Το πρόβλημα δεν είναι ο Τραμπ...

«Το πρόβλημα δεν είναι ένας παθολογικός ψεύτης στο Λευκό Οίκο. Το πρόβλημα δεν ξεκινά από το ότι, εκλεγμένος με τη συνήθη υπόσχεση των λαϊκιστών να τινάξει στον αέρα τη “διεφθαρμένη ελίτ” που κυβερνά, να “αποξηράνει το βάλτο” της Ουάσινγκτον, πήγε αμέσως και γέμισε το υπουργικό του συμβούλιο με δισεκατομμυριούχους γνωστούς και φίλους και την κυβέρνηση με επαγγελματίες λομπίστες. 

Δεν είναι το πρόβλημα το ότι κάνει δουλίτσες, ο ίδιος και η οικογένεια του, και βγάζει λεφτά από το ότι είναι Πρόεδρος, από ξένες κυβερνήσεις που πληρώνουν για άδεια δωμάτια στο ξενοδοχείο του στη Ουάσινγκτον και από τους αμερικανούς φορολογούμενους που πληρώνουν τη διαμονή της συνοδείας του στα ξενοδοχεία του, όταν πηγαίνει να παίξει γκολφ.Το πρόβλημα δεν είναι ότι είναι ο μόνος Πρόεδρος από το Νίξον κι έπειτα που δεν έχει δημοσιεύσει τις φορολογικές του δηλώσεις και κανείς δεν ξέρει σε τράπεζες ποιων χωρών χρωστάει, ή από ποια εγχώρια και ξένα οικονομικά συμφέροντα είναι εξαρτημένες οι επιχειρήσεις του. 

Ούτε το ότι απείλησε ξένη κυβέρνηση για να του βρει “βρώμα” για το γιο πολιτικού του αντιπάλου. Ούτε το ότι στάζει μέλι για τον Πούτιν και τον MBS, ενώ περιφρονεί δημοκρατικές χώρες που είναι οι στενότεροι σύμμαχοι της δικής του εδώ και δεκαετίες. Ούτε ότι πέρασε ένα γιγάντιο πακέτο φοροαπαλλαγών το οποίο ωφελεί σχεδόν αποκλειστικά τους πολύ πλούσιους και το οποίο πληρώνει με την εκτόξευση του κρατικού δανεισμού σε επίπεδα που δεν έχουν εμφανιστεί από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το ακριβώς ανάποδο από ό,τι προστάζουν οι θεμελιώδεις απόψεις του ρεπουμπλικανικού κόμματος δηλαδή, ούτε το ότι έχει οδηγήσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού σε επίπεδα ρεκόρ (επίσης μέχρι πρότινος εφιάλτης για τους ρεπουμπλικανούς), ούτε το ότι, παρ’ όλα αυτά, ολόκληρο το ρεπουμπλικανικό κόμμα (το κόμμα του Λίνκολν!) στέκεται σούζα, τον υπακούει και τον γλείφει σύσσωμο.

Δεν είναι καν το πρόβλημα το ότι ντροπιάζει το θεσμό κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ή πληκτρολογεί στο κινητό, είτε για να στοχοποιήσει δημοσιογράφους και όποιον του κάνει κριτική, είτε για να απειλήσει διαδηλωτές, είτε για να πετάξει όποια θεωρία συνομωσίας άκουσε στο Fox News το τελευταίο πεντάλεπτο. Δεν είναι το πρόβλημα το ότι είναι ο ίδιος ρατσιστής, απολογητικός για κάθε υπέρμαχο της υπεροχής των λευκών (η αδέξια μετάφρασή μου για το “white supremacist”) που μπουκάρει σε δημόσια κτίρια κραδαίνοντας στρατιωτικά ντουφέκια, ή το ότι διορίζει τα παιδιά του και όσους τον γλείφουν επί 24ώρου βάσεως σε νευραλγικά πόστα, μετατρέποντας, μοιραία, οτιδήποτε αγγίζουν σε μπάχαλο. Το ότι έχει βάλει τον υπουργό δικαιοσύνης να κάνει τον προσωπικό του δικηγόρο δεν είναι το πρόβλημα. 

Το ότι αμφισβητεί κάθε μέρα τους δημοκρατικούς θεσμούς, τη διάκριση των εξουσιών και όλους τους (επίσημους) κανόνες δικαίου και τους (ανεπίσημους) κανόνες πολιτικού πολιτισμού της χώρας του δεν είναι το πρόβλημα.Και ξέρετε κάτι; Δεν είναι καν το πρόβλημα το ότι η κυβέρνηση-τσίρκο που έχει δημιουργηθεί από το συνδυασμό όλων των παραπάνω οδήγησε στην τραγική, μοιραία αντιμετώπιση της πανδημίας, ούτε το ότι αυτή η αποτυχία συνοδεύτηκε από μια γελοία παράσταση ενός εκτός τόπου και χρόνου πλάσματος που, μέσα στο χαμό, καθώς δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν, σαν σε παράλληλο σύμπαν αναρωτιόταν μήπως ο ιός περνάει άμα κάνεις ενέσεις με χλωρίνη, ή σολάριουμ.

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και σήμερα, καθώς η χώρα του, αυτή η απέραντη, σπουδαία, υπέροχη χώρα φλέγεται, καθώς 40 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μείνει άνεργοι κι αυτός απειλεί να βγάλει το στρατό στους δρόμους από το υπόγειο του Λευκού Οίκου όπου κρύβεται, το 43% των αμερικανών δηλώνουν ικανοποιημένοι από την δουλειά του.Ο Τραμπ δεν είναι το πρόβλημα. Ο Τραμπ είναι ο καταλύτης. Το πρόβλημα είναι το υποκείμενο νόσημα των ΗΠΑ, που αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα της χώρας εδώ και αιώνες. Ο Τραμπ είναι ο κορωνοϊός που προσπαθεί να το αποτελειώσει».

                           (Άρθρο του Θ.Γεωργακόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)