Ξεπεσμός...

«Όταν νοσηρά πρότυπα επιβάλλονται ως αξίες, η κοινωνία βαδίζει ήδη σε επικίνδυνες ατραπούς. Θα κάνω σήμερα μία αναφορά στη τέχνη. Ας διαβάσουμε πρώτα δύο αράδες στίχων κάποιου ανθρώπου που η ηγεσία τού Υπουργείου Πολιτισμού προκρίνει ως εξόχως τιμώμενο πρόσωπο:   

Θαυμάστε" :<< Άγκελα θα 'θελα, μία μέρα σε ένα ρετιρέ, να σε γ…σω, ναι πάνω στα κάγκελα να σε κρατάω απ' τα μαλλιά και ξαφνικά, στην κορύφωση επάνω να σου χώσω μια κλωτσιά. Άγκελα, μάθε το, πως από τα ψηλά εδώ είσαι μια οπτασία χυμένη έτσι στο κράσπεδο, θέλω να κατουρήσω πάνω στον κιμά σου και να παίξω ρέγκε μπάσο με τα άντερα σου, να πάρω τα μυαλά σου και να ζωγραφίσω πάνω στον τοίχο... >>  Παύλος Φύσσας (Killah P)

Ξεκαθαρίζω: Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέγει το πνεύμα και τις ιδέες που ο ίδιος θα εξωτερικεύσει, το πώς θα εκφράζει τις σκέψεις και το εσωτερικό του αίσθημα. Για εμένα, το παράδειγμα τής ανωτέρου στιχουργικής -ως ΔΗΜΟΣΙΑ καλλιτεχνική έκφραση- είναι αποκρουστικής ψυχικής και εκφραστικής αισθητικής, καθώς και προσβολή των πνευματικών αξιών του πολιτισμού μας. Εφόσον σε κάποιον άλλον είναι αποδεκτό, με γεια του με χαρά του∙ ας το προσλαμβάνει όπως κρίνει και ας το χαρεί. 

Λόγος δεν μου πέφτει και κανένα πρόβλημα ως εδώ.Πρόβλημα -και μάλιστα σοβαρό -γίνεται όταν αυτό το πνεύμα αναδεικνύεται και εκθειάζεται εν είδει κοινωνικού προτύπου.Σε αυτή τη περίπτωση γεννώνται πολλά «όμως».

Μπορεί ο εν λόγω στιχουργός να αποτελεί πρότυπο καλλιτεχνικής έκφρασης για μία κοινωνία;Μπορεί να αποτελεί σύμβολο του αγώνα για ειρήνη και κατά του φασισμού;Το (άκρως θλιβερό και καταδικαστέο) γεγονός ότι ο στιχουργός αυτός δολοφονήθηκε σε μία συμπλοκή του με φασιστικών αντιλήψεων στοιχεία, τον καθιστά αυτομάτως ήρωα «αντι-φασίστα», όπως προβάλλεται κατά κόρον; 

Το… αξιακό περιεχόμενο των στίχων του, πόσο «αντι-φασιστικό πολιτισμό» εκπέμπει; Και αν κάποιοι θεωρούν ότι σύμφωνα με τα γούστα τους εκπέμπει πράγματι υψηλό πολιτισμό, μπορεί αυτός ο αλλόκοτος πολιτισμός να επιβληθεί σε ένα έθνος;Ένας τέτοιος άνθρωπος, αξίζει να τιμάται ως εθνικός ήρωας στήνοντας δημόσιο αδριάντα του σε πλατεία και, η Υπουργός Πολιτισμού να εκδίδει αυτοπροσώπως δισέλιδες τιμητικές ανακοινώσεις προς υπενθύμισή μας τής κίβδηλης ηρωοποίησής του;

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο δολοφόνος του «κοινωνικού ήρωα» βρίσκεται εκτός φυλακής. Αποφυλακίστηκε μάλιστα επί θητείας τής παρούσας κυβέρνησης, το 2016. Από τη μία μας κάνουν ιδεολογικά κηρύγματα περί φασιστικής χρυσής αυγής, αλλά από την άλλη την χαϊδεύουν πολιτικά για λόγους δόλιων ωφελιμιστικών σκοπιμοτήτων. Η υποκρισία αυτή είναι ύπουλα φαύλη και άκρως επικίνδυνη για τα πολιτικά ήθη και τις επιπτώσεις τους στη κοινωνία.

Παραδόξως (?) όμως η ίδια κυβέρνηση και οι ιδεολογικοί κύκλοι της, σε περιπτώσεις που άλλα- τραγικά και εντελώς αθώα- θύματα φασιστικών αντιλήψεων και δράσεων (πχ, θύματα εμπρησμού στη Marfin), την ημέρα τής μαύρης επετείου των γεγονότων αυτών λάμπει δια της πλήρους αδιαφορίας και της σιγής ιχθύος της, μιας και τα χαρακτηριστικά τής δολοφονίας και των θυμάτων δεν εξυπηρετούν τη διάχυση και επιβολής τού αριστερού ιδεολογήματός της.Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για *επιλεκτικές*, σάπιου αξιακού και ηθικού υποβάθρου, κοινωνικές δήθεν ευαισθησίες.

Η Υπουργός Πολιτισμού, με μία ανακοίνωση που αποτελεί παραλήρημα προπαγανδιστικής λογικής με στόχευση ιδεολογικής επιβολής, «μπερδεύει» εδώ τον ρόλο της ως Υπουργός ΕΘΝΙΚΟΥ Πολιτισμού με αυτόν τού κομματικού εκπροσώπου . Αγνοώντας - ή, αδιαφορώντας- τι σημαίνει 

Πολιτισμός, συγχέει τον όρο με τη βαριά κομματική ιδεοληψία∙ ταυτίζει με (πολιτισμικά…) φαύλο τρόπο το Εθνικό με το ωφελιμιστικό-ιδεολογικό και, εκμεταλλευόμενη το βήμα τού πολιτειακού αξιώματός της διαχέει το αφήγημα στην κοινωνία.( Η πλήρης ανακοίνωσή της, στα σχόλια∙ για λόγους εξοικονόμησης χώρου).

Φαντάζομαι τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδρούσε η υπουργός κυρία Μυρσίνη Ζορμπά (στο θεωρητικό ενδεχόμενο που τυχόν θα είχα την αντιστοίχως μαύρη ψυχή όπως εκείνη τού… εθνικού ήρωα) εάν -στη βάση όλων των παραπάνω προπαγανδιστικών και εθνικά επιζήμιων πρακτικών εκείνης και του κόμματός της- έβγαινα να τραγουδήσω το ίδιο ακριβώς τραγούδι αλλά αντικαθιστώντας μόνο το όνομα. 

Στη θέση τού Άγκελα να έβαζα το όνομα Μυρσίνη.Τότε, αντί για ηρωικός αγνός τροβαδούρος υπέρ ενός δικαιότερου κόσμου και κατά του φασισμού, για τα ίδια ακριβώς λόγια θα χριζόμουν αυτοστιγμεί «μαύρος κατάπτυστος φασίστας». Εν αντιθέσει με εκείνον, εγώ θα άξιζα όλη την περιφρόνηση και το (πολιτισμικό…) ηθικό λιντσάρισμα από μέρους της δημοκρατικής κοινωνίας. Για τίμησή μου με αδριάντα σε περίοπτη θέση σε πλατεία, ούτε συζήτηση βέβαια…

Στα νύχια αυτού του, ηγεμονεύοντος πλέον, ιδεολογικού παραλογισμού έχει πέσει ο τόπος μας. Ασήκωτα πικρό το εσωτερικό βάρος τής εθνικής μας κατάντιας για όποιον την αντιλαμβάνεται να συμβαίνει βοερά τριγύρω του. Πνιγηρό δείγμα τού πόσο έχει ξεπέσει σε συλλογικό επίπεδο ο εθνικός μας Πολιτισμός. 

Ξεπεσμός που, βέβαια, δεν προέκυψε ξαφνικά σήμερα καθότι συντελείτο επί μακρόν - εν μέρει στο προσκήνιο και περισσότερο στο παρασκήνιο. Απλώς στις μέρες μας έχει πια «κορυφώσει» την φτήνια του, έχοντας κυριαρχήσει απροκάλυπτα στο περιεχόμενο και πνεύμα τού δημόσιου και πολιτικού λόγου.Και το χειρότερο; Ένας φαύλος πολιτικός λόγος που κατέληξε αποδεκτός από μεγάλες θυματοποιημένες μάζες οι οποίες, όχι μόνο τον αφομοιώνουν, αλλά πλέον τον αναπαράγουν».

                                                               (Ioannis Papadopoulos- F/B)