Απόψεις...

«Προφανώς ο συντάκτης της ανακοίνωσης διαθέτει πολύ χιούμορ όταν ζητεί να αφεθεί ο κουβανικός λαός ελεύθερος και απερίσπαστος. Εξ όσων γνωρίζουμε, ατομικές ελευθερίες δεν υπάρχουν στην Κούβα από το 1959 και η παρέμβαση των 21 υπουργών των Εξωτερικών ζητεί την αποκατάστασή τους, ώστε όντως «ο κουβανικός λαός, ελεύθερος και απερίσπαστος, να αποφασίσει για το μέλλον του». Στον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πως αγνοούν ότι οι λαοί αποφασίζουν ελεύθερα και απερίσπαστα για το μέλλον τους μόνο μέσα από αδιάβλητες εκλογές που ουδείς αμφισβητεί το αποτέλεσμά τους. 

Όμως στην ίδια ανακοίνωση υπάρχει και η επίκριση προς την ελληνική κυβέρνηση πως συνυπέγραψε το κείμενο με χώρες που παραβιάζουν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Να υπενθυμίσω πως ένας από τους πλέον απηνείς διώκτες των ομοφυλοφίλων ήταν ο Κάστρο με τον φίλο του τον Τσε. Χιλιάδες Κουβανοί ομοφυλόφιλοι είχαν εγκλεισθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ ο Τσε είχε αναλάβει τη θεωρητική τεκμηρίωση των διώξεων. Είναι εφιαλτικές οι αναμνήσεις όσων επέζησαν από τα «κελιά παραδειγματισμού», τα γνωστά ως tostadoras, στη φυλακή της Pinar del Rio».

                                                                            (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

«Ο αριθμός αποφοίτων ως ποσοστό του συνόλου των φοιτητών οι οποίοι βρίσκονται στη χρονιά κατά την οποία θα έπρεπε να αποφοιτήσουν (Τράπεζα της Ελλάδος 2017, με βάση στοιχεία UNESCO) εμφανίζει την Ελλάδα ουραγό ως προς τον ρυθμό αποφοίτησης, ο οποίος είναι 27% σε σύγκριση με 42% (μ.ο.) των χωρών του ΟΟΣΑ (σύμφωνα με τον συγκεκριμένο τρόπο μέτρησης). Σε άλλη μέτρηση, σε κάθε 100 νεοεισαχθέντες στα Πανεπιστήμια αντιστοιχούν μόνο 59 απόφοιτοι, όπως αποτυπώνεται σε έκθεση του ΚΑΝΕΠ/ΓΣΕΕ με βάση τα δεδομένα της Eurostat για το 2018 με την Ελλάδα να έχει την 5η χειρότερη επίδοση στην Ε.Ε. 

Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που έχει φαλκιδέψει κάθε έννοια αξιολόγησης στο λύκειο. Εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχουν απορριφθέντες λόγω επίδοσης, αλλά ούτε και μετεξεταστέοι. Διότι στα πλαίσια της «αντιαυταρχικής εκπαίδευσης» ο κανόνας είναι «δώστε ένα χαρτί στο παιδί να πάει παρακάτω». Έτσι, το μόνο εύκολο είναι να πάρεις ένα απολυτήριο λυκείου, γενικού ή επαγγελματικού, αρκεί βέβαια να μην υπερβαίνεις το όριο των απουσιών. Και αυτό ο μαθητής που δεν θέλει, το ξέρει με αποτέλεσμα να μην έχει κανένα κίνητρο ή υποχρέωση να προσπαθήσει έστω και για τα στοιχειώδη. 

Αν δεν μπουν όροι και προϋποθέσεις στην πορεία και τον χρόνο αποφοίτησης, δεν υπάρχει γιατρειά στο μοναδικό φαινόμενο των αιωνίων φοιτητών. Και δεν αρκεί το ν+2 για τον χρόνο σπουδών. Πρέπει να υπάρχει συνεχής έλεγχος που θα δίνει κίνητρα στον φοιτητή να προοδεύει, να περνάει μαθήματα και να μην αφήνεται μέχρι την οριστική εγκατάλειψη. Και αυτό έχει επιπτώσεις στο επίπεδο των σχολών και την αξία του κάθε πτυχίου. Και, φυσικά, σοβαρές επιπτώσεις στη σταδιοδρομία του κάθε πτυχιούχου και τελικά στην οικονομία της χώρας».

                                                                       (Λ. Καστανάς-Αthensvoice)