Απόψεις...

 

«Οταν έχουμε εκλογές, δουλεύουμε στην εφημερίδα και την Κυριακή. Δεν παραπονιέται κανείς, γιατί πάντα τα μεγάλα γεγονότα είναι συναρπαστικά και η κάλυψή τους ένα δημοσιογραφικό πάρτι. Η εργάσιμη εβδομάδα που ακολουθεί, όμως, είναι πάντα αφόρητη, αργή και βασανιστική. Φτάνει η Τετάρτη και νιώθουμε όλοι πτώματα από την κούραση. Στο τέλος της εβδομάδας, το burnout είναι έκδηλο. Κι αυτό συμβαίνει μόνο μια-δυο φορές σε διάστημα τετραετίας.

Οσοι έχετε εργαστεί έξι συνεχόμενες ημέρες καταλαβαίνετε αυτό που περιγράφω. Σε όλο τον κόσμο, το έχουν αντιληφθεί πλέον και οι εργοδότες. Ηδη σε πολλές χώρες εφαρμόζεται πειραματικά η τετραήμερη εργασία με θετικά αποτελέσματα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, 61 επιχειρήσεις πήραν μέρος στο πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα το 2022 και εξ αυτών οι 54 το κράτησαν έως τώρα, παρά τη μέχρι πρότινος εχθρική υποδοχή του μέτρου από τη συντηρητική κυβέρνηση του Ρίσι Σούνακ. 

Παρόμοιες πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί στη Γερμανία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ισλανδία. Η λογική είναι πολύ απλή: όσο αυξάνεται η ικανοποίηση των εργαζομένων και αποκαθίσταται η ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής τόσο ενισχύεται η παραγωγικότητα.

Οπως διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ της Ρούλας Σαλούρου στην «Κ», η εξαήμερη εργασία εφαρμόζεται από την αρχή του μήνα σε κλάδους «συνεχούς ροής», που λειτουργούν δηλαδή 24 ώρες, 7 ημέρες την εβδομάδα. Ο εργοδότης «έχει το δικαίωμα» να ζητήσει από τον εργαζόμενο να εργαστεί για επιπλέον 8 ώρες, ακόμη μία ημέρα, πέραν του πενθημέρου. 

Τι θα πει, όμως, «έχει το δικαίωμα»; Προφανώς ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρνηθεί αν ο εργοδότης το ζητήσει. Αρα η εξαήμερη εργασία δεν είναι εθελοντική.Στη διάρκεια της πανδημίας, όλος ο κόσμος αντιλήφθηκε ότι η εργασία μπορεί να γίνει ευέλικτη χωρίς να επηρεαστεί  παραγωγικότητα. Στην Ελλάδα, ως συνήθως, καταλάβαμε το ακριβώς αντίθετο».

                                                               (Ξένια Κουναλάκη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Γυναίκα - εργοδότης η οποία διατηρεί κάποιο τουριστικό κατάλυμα στο νησί της Πάρου, προσλαμβάνει μια εργαζόμενη η οποία την ενημερώνει εγκαίρως ότι είναι μονογονέας και προϋπόθεση να δεχθεί τη δουλειά είναι να έχει μαζί της την ανήλικη κόρη της. Προφανώς, και συμφωνούν στους όρους, αλλά μετά από ένα μήνα η εργοδότης, προτείνει στην εργαζόμενη προκειμένου να παραμείνει μαζί της το 14χρονο παιδί να δουλέψει σε άλλη επιχείρηση που εκείνη διατηρεί.

Η καταγγελία κυκλοφορεί στο Facebook από τον προέδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Επισιτισμό και στον Τουρισμό. Η «τρέλα» στη συγκεκριμένη υπόθεση έχει τρία επίπεδα. 

Της στυγνής εργοδότριας που πιστεύει - όπως και αρκετοί άλλοι - ότι είναι δουλοκτήτης και μπορεί να μετατρέψει μια εργαζόμενη και το παιδί της σε δουλοπάροικους. Του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού και Τουρισμού, ο οποίος αντί να πάρει κατευθείαν την Επιθεώρηση Εργασίας να καταγγείλει επισήμως, θεώρησε πιο χρήσιμο να καταγγείλει στο Facebook. Σε μια τουριστική και επισιτιστική αγορά από την οποία λείπουν σχεδόν 80 χιλιάδες άτομα προσωπικό και τα αντικίνητρα για τη διεκδίκηση μιας θέσης είναι δεκάδες (κακές αμοιβές, εξοντωτικά ωράρια, εποχικότητα, τεράστια σωματική καταπόνηση, επισφάλεια) η εργοδότης της Πάρου είναι και τραγικό υπόδειγμα επιχειρηματία.

Δεν είναι δυστυχώς μια εξαίρεση στον κανόνα. Τείνει να είναι κανόνας.Γεγονός που υπονομεύει τη βιωσιμότητα του τουριστικού προϊόντος μας.Στους αντίποδες φυσικά υπάρχουν χιλιάδες επιχειρηματίες και επαγγελματίες που έχουν επίγνωση ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι δούλοι και ότι χωρίς εργαζόμενους που είναι στοιχειωδώς ικανοποιημένοι δε θα μείνουν για μεγάλο διάστημα επιχειρηματίες».

                                                                                (Κ.Γαλανού-liberal.gr)

«Αντετοκούνμπο, ένας σοβαρός άνθρωπος -Εχει να κάνει με ευγένεια ψυχής, ήθος, τρόπους, συμπεριφορά, σοφία, να θυμάσαι αλλά και να παρακάμπτεις, να μη μεμψιμοιρείς, να είσαι βαθύτερα ευγνώμων. Εχει να κάνει με σωστή ανατροφή. Εχει να κάνει με τα στοιχεία που θα σε ακολουθούν ακόμα και όταν ο χρόνος περάσει… Οι σοβαροί άνθρωποι δεν έχουν χρόνο λήξης. Δεν φθηναίνουν ποτέ».

                                                                             (Ρέα Βιτάλη-protagon.gr)