλήθεια ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν πολιτικές ή οικονομικές εξελίξεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε σαν να μην συμβαίνει κάτι;Το τι έφερε την ακροδεξιά στην εξουσία είναι μία συζήτηση. Αναγκαία, αλλά όχι ιδιαίτερα χρήσιμη σε αυτήν τη φάση. Το τι θύελλες μπορεί να χρειαστεί να θερίσουμε είναι το πραγματικά μεγάλο θέμα».

                                                                              (Θ. Μαυρίδης- Liberal.gr)

«Ένα τσούρμο από αντίφα, αριστεριστές και ισλαμοφασίστες έκανε το βράδυ των γαλλικών εκλογών συγκεντρώσεις σε πολλές γαλλικές πόλεις που κατέληξαν στα συνηθισμένα επεισόδια. Ήταν αναμενόμενο, καθώς η Αριστερά του Μελανσόν και των παραφυάδων του θεωρεί τη βία στους δρόμους ως ένα χρήσιμο πολιτικό όπλο, ενώ όλος αυτός ο εσμός αντιμετωπίζει την αστυνομία ως ένα ρατσιστικό μηχανισμό.Είναι γνωστό πως η Αριστερά μονίμως ψέγει τον λαό για τις επιλογές του στην κάλπη, διότι ως γνωστόν την έχει καταστήσει μια περιθωριακή συλλογικότητα. Τα άλλοτε κραταιά κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης περιφέρουν τη μιζέρια τους στους δρόμους και στις πλατείες. Τώρα τελευταία σήκωσαν τη σημαία του αντισημιτισμού, ενώ δεν κρύβουν την συμπάθειά τους στην τρομοκρατία της Χαμάς.

Δόθηκαν πολλές ερμηνείες για τη νίκη της Μαρίν Λεπέν και του 28χρονου Μπαρντελά που πιθανόν να λειτούργησαν σωρευτικά. Το σίγουρο είναι πως αποδοκιμάστηκε σε αυτή τη φάση η πολιτική των ανοικτών συνόρων και η αντίληψη πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα απέραντο άσυλο.Eιδικά η Γαλλία κατέβαλε υψηλό τίμημα από τη δράση των ισλαμοφασιστικών πυρήνων που δραστηριοποιούνται στο έδαφός της. Και όλοι αυτοί που το βράδυ των εκλογών διαμαρτύρονταν για το εκλογικό αποτέλεσμα, προσέφεραν και προσφέρουν πλήρη ηθική κάλυψη στους δράστες αυτών των εγκλημάτων. 

Αυτές οι ταραχές που προκάλεσαν και θα προκαλέσουν οι αριστεριστές μαζί με τους ισλαμοφασίστες ουσιαστικά θα πριμοδοτήσουν στον δεύτερο γύρο τον «Εθνικό Συναγερμό».

                                                                               (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

«Δύσκολα ένας Έλληνας αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει πώς ο Εμανουέλ Μακρόν από αγαπημένο παιδί της Ευρώπης, φωτεινός σηματοδότης του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, λαμπερός και λατρεμένος πολιτικός εντός και εκτός Γαλλίας [«Δίας» ήταν το παρατσούκλι του], κατάφερε μέσα σε επτά χρόνια να φέρει την ακροδεξιά Λεπέν στις πόρτες της εξουσίας και την ακροαριστερά σε εκλογική άνοδο. Το «ξεκαθάρισμα» που ζήτησε ο Γάλλος πρόεδρος προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές γύρισε τελικά εναντίον του. 

Το ρωμαλαίο κεντρώο κόμμα Μακρόν, το οποίο ανέβηκε στην εξουσία το 2017, πολλά υποσχόμενο, και επικράτησε εκ νέου στις προεδρικές του 2022, βρίσκεται πλέον αποδεκατισμένο στην τρίτη θέση. Και ο «μακρονισμός», ένα επιτυχημένο πολιτικό πείραμα, υπέρ της συμφιλίωσης των Γάλλων και του τρίτου δρόμου μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, όχι μόνο δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την στροφή της Γαλλίας προς τα άκρα, αλλά ούτε να κατανοήσει τα αίτια της δικής του αποτυχίας.

Ο Μακρόν πίστευε ότι θα επέστρεφε στο κέντρο του παιχνιδιού με τις πρόωρες εκλογές. Ήλπιζε ότι θα συγκινήσει τους Γάλλους επισείοντας το φόβητρο του «χάους» και του «εμφυλίου», όπως έκανε στις προηγούμενες προεδρικές. Προφανώς τις προκήρυξε επειδή ήλπιζε ότι θα κατακτήσει τουλάχιστον τη δεύτερη θέση. Ο λαός πήρε τον λόγο στις κάλπες και με συμμετοχή-ρεκόρ 66,7 % επέλεξε τελικά να ρίξει την κυβέρνησή του. 

Το αποτέλεσμα είναι η πρωτοφανής αποδυνάμωση της προεδρικής ηγεμονίας σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για τη Γαλλία. Αποκηρυγμένος από τους ψηφοφόρους για τον τρόπο άσκησης της πολιτικής του, ο Μακρόν έχασε επίσης τον έλεγχο του κόμματός του αλλά και των υπουργών του που επιθυμούν να τον αντικαταστήσουν, γράφει η Le Monde την επομένη των εκλογών [1/7]. «Ποτέ δεν ήταν τόσο απομονωμένος και τόσο απαξιωμένος».

Το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί τώρα, αναφέρει η ίδια εφημερίδα -η οποία τον είχε στηρίξει στο παρελθόν-, είναι ότι θα πρέπει να επιλέξει ποιον θα στηρίξει στον δεύτερο γύρο (7 Ιουλίου) μεταξύ ακροδεξιάς και ακροαριστεράς στις περιφέρειες όπου μόνο τα δύο αυτά κόμματα έχουν επικρατήσει. Πικρή μοίρα για τον Μακρόν, αφού Λεπέν και Μελανσόν είναι οι δύο θανάσιμοι εχθροί του! Ήδη ξεκίνησαν οι ζυμώσεις στα κόμματα για τη δημιουργία ενός «Δημοκρατικού Μετώπου» και τα χαρακτηριστικά ενός ιδιότυπου «εμφυλίου» είναι παρόντα».

                                                                       (Σ.Γιαννακά-iefimerida.gr)

«Ο Αντώνης Σαμαράς επιτέθηκε στην κυβέρνηση και στον Πρωθυπουργό προσωπικά, φτάνοντας στα άκρα. Ζήτησε να απεμπλακούμε από τη Συμφωνία των Πρεσπών, να ταράξουμε στα βέτο την Αλβανία και να τρίξουμε τα δόντια στην Τουρκία. «Η εικόνα της χώρας μας είναι αποκαρδιωτική. Τρώμε την μια προσβολή, την μια ταπείνωση, μετά την άλλη! Από τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς και, φυσικά, τους …”φίλους” μας τους Τούρκους».

                                                                        (Κ.Γιαννακίδης –protagon.gr)

Εδώ... γελάμε

 

                                                                                                          (Α.Πετρουλάκης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Απόψεις...

 

«Και πάμε στο εξωφρενικότερο. Εγραψα (23/6/2024) ότι οι κάμερες στην Κύπρο φωτογραφίζουν τον οδηγό του οχήματος στα φανάρια και αλλού. Η Κύπρος ανήκει στην Ε.Ε. και είναι ευνόητο ότι ακολουθεί τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Επιπλέον, τις κάμερες στην Κύπρο τις διαχειρίζεται ιδιωτική εταιρεία, έτσι για να μην ξεχνάμε. 

Στην Ελλάδα όμως το περίφημο Π.Δ. λέει ρητά και πάλι: Αρθρο 8: «Κατά τη διαχείριση της κυκλοφορίας, η επεξεργασία δεδομένων εικόνας περιορίζεται στην αναγνώριση των πινακίδων κυκλοφορίας και της κατηγορίας (επιβατικά, φορτηγά, λεωφορεία κ.λπ.) των οχημάτων».

Πόσοι από εσάς γνωρίζετε ότι αγοράζοντας ένα εισιτήριο έχετε δώσει τη συγκατάθεσή σας να δημοσιοποιηθεί η παρουσία σας και η συντροφιά σας στην εκδήλωση; Μπορεί κάποιος να μου διευκρινίσει αν στην Κύπρο οι κάμερες που καταγράφουν τους οδηγούς που κάνουν διάφορες παραβάσεις δεν εμπίπτουν στη «διαχείριση της κυκλοφορίας» ή μήπως η Κύπρος δεν ακολουθεί τις ευρωπαϊκές οδηγίες;

Βρισκόμαστε στο 2012, όταν ένας εκδότης-δημοσιογράφος σε μια φυλλάδα που εκδίδει κρέμασε στα μανταλάκια τα ονόματα και τα ποσά των καταθέσεων που είχαν ορισμένοι Ελληνες στην τράπεζα HSBC της Ελβετίας. Δηλαδή, δημοσίευσε την περίφημη λίστα Λαγκάρντ με ονόματα και ποσά. Υπάρχει κάτι πιο προσωπικό από το όνομα και τις καταθέσεις ενός ατόμου; Αν είναι παράνομες και προέρχονται από φοροδιαφυγή ή ξέπλυμα μαύρου χρήματος, η Πολιτεία και οι Αρχές έχουν κάθε δικαίωμα να ψάξουν έναν προς έναν όλους τους καταθέτες. Με ποιο δικαίωμα, όμως, ο εν λόγω εκδότης, που απαξιώ να γράψω το όνομά του, δημοσίευσε τα ονόματα δημιουργώντας στόχους απαγωγής ή κλοπής;

Αναζήτησα να βρω τι έκανε η περίφημη Αρχή στην περίπτωση της δημοσίευσης των ονομάτων και των καταθέσεων. Δεν μπόρεσα να βρω απολύτως τίποτα. Ούτε στο υπουργείο Οικονομικών, από όπου διέρρευσε η λίστα, επιβλήθηκε κανένα πρόστιμο ούτε και στον δημοσιογράφο επιβλήθηκε άλλο πρόστιμο. 

Η κακομοίρα η Αννα-Μισέλ χρησιμοποίησε τα email που ο καθένας μας τα έχει μοιράσει σε χιλιάδες άλλους. Μάλιστα υπάρχουν και δημοσιογράφοι που αναγράφουν το email τους στα κείμενά τους. Ο δημοσιογράφος συνελήφθη ύστερα από μήνες, αλλά υπερηφανεύεται ότι τον αθώωσε η ελληνική Δικαιοσύνη. Είναι η ίδια Δικαιοσύνη που αθώωσε τον Σώρρα με το σκεπτικό ότι… δεν αποδείχτηκε ότι δεν έχει τα 600 δισ. δολάρια, όσα δηλαδή δεν έχουν οι 5 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο. Είναι η ίδια Δικαιοσύνη που συνεχώς βρίσκει τρόπους για να καταδικάζει τον Ανδρέα Γεωργίου γιατί ο άτυχος είχε τη φαεινή ιδέα να δημοσιοποιήσει τα πραγματικά στοιχεία για το έλλειμμα της διακυβέρνησης Καραμανλή! 

Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, αλλά δεν είναι ανεξέλεγκτη.Το αμείλικτο ερώτημα είναι, πού ήταν η Αρχή που επέβαλε πρόστιμα για τη διαρροή των email, ενώ τότε έκανε ότι δεν είδε τη διαρροή; Εκτός αν κάνω λάθος, οπότε θα ζητήσω δημόσια συγγνώμη. Συνήθως η Αρχή απαντάει στα κείμενά μου. Αναμένω!»

                                                              (Α.Δρυμιώτης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Δύο πρόσφατα παραδείγματα «ταλαιπωρημένων» παραλιών στην Εύβοια υπενθυμίζουν ότι σε αυτή τη χώρα οι παραλίες ή θα είναι γεμάτες με ξαπλώστρες, beach bars κλπ, ή θα «πήζουν» στις σκηνές και θα πνίγονται στα σκουπίδια... Ποια είναι τελικά η μοίρα των ελληνικών παραλιών και πού χάθηκε το μέτρο;

Το ελεύθερο κάμπινγκ, σημειωτέον, απαγορεύεται (με νόμο του 1976) σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών και εν γένει κοινόχρηστους χώρους. Με δυο λόγια, απαγορεύεται παντού, αν και οι ασχολούμενοι με το συγκεκριμένο είδος διακοπών ξέρουν -ως κοινό μυστικό- ότι οι τοπικές κοινότητες το επιτρέπουν «ανεπισήμως». Εξάλλου, πόσο εύκολο είναι να εντοπιστεί ο κατασκηνωτής για να του επιβληθεί το πρόστιμο;» 

                                                                              (protagonteam.gr)

 

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η ηγέτιδα δύναμη της δημοκρατικής δύσης. Η Γαλλία είναι βασικό εξάρτημα της ευρωπαϊκής ατμομηχανής, πυρηνική και στρατιωτική δύναμη αλλά και για τις δυτικές κοινωνίες βασική πολιτική και πολιτισμική αναφορά ως προς την θεσμική ταυτότητα και την πολιτική αφετηρία της δημοκρατικής παράδοσης της Γηραιάς Ηπείρου. 

Αυτό το δίπολο βιώνει εδώ και αρκετά χρόνια, δύο δεκαετίες επί της ουσίας, μία κοινή  αυτοαπαξιωτική πορεία με επίκεντρο την αδυναμία ανάδειξης ισχυρών πολιτικών φυσιογνωμιών αλλά και πολιτικών που θα επέτρεπαν μία δυναμική ανανέωση των μηχανισμών λειτουργίας, ανταπόδοσης και υγιούς αναπαραγωγής οικονομικών δομών και κοινωνικών υποδομών. 

Αυτή η κοινή πορεία προς την παρακμή οδηγεί αναπόφευκτα αυτές τις δύο κοινωνίες σε επιλογές κατ’ επίφαση αντισυστημικές αλλά στην πραγματικότητα απολύτως συστημικές αφού οι ακροδεξιές - αυταρχικές λύσεις αποτελούν πάγια εφεδρεία του κυρίαρχου συστήματος εξουσίας. 

Μία ματιά σε ανακοινώσεις των γαλλικών τραπεζών, του συνδικάτου των επιχειρηματικών ομίλων καθώς και επώνυμων οικονομικών παραγόντων στη Γαλλία και γενικότερα στην Κεντρική Ευρώπη θα έπειθε για του λόγου το αληθές. πλέον φανερό πως στις Ηνωμένες Πολιτείες οι εκλογές θα διεξαχθούν προκειμένου να εκλεγεί ο χειρότερος δυνατός πρόεδρος στην ιστορία της χώρας. Θα πρόκειται για την παραχώρηση της εξουσίας στην πλέον χυδαία μορφή λαϊκιστικού αυταρχισμού την οποία εκφράζει ο Ντόναλντ Τραμπ. 

Η Αμερική βιώνει ένα ανομολόγητο πλην όμως υπαρκτό εμφυλιακό κλίμα γενικευμένης αντιπαράθεσης. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο έφθασε στα όρια εξουθένωσής του. Είναι υποχρεωμένο να παραδώσει την σκυτάλη στην αυταρχική εκδοχή της ακροδεξιάς προσέγγισης μέσω της επανάκαμψης σε εθνικιστικά, κρατικο-κεντρικά, αντι-νεοφιλελεύθερα μοντέλα οικονομικής πολιτικής και κυρίως ως προς την διαχείριση των κοινών. Διότι ως γνωστόν στην Οικονομία ισχύει το γνωστό δόγμα των Λομβαρδών ιδρυτών του Τραπεζικού Συστήματος: «πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι».

                                                                    (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Το ερώτημα είναι ασφαλώς ένα: Οταν το ελληνικό κράτος δίνει την άδεια λειτουργίας σε μια μεγάλη μονάδα, σε έναν σχετικά μικρό τόπο, δεν θα έπρεπε να υποχρεώνει τους επενδυτές να κατασκευάζουν κτίρια για τη φιλοξενία των εργαζομένων τους; Ή να τους δίνει τη δυνατότητα να κατασκευάζουν ξενοδοχεία ενός ή δύο αστέρων που θα τους φιλοξενούν, να επιτρέπει δηλαδή τη μακρά (για πολλούς μήνες) μίσθωση, που σήμερα απαγορεύεται; 

Ετσι, θα αποφεύγαμε αυτές τις απίστευτες ιστορίες πολυτελών ξενοδοχείων που στεγάζουν το προσωπικό τους σε άθλιες συνθήκες και θα προστατεύαμε τόσο τις τοπικές κοινωνίες όσο και την πρόσβαση σε αυτούς τους προορισμούς ανθρώπων που δεν αντέχουν να πληρώσουν υπέρογκα ποσά για ένα κατάλυμα.Είμαστε, βέβαια, η χώρα όπου πρώτα κτίζουμε και μετά σχεδιάζουμε. Ελπίζω η κυβέρνηση να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι αυτό το ζήτημα και να ασχοληθεί άμεσα με την αντιμετώπισή του».

                                                                   (Αλ.Παπαχελάς- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Εδώ ... γελάμε

                                                                                       

      

                                                                                                           (Α.Πετρουλάκης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Απόψεις...

 

«Πιστεύω στο χαρτί. Μάλλον είμαι από τους τελευταίους στον κόσμο αυτόν που πιστεύω. Πιστεύω ακόμη στην πάλη των ιδεών. Αλλά η εφημερίδα για να κυκλοφορήσει χρειάζεται αναγνώστες. Και η Αυγή δεν έχει αναγνώστες, όπως αναγνώστες δεν είχε ούτε ο Φιλελεύθερος. Κλείσαμε τον εβδομαδιαίο Φιλελεύθερο με κυκλοφορία 4.500 φύλλα. Με αυτά τα νούμερα ένα μέσο ενημέρωσης δεν είναι βιώσιμο. Δεν ξέρω τι πόνεσε περισσότερο. Το κλείσιμο ή το γεγονός ότι έχουμε μείνει ελάχιστοι εφημεριδοφάγοι. Για τους βιβλιοφάγους να μην ανοίξουμε καλύτερα τη συζήτηση. Εκεί τα πράγματα μπορεί να είναι και χειρότερα. 

Ναι, αλλά υπάρχουν αναγνώστες. Τους βρίσκει κανείς στις ιστοσελίδες. Σύμφωνοι! Με μία μεγάλη διαφορά: Η εφημερίδα ήταν μια διαδικασία συμμετοχής. Έπρεπε κανείς να ξεκινήσει να πάει στο περίπτερο, να ανοίξει το πορτοφόλι του και να πληρώσει το αντίτιμο. Δεν είναι το ίδιο! Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει.

Εύχομαι η Αυγή να βρει τον δρόμο της. Στο γραφείο μου έχω κορνιζάρει τα πρωτοσέλιδα που κτύπησαν προβοκατόρικα το Liberal και τον Φιλελεύθερο. Δεν πειράζει. Εμείς οι νεοφιλελεύθεροι έχουμε μεγάλη καρδιά. Χωράει και τις δικές τους στεναχώριες. Αν λοιπόν κάποιοι εργαζόμενοι χρειάζονται εργασία, στο Liberal μπορούμε να προσφέρουμε θέσεις εργασίας. Και αυτός είναι ένας τρόπος να λυθεί το θέμα που δημιουργείται. Να προσληφθούν δηλαδή, οι απολυμένοι από άλλα μέσα. Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε με τους δικούς μας εργαζόμενους, όταν έπεσε ο ουρανός στο δικό μας κεφάλι».

                                                                              (Θ.Μαυρίδης- liberal.gr)

«Η πολιτική τάξη συγχέει, σκόπιμα, την αναγκαία λαϊκότητα με τον λαϊκισμό. Η λαϊκότητα είναι το πιο χρήσιμο «εργαλείο» για τον πολιτικό να ασκεί με σοβαρότητα τα καθήκοντα του. Όχι παριστάνοντας τον…παράγοντα, αλλά να δίνει πρακτικές λύσεις σε ζητήματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες. Οι πολιτικοί χρησιμοποιούν σκοπίμως τον λαϊκισμό και καταφέρνουν να ξεγλιστρούν «ξεπετώντας» τα δύσκολα θέματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούν. Αντί να εποπτεύουν τους υπηρεσιακούς και το προσωπικό του υπουργείου που διοικούν, «φορτώνουν» στον λαϊκισμό λόγια του αέρα ανέξοδα κι άκοπα…

Ο Κ. Μητσοτάκης, δείχνει να κατανοεί την αντίδραση των ψηφοφόρων του ΄23, οι οποίοι επέλεξαν ψήφο διαμαρτυρίας με την αποχή τους. Δεν επιβράβευσαν τους αντιπάλους του, άλλωστε, δεν είχαν κάτι να περιμένουν από τους Ανδρουλάκη και Κασσελάκη. Το πολιτικό σκηνικό δεν έχει αλλάξει. Ο «δαίμονας» του πρωθυπουργού και των υπουργών του παραμένει ο εαυτός τους. Τα δίνουν όλα, κερδίζουν. Λιποψυχούν και μένουν πίσω, ξεχνιούνται.

Η αποτελεσματική ενασχόληση με την «καθημερινότητα» και η τιθάσευση της, είναι ίσως το δυσκολότερο εγχείρημα στην πολιτική. Ο πρωθυπουργός δήλωσε πως πήρε τα μηνύματα κι ότι θα αλλάξουν όλα. Πρώτα, να κάνει πληρέστερη τη δική του ενημέρωση. Να μαθαίνει, δηλαδή, τα πάντα κι όχι φιλτραρισμένα από τους συνεργάτες του. Οι πολίτες είναι στη διάθεση του για πληροφορίες επί των γενικών αλλά και προσωπικών τους προβλημάτων. Για να μην επαναλαμβάνω τα τετριμμένα περί της υγείας, παιδείας, δημόσιας ασφάλειας, δημόσιας συγκοινωνίας, μπορώ να συνεισφέρω επ’ αυτού».

                                                                     (Άρης Πορτοσάλτε-liberal.gr)

 

Ρήσεις...

Απόψεις...

 

«Λόγω καλοκαιριού οι αντικοινωνικοί με τα πυροτεχνήματα είναι οι πιο επικίνδυνοι από όλους. Και τελευταία αυξάνονται επικίνδυνα. Όπως μπορούν να βεβαιώσουν όλοι οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου δεν υπάρχουν πια σαββατοκύριακα που κάποιοι συμπολίτες οι οποίοι παντρεύονται, βαφτίζουν τα παιδιά τους ή γιορτάζουν τα γενέθλιά τους δεν επιβάλλουν τη χαρά τους με πυροτεχνήματα. 

Νεόπλουτοι (ή ακόμα μεσοαστοί που ονειρεύονται να γίνουν νεόπλουτοι) επιδειξίες που δεν μπορούν να χαρούν αν δεν επιβάλλουν τη χαρά τους και στους άλλους θα ήταν απλώς ενοχλητικοί αν δεν διανύαμε άλλη μια αντιπυρική περίοδο στην οποία αντί τα πυροτεχνήματα να εξαφανίζονται, πληθαίνουν μαζί με τα κουνούπια και την ιδρωτίλα στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η τάχα όλο και πιο αυστηρή ελληνική πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια στους συμπολίτες που αντιλαμβάνονται ως διασκέδαση τον κίνδυνο του εξ αμελείας εμπρησμού. 

Δεκάδες φιγουρατζήδες κάθε σαββατοκύριακο και ούτε ένας από αυτούς δεν οδηγείται στη φυσική του θέση που είναι το εδώλιο του κατηγορουμένου. Οι «αυστηρές» αρχές ευαισθητοποιούνται μόνο αν η (παράνομη έτσι κι αλλιώς) εκτόξευση πυροτεχνημάτων οδηγήσει σε πυρκαγιά, όπως κακή ώρα στην Ύδρα, και διαφορετικά όχι απλώς αδιαφορούν αλλά προστατεύουν την εγκληματική επιδειξιομανία αφήνοντας την ανενόχλητη (βέβαια ακόμα και για τον εμπρησμό στην Ύδρα καλό είναι να κρατήσουμε μικρό καλάθι).

                                                                       (Μ.Βουλαρίνος- ΑΤΗensvoice)

«Ο Αλέξης Τσίπρας, είναι πολιτικός, πρωταγωνιστής στην εμπέδωση και τη διατήρηση του αναχρονισμού. Αρνητής της προόδου. Οι ευθύνες του τεράστιες, καθώς υπήρξε πρωθυπουργός, ο οποίος με την ιδεολογική του τοποθέτηση κράτησε καθηλωμένη την Ελλάδα στον τομέα της Εκπαίδευσης. 

Την τριακονταετή συνειδητή αδράνεια ανέτρεψε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με το νόμο Πιερρακάκη, επιτρέποντας πλέον τη σύσταση ιδιωτικών ΑΕΙ. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση ο τέως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να υπερβεί τον εαυτό του. Παρέμεινε κολλημένος στις ιδεοληψίες του…

Την εφαρμοσμένη πρακτική των κορυφαίων διεθνών Πανεπιστημίων να αναδεικνύουν προσωπικότητες με αντισυμβατικές, ενδεχομένως κι εχθρικές προς τις εδραιωμένες αντιλήψεις, ακολούθησε το ίδρυμα Κοτς. Προσκάλεσε και τίμησε αναγορεύοντας σε επίτιμο διδάκτορα τον πολιτικό Τσίπρα, ιδεολογικά αντίθετο στις αρχές του τουρκικού Πανεπιστημίου».

                                                                    (Άρης Πορτοσάλτε- Liberal.gr)

«Ιδιωτικό είναι το πανεπιστήμιο Koç University το οποίο ανακήρυξε πρόσφατα τον Αλέξη Τσίπρα επίτιμο διδάκτορα και αυτό έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την αρνητική στάση του πρώην πρωθυπουργού απέναντι στην ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και στην πρόσφατη άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει το σχετικό νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά-μη κερδοσκοπικά ΑΕΙ το οποίο έφερε πρόσφατα η κυβέρνηση στη Βουλή.

Το Koç University βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη και ιδρύθηκε το 1993 από τον επιχειρηματία και κατασκευαστή αυτοκινήτων Vehbi Koç. Διακρίνεται για το υψηλό status σπουδών στην οικονομία, ιατρική, κοινωνικές επιστήμες, Sciences and Engineering, Διοίκηση Επιχειρήσεων κλπ».

                                                                                         (iefimerida.gr)

Ρήσεις...

 

                                                                                                                                         (iefimerida.gr)

Απόψεις...

 

«Ακόμα μεγαλύτερο κόστος είχε για την κυβέρνηση ο βλακώδης νόμος για την πυροπροστασία που έμπλεξε τους ιδιοκτήτες των εξοχικών στα πλοκάμια της αθάνατης γραφειοκρατίας, ενώ τους κόστισε, στην πιο φθηνή περίπτωση, ένα χιλιάρικο. Και το χειρότερο, βλέπουν τα ξερά του κήπου τους στοιβαγμένα σε κοινόχρηστους χώρους διότι η τοπική αυτοδιοίκηση αδυνατεί να τα μαζέψει. Μάλλον, όποιος υπουργός είχε τη φαεινή ιδέα να φέρει έναν τέτοιο νόμο σε προεκλογική περίοδο, είχε πλήρη άγνοια της πραγματικότητας. 

Ας μη νομίζουμε πως η ψήφος όλων των πολιτών επηρεάζεται από τα ζητήματα της υψηλής πολιτικής. Αυτά τα προβλήματα της πεζής καθημερινότητας που αγανακτούν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, διαμορφώνουν και το πολιτικό κλίμα και συμβάλλουν στο εκλογικό αποτέλεσμα. Όταν ο άλλος σταματά τη δουλειά του για να διορθώσει τη δυσκαμψία ενός συστήματος ή ταλαιπωρείται εξαιτίας ενός ανόητου νόμου, στη δεδομένη στιγμή θα τιμωρήσει.

Το μήνυμα των ευρωεκλογών ας σταθεί η αιτία να διορθωθούν, όποιες ατέλειες υπάρχουν σε συστήματα και νόμους, ώστε και η ζωή των πολιτών να γίνει ευκολότερη».

                                                                             (Σ.Μουμτζής- liberal.gr)

«Διχάζει τους χρήστες των κοινωνικών δικτύων η φωτογραφία από τα Θαψά που κάνει τον γύρο του διαδικτύου τα τελευταία 24ωρα. Στη φωτογραφία είναι εμφανής ο μεγάλος αριθμός σκηνών κατά μήκος της ακτής δημιουργώντας ένα ασφυκτικό σκηνικό σε μία από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού που βρίσκεται στον Δήμο Κύμης-Αλιβερίου.

Η παραλία των Θαψών χαρακτηρίζεται βάσει νόμου «απάτητη» και συμπεριλαμβάνεται στις συνολικά 198 της χώρας που βρίσκονται εντός του δικτύου Natura 2000. Σ’ αυτές απαγορεύεται η παραχώρηση και η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων και ομπρελών σε επιχειρήσεις προκειμένου να μην τεθεί σε κίνδυνο η μορφολογία και η ακεραιότητα του αιγιαλού.

Παρά το γεγονός πως η παραλία έχει «απελευθερωθεί» από όσους θέλουν να την εκμεταλλευθούν επιχειρηματικά, φαίνεται πως η έντονη παρουσία όσων κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ έχει προκαλέσει ποικίλα προβλήματα».

                                                                       (Σ.Χρήστου-KAΘHMEΡINH)

«Τον «οδικό χάρτη» για τις μεγάλες παραχωρήσεις των Αττική Οδό και Εγνατία, του ΒΟΑΚ αλλά και του IRC στο Ελληνικό, έδωσε χθες ο επικεφαλής του ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ Γιώργος Περιστέρης, αλλά και το στίγμα του Ομίλου για την επόμενη μέρα στην οποία εισέρχεται με 3 δισ. «ταμείο», μηδενικό δανεισμό για τη μητρική και πρόβλεψη για EBITDA το 2028 στα 700 εκατ. ευρώ. 

Ο ίδιος σκιαγράφησε και το ενδιαφέρον του ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ για διαγωνισμούς παραχωρήσεων σε γειτονικές αγορές, όπως σε Βουλγαρία και Ρουμανία επισημαίνοντας ότι τα έργα παραχώρησης που θα μπορούσε να διεκδικήσει ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ στην περιοχή είναι επενδυτικής δαπάνης 2 με 3 δισ.

Στόχος πλέον για την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ είναι να μετεξελιχθεί σε έναν πλήρως καθετοποιημένο όμιλο, με ένα από τα μεγαλύτερα και πιο διαφοροποιημένα χαρτοφυλάκια υποδομών και παραχωρήσεων, όχι μόνο πια σε ελληνικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, αφού πλέον αποκρυσταλλώνεται η ευκαιρία για νέες επενδύσεις σε υποδομές στην Ελλάδα και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, με υψηλές αποδόσεις».

                                                                             (Α.Σχοινά-liberal.gr)