Απογραφή στην Αλβανία...

  

«Το κύριο όμως συμπέρασμα που προκύπτει από την πληθυσμιακή απογραφή στην Αλβανία είναι η αβεβαιότητα των Αλβανών για τη χώρα τους. Η φυγή είναι το όνειρό τους. 

Ο πληθυσμός της Αλβανίας στην επί Ραμίζ Αλία απογραφή του 1989 ήταν 3.182.400, με τους Ελληνες μειονοτικούς να είναι μόνο 58.758. Το 1993, επί πρωθυπουργίας Σαλί Μπερίσα, σε επίσημο έγγραφό του στον ΟΗΕ το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών τους υπολόγιζε σε 49.000 (!). Το αντικρούσαμε επισήμως και εγγράφως. 

Η απογραφή του 2001 έδινε τον αριθμό 3.023.000 μονίμων κατοίκων, ενώ κατά γενική παραδοχή 700.000-1.000.000 κάτοχοι αλβανικών διαβατηρίων είχαν εγκαταλείψει την πατρίδα τους προς Ελλάδα και Ιταλία, κυρίως τη δεκαετία 1991-2001. Κατά την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός της ανήλθε σε 2.830.000. 

Η τωρινή απογραφή, όπως είχαμε προβλέψει, δυσκολεύθηκε πάρα πολύ να καταγράψει το γεγονός ότι σύμφωνα με υπολογισμούς πάνω από 700.000 Αλβανοί εγκατέλειψαν τη χώρα τους την τελευταία δεκαετία.Ας μείνουμε στα επίσημα στοιχεία. Ο πραγματικός πληθυσμός της γειτονικής μας χώρας φέρεται να είναι σήμερα 2.402.113. Επισήμως δηλαδή μειώθηκε στην ενδεκαετία του πρωθυπουργού κ. Ράμα κατά 432.000! 

Η Αλβανία, σημειωτέον, αναπτύσσεται με ετήσιο ρυθμό διπλάσιο σχεδόν του μέσου της Ευρωζώνης, ενώ υπάρχει σημαντική τουριστική ανάπτυξη που απαιτεί εργατικά χέρια κυρίως στον κλάδο των κατασκευών και υπηρεσιών. Εν τούτοις, το όνειρο κάθε νέου –και όχι μόνο– Αλβανού είναι να μεταναστεύσει.

Τους διώχνει η έλλειψη προοπτικής, η διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα που δεν περιορίζεται εντός των συνόρων. Δεν εμπιστεύονται θεσμούς, πολιτικούς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ελλάδα εδώ τρεις δεκαετίες διατυπώνει προβληματισμό για τη στατιστική δημοκάθαρση της μειονότητας. 

Μέχρι εκεί όμως. Είναι ζήτημα αν ο αναστεναγμός μας ακούγεται πέραν από το Μαυρομμάτι, τη Μέρτζανη, την Κρυσταλλοπηγή και την Κακαβιά».

                     (Απόσπασμα άρθρου του Αλ.Μαλλιά από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)