Απόψεις...

 

«Βγαλμένη από τα «εγχειρίδια» των αεροπορικών επιχειρήσεων ήταν η αποστολή «Μακρύ Χέρι» (Long Arm) της ισραηλινής αεροπορίας η οποία έπληξε τη Χοντέιντα, την πόλη λιμάνι της Υεμένης, ως αντίποινα για τις πρόσφατες επιθέσεις των Χούθι. Διανύοντας μια απόσταση σχεδόν 1.800 χιλιομέτρων, τα ισραηλινά μαχητικά κατέστρεψαν το λιμάνι της πόλης, τινάζοντας στον αέρα εγκαταστάσεις καυσίμων.

Για να φτάσει σε τέτοιο βάθος, η ισραηλινή αεροπορία απογείωσε μεγάλο αριθμό μαχητικών και αεροσκαφών υποστήριξης, σε μία από τις πιο σύνθετες αεροπορικές επιχειρήσεις των τελευταίων ετών. Η ισραηλινή αεροπορία έκανε «πρόβα» ανάλογων επιχειρήσεων με τα ιπτάμενα τάνκερ της να ανεφοδιάζουν μεγάλο αριθμό ελληνικών μαχητικών, επιχειρώντας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως το απόγευμα του Σαββάτου. Τον ανεφοδιασμό των μαχητικών ώστε να καλύψουν τα 1.800 χιλιόμετρα για να φτάσουν και άλλα τόσα για να επιστρέψουν, ανέλαβαν τα Β707.

Η επιχείρηση «Μακρύ Χέρι» είναι η μεγαλύτερη σε βάθος που έχει εκτελέσει η ισραηλινή αεροπορία από το 1985, όταν επιτέθηκε στο αρχηγείο της PLO (Palestine Liberation Organization) στην Τυνησία. Σε εκείνη την αποστολή, αεροσκάφη F-15 κάλυψαν απόσταση 2.253 χιλιομέτρων, ενώ, η αεροπορική επιδρομή των Ισραηλινών στο Χαρτούμ το 2012, θεωρείται αντίστοιχη με τη χθεσινή». 

                                                              (Στ.Ιωαννίδης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Θυμάμαι, πριν από χρόνια, μια εκτέλεση του Μεσσία του Χέντελ στο Ηρώδειο. Το θέατρο δεν ήταν κατάμεστο που λένε. Το έργο μπορεί να θεωρείται ως ένα από τα μεγάλα μνημεία του πολιτισμού μας, όμως δεν είναι δημοφιλές, όπως η Ενάτη του Μπετόβεν ή η Κάρμεν. Οταν η ορχήστρα φτάνει στο κρεσέντο του «Αλληλούια», το κοινό ξεσπάει σε χειροκροτήματα. Ο μαέστρος και η ορχήστρα δεν ξέρουν τι να κάνουν. Στο τέλος υποκλίνονται αμήχανα. 

Ακολουθεί διάλειμμα και το μεγαλύτερο μέρος του ευάριθμου κοινού αποχωρεί. Κάποιος που ξέρει το έργο, νομίζω ο μαέστρος Καβαλιεράτος, φωνάζει: «Μη φεύγετε! Εχει ακόμη ένα μέρος». Κανείς δεν του δίνει σημασία. Δεν ξέρω ποια εντύπωση αποκόμισε ο Αγγλος διευθυντής και η ορχήστρα του από την εκτέλεση στο Ηρώδειο. Ελπίζω να θυμούνται το χειροκρότημα και όχι τις άδειες κερκίδες που το ακολούθησαν. Το λιγοστό κοινό είχε κουραστεί προφανώς από το απαιτητικό έργο και νομίζοντας ότι το «Αλληλούια» είναι το τέλος του, ξέσπασε σε χειροκροτήματα επειδή λυτρώθηκε από το βάσανο. 

Αναφέρω το επεισόδιο επειδή θα ήθελα να προστατεύσω πολλούς, θεατρικούς ή μουσικούς εκτελεστές, από τις ψευδαισθήσεις που ενδέχεται να τους προκαλέσουν τα μαζικά χειροκροτήματα στο Ηρώδειο ή την Επίδαυρο. Δεν δηλώνουν πάντα ενθουσιασμό. Ενίοτε δηλώνουν και ανακούφιση για το τέλος του μαρτυρίου τους».

                                                          (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ο πολιτικός τουρίστας Στέφανος Κασσελάκης, δεν ήξερε και πολλά για το κυπριακό. Απόδειξη ότι σε ανύποπτο χρόνο χαρακτήρισε το ψευδοκράτος των κατεχόμενων ως «κρατίδιο». Έτσι είναι ο μόνος Έλληνας που αναγνώρισε στο ψευδοκράτος διεθνή νομική υπόσταση και αναγνώριση!Και δεν επρόκειτο περί φραστικού ολισθήματος. Επρόκειτο περί παχυλής άγνοιας. Τώρα μάλλον έμαθε ότι στην Κύπρο υπάρχουν αγνοούμενοι. Και θέλησε να το εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά με έναν σπαραξιδιάρικο τρόπο, παρεμβαίνοντας παράλληλα με έμμεσο τρόπο στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ!»

                                                                             (Γ. Σιδέρης- liberal.gr)