Φτου, ξελευτερία...

«Είναι υπερβολικό να λέμε ότι μετά τον κορωνοϊό τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Να θεωρούμε τις επερχόμενες, λόγω της πανδημίας, μεταβολές κατακλυσμιαίες. Να περιγράφουμε με τα πιο μελανά χρώματα άγνωστες μελλοντικές δυστοπίες. Να διασπείρουμε τον φόβο για ένα άγνωστο αύριο. Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται προκλητικά, αλλά δεν στηρίζονται στον ορθό λόγο ούτε στα πραγματικά δεδομένα. 

Καθώς θα επιστρέφουμε αργά στην κανονικότητα και θα ανοίγει το πλάνο, θα ανακαλύπτουμε ότι η ζωή μετά τον covid-19 συνεχίζεται πάνω στις ίδιες αβεβαιότητες αλλά και σταθερές. Φέρει όμως κάτι από τη σφραγίδα του.Ακόμα και αν χρειαστούν 6 μήνες μέχρι να βρεθεί ένα αποτελεσματικό φάρμακο και 2 χρόνια μέχρι να κατασκευαστεί ένα ασφαλές εμβόλιο, οι χρόνοι αυτοί είναι πολύ μικροί για να σημάνουν σοβαρές μεταλλαγές στις σχέσεις των ανθρώπων. 

Οι βαθιές κοινωνικές μεταβολές απαιτούν μεγάλες χρονικές περιόδους σε συνδυασμό με κρίσιμες ανακαλύψεις ή σημαντικά γεγονότα, όπως ένας παγκόσμιος πόλεμος ή μια καθολική επανάσταση. Και η πανδημία δεν είναι τίποτα από αυτά. Οι σύγχρονες κοινωνίες είτε αυτές των ανοικτών θεσμών είτε οι άλλες του διαχρονικού σκότους θέλουν σοβαρές αιτίες για να γυρίσουν σελίδα.

Η υποχρεωτική σημερινή κοινωνική αποστασιοποίηση είναι αδύνατον να επιβιώσει όταν η αγέλη αποκτήσει ανοσία. Ή τουλάχιστον δεν έχει σοβαρό λόγο να επεκταθεί πέραν των όσων βιώνουμε. Ούτως ή άλλως πολλές κοινωνικές επαφές γίνονται από απόσταση εδώ και χρόνια και δεν θα το ανακαλύψουμε αυτό αύριο. 

Η οικονομία θα υποστεί μια ύφεση που θα ποικίλει από χώρα σε χώρα, αλλά όσο σημαντική και αν είναι, θα προετοιμάσει μια νέα παγκόσμια ανάπτυξη. Οι άνθρωποι δεν θα πάψουν να κυκλοφορούν, να επιθυμούν και να εργάζονται. Ούτε οι πρώτες ύλες, ούτε η τεχνογνωσία, ούτε η ζήτηση θα περιοριστούν λόγω ενός φονικού και εξόχως μεταδοτικού ιού. Αν ο κόσμος πρέπει να φοβάται κάτι είναι η κλιματική αλλαγή. Και αυτός ο ιός θα νικηθεί και θα εκλείψει μέχρι την εμφάνιση του επόμενου.

Αν κάτι αξίζει να αναδειχθεί την επομένη της πανδημίας με αφορμή την πρόσφατη εθνική συσπείρωση είναι το δικαίωμα στην ελευθερία και τα όσα μεγάλα την εμπεριέχουν. Θα αποκτήσουμε σοβαρή ενημέρωση χωρίς την αστεία χειραγώγηση των ΜΜΕ; Θα νιώθουμε ασφαλείς σε κάθε καλντερίμι της πόλης όλες τις ώρες της ημέρας; Θα ασκούμε απρόσκοπτα το δικαίωμα στη γνώση σε κάθε τάξη και κάθε αμφιθέατρο; 

Θα βρούμε τρόπους να απαλύνουμε τις βλαβερές συνέπειες των αναπόφευκτων κοινωνικών ανισοτήτων; Θα δώσουμε ένα τέλος στην κομματοκρατία και την κρατική αυθαιρεσία; Θα διασώσουμε τα ιστορικά μνημεία των πόλεων από την καταστρεπτική μανία των βανδάλων; Θα διατηρήσουμε τον έλεγχο των συνόρων μας; Διότι μέχρι σήμερα στη χώρα αυτή ως ελευθερία νοείται η ασυδοσία των μειοψηφιών.

Η Ελλάδα θα προοδεύει όσο περιθωριοποιείται το υπόρρητο αίτημα ενός «άλλου κόσμου που είναι εφικτός», του κόσμου της δουλείας. Όσο υποχωρεί ο διχασμός και νομιμοποιείται η ομοψυχία. Όσο η επιστήμη και η τεχνολογία τροφοδοτούν τον κοινωνικό ιστό με το οξυγόνο της ορθής λογικής. Όσο διευρύνουμε και εκσυγχρονίζουμε τους θεσμούς στο όνομα της φιλελεύθερης δημοκρατίας για όλους. Όσο δίνουμε γήπεδο στην ελεύθερη οικονομία. Όσο αποδίδουμε στην πρόοδο το πραγματικό της νόημα».

                    (Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανα από την Αthensvoice)