Απόψεις...

«Ανάμεσα στις ζωές που χάθηκαν πρόσφατα είναι ο άνθρωπος που διώχθηκε γιατί καταμαρτύρησε την εξάπλωση του κορονοϊού στα πρώτα του βήματα, ο οφθαλμίατρος Λι Γουενλιάνγκ. Όταν διαπίστωσε ότι ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ασθενών στο νοσοκομείο που εργαζόταν είχε θετικά αποτελέσματα στις εξετάσεις για τον ιό, το ανακοίνωσε αρχικά σε μια κλειστή συνομιλία με συναδέλφους του, η οποία στη συνέχεια, καθώς εξελισσόταν η εξάπλωση του ιού, διαδόθηκε κι αυτή στο ευρύ κοινό.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το κινεζικό καθεστώς αντέδρασε και επέκρινε έντονα τον Λι Γουενλιάνγκ με τις συνήθεις γι’ αυτό κατηγορίες της διάδοσης ψευδών ειδήσεων, της διασποράς φόβου και ανησυχίας στους πολίτες και ούτω καθεξής. Εντέλει βεβαίως, ο γιατρός δικαιώθηκε, καθώς η Κίνα αναγκάστηκε να παραδεχθεί την ύπαρξη του ιού, όμως ήδη καθώς είχε προσβληθεί από τον ιό, τελικά έφυγε από τη ζωή στις 7 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 33 ετών.

Ο θάνατός του προκάλεσε οργή τόσο μεταξύ των Κινέζων, όσο και στη διεθνή κοινότητα. Και ανέδειξε πάνω απ’ όλα τη σημασία της ελευθερίας του λόγου. Πόσες ζωές θα είχαν αλήθεια σωθεί αν κάποιος κατώτερος ή μεσαίος αξιωματούχος δεν είχε την ευχέρεια να φιμώσει την αποκάλυψη του γιατρού;»

                                                                           (Αλ. Σκούρας- liberal.gr)

«Τα αίτια της κακοδαιμονίας μας είναι γιατί ως κοινωνία έχουμε αδύναμους θεσμούς που δεν μπορούν να βάλουν σε τάξη τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα.

Μεγάλο "συμφέρον" π.χ. είναι η φαρμακευτική που "πείθει" τον γιατρό να συνταγογραφεί περισσότερα φάρμακα ή ακριβά μηχανήματα απ’ όσα χρειάζονται.

  

Μεσαίο "συμφέρον" είναι ο γιατρός των 1.200 Ευρώ που "πείθεται" αλλά εκμεταλλεύεται και το "μπάχαλο" ζητώντας ή αποδεχόμενος το "φακελάκι".

Μικρό "συμφέρον" είναι ο νοσηλευτής που επιδιώκει τη χαώδη λειτουργία για να εξασφαλίζει κάτι παραπάνω στον πενιχρό μισθό του σε μια εργασία πραγματικά σε δύσκολες συνθήκες.Το σύστημα δημόσιας υγείας έχει ελάχιστους νοσηλευτές γιατί οι περισσότεροι βρίσκουν τρόπο να τους "παρκάρουν" σε κάποια διοικητική υπηρεσία…

Οι υπανάπτυκτες κοινωνίες έχουν φατρίες συγγενών εξ αίματος ή κόμματα που λυμαίνονται το κράτος υπέρ των δικών τους παιδιών σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Η ιστορική εμπειρία δείχνει πως οι πρώτες γίνονται ισχυρές και πλούσιες κοινωνίες, εξασφαλίζοντας μεγαλύτερο κομμάτι από την "πίτα" για όλους. 

Το εισόδημα και οι απολαβές ενός χαμηλόμισθου μιας ανεπτυγμένης κοινωνίας συνήθως είναι μεγαλύτερα από αυτά ενός καλά αμειβόμενου σε μια υπανάπτυκτη.Υποτίθεται πως οι "ημέτεροι" ευνοούνται στις δεύτερες, για αυτό νιώθουν προνομιούχοι και δεν θέλουν να αλλάξει (μεταρρυθμιστεί) το σύστημα».  

                                                                           (K.Στούπας- capital.gr)