Πόσο αξίζει η προσοχή ενός ηλίθιου;

«Αντιμέτωπος με αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα βρίσκεται ο μελισσοκόμος που ευθύνεται για την πυρκαγιά στη Σταμάτα. Έπρεπε να ανάψει φωτιά για να φροντίσει τα μελίσσια του ο άνθρωπος. Κάτω από υψηλές θερμοκρασίες και ισχυρούς ανέμους. Α, ναι, είναι απολύτως βέβαιο ότι πρόσεχε. Όσοι ανάβουν φωτιά στο δάσος μέσα στο κατακαλόκαιρο είναι προσεκτικοί. 

Όμως πόσο αξίζει η προσοχή ενός ηλίθιου; Τέλος πάντων, με τα πλημμελήματα στην πλάτη, ο μελισσοκόμος μας, θα υποστεί μία μικρή δικαστική ταλαιπωρία και μετά θα επιστρέψει στο σπίτι του λέγοντας ότι φταίει η κακιά η στιγμή. Σίγουρα πάντως δεν φταίει ο ίδιος. 

Επόμενη εικόνα. Κρήτη. Μας συγκλόνισε ο άνδρας που κολύμπησε κόντρα στον καιρό, πρώτα για να μεταφέρει τη σύντροφο του σε μία σπηλιά και μετά προς την ξηρά για να καλέσει βοήθεια. Το ζευγάρι βρέθηκε στη θάλασσα μετά από ανατροπή της βάρκας του. Μπράβο, ανακουφιστήκαμε. Και είναι αληθινό παλικάρι ο άνδρας. Μόνο που το ζευγάρι βγήκε στη θάλασσα ενώ υπήρχε απαγορευτικό, λόγω ισχυρών ανέμων. Και λες, εντάξει, δεν το άκουσαν, τα αφτιά δεν λειτούργησαν. Τα μάτια τους δεν είδαν τον καιρό; 

Τώρα βέβαια περιμένουν τον λογαριασμό για την κινητοποίηση. Βγήκε σκάφος του Λιμενικού, σηκώθηκε ελικόπτερο, αν τη βγάλουν με ένα πεντοχίλιαρο πρέπει να είναι ευχαριστημένοι και ας δώσουν άλλα τόσα σε λαμπάδες και τάματα. Έχουμε, λοιπόν, δύο καταφανείς περιπτώσεις βλακείας. 

Η πρώτη περίπτωση απέκτησε δολοφονικό εύρος, έκαψε σπίτια και κινητοποίησε τεράστιο αριθμό δυνάμεων του κράτους. Η δεύτερη είχε αυτοκτονικό εύρος. Δύο άνθρωποι βγήκαν στη θάλασσα ενώ δεν έπρεπε. Κάπου εδώ σχηματίζεται ένα οξύμωρο σχήμα».

                     (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Γιαννακίδη από το Protagon.gr)