Ο κίτρινος βάλτος...

«Ο Θύμιος Λυμπερόπουλος δεν εκπροσωπεί την επαγγελματική τάξη των ιδιοκτητών ταξί και των μαντράδων. Ο Θύμιος Λυμπερόπουλος εκπροσωπεί έναν θεσμό του νέου ελληνισμού. Γι’ αυτό είναι και υπεράνω πολιτικής. 

Στο ταξί έβρισκες, ακόμη και στο πεντάλεπτο ή το δεκάλεπτο της συναναστροφής, συμπυκνωμένες όλες τις αρετές του Ελληνος. Από την αναίδεια και την κουτοπονηριά, ως την ξερολία και τις εδραίες βεβαιότητες της πιο κοινής βλακείας. 

Οποιος τόλμησε να υποτιμήσει την όρεξη για φλυαρία του αξύριστου οδηγού ή την τελευταία θεωρία περί καταστροφής της ωραιότερης χώρας του κόσμου, όποιος δεν συγκατένευσε στη δεύτερη κούρσα, όποιος δεν μειδίασε όταν τον άκουσε να σχολιάζει στο φανάρι «και ξανθιά και οδηγός, τι περιμένεις» και όποιος δεν τον άκουσε να του αφηγείται ιστορίες με πελάτισσες που κάθισαν δίπλα του και ήθελαν «άλλα», γιατί «όλες ίδιες είναι», είναι σαν μην έχει γευθεί ποτέ στη ζωή του γύρο με πίτα.

Οπως μια μπουκιά πιτόγυρου είναι μια μπουκιά Ελλάδας, έτσι και μια διαδρομή με ταξί είναι μια ανάσα ελληνικού πολιτισμού. Στα χρόνια της δόξας τους έφτανε να τους ακούσεις για να καταλάβεις γιατί ο Λαζόπουλος και το χιούμορ του υπήρξαν τόσο δημοφιλή. Καταλάβαινες γιατί εκλεγόταν ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος και πού περίπου πιάνει πάτο το βαθύ ΠΑΣΟΚ.Ο Χατζιδάκις τους αποκαλούσε «η κίτρινη πανώλης», όμως ο Χατζιδάκις ήταν στριμμένος. Ωσπου ήρθαν τα μνημόνια και η κρίση και η τρόικα άρχισε τη συστηματική επιχείρηση αλλοίωσης των ηθών του τόπου τούτου.

Τα ταξί, αντί να επιλέγουν πελάτη και διαδρομή, περίμεναν υπομονετικά στην πιάτσα να τους επιλέξει ο πελάτης και να τους ζητήσει τη διαδρομή. Εμαθαν να λένε καλημέρα, κι ας το θεωρούσαν ως γνήσιοι Ελληνες ταπεινωτικό. Και ο πληθυσμός τους ανανεώθηκε. Πολλοί νέοι, ή και λιγότερο νέοι, σπουδαγμένοι ή έχοντας σταδιοδρομήσει σε διάφορους τομείς, αναγκάστηκαν να γίνουν οδηγοί ταξί.

Και οι ανθέλληνες ανεθάρρησαν και έφτασαν μάλιστα να ζητούν από τους πελάτες τους να αξιολογούν τους οδηγούς. Οποία ταπείνωσις αυτό το Beat για Ελληνες που γεννήθηκαν ελεύθεροι και ελεύθεροι θα πεθάνουν. 

Και είπεν ο θεματοφύλαξ:«Μα όποτε καταγγέλλονται παραπτώματα τα κρίνει το σωματείο». Και την ακατάσχετη φλυαρία; Και την αγένεια; Και τη δυσοσμία; Και την έκθεση στη μολυσματική βλακεία; Αυτά τα κρίνει ο πελάτης. Για μία ακόμη φορά ο φόβος της αξιολόγησης αναδεικνύεται ως η βασική ψυχική βλάβη μιας κοινωνίας που έχει προεξοφλήσει την ήττα της.Το μόνο αισιόδοξο είναι ότι ο κίτρινος βάλτος δεν έχει πλέον μυστικά. Μας τα είπαν κι άλλοι».

                             (Άρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)