Απόψεις...

 

«Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης προχθές τέθηκε επικεφαλής συνεργείων του δήμου και εθελοντών και καθάρισε έξι γειτονιές της πόλης από τα αντιαισθητικά γκράφιτι. Δεκάδες προσόψεις καταστημάτων, επιφάνειες ιστορικών κτιρίων και εμβληματικά και γραφικά σημεία αυτών των περιοχών παραδόθηκαν στους κατοίκους τους απαλλαγμένα από τη βρωμιά που είχε ποτίσει το τσιμέντο τους. Βλέπετε, όταν ένας δήμαρχος δεν θέλει να γίνει αρχηγός κόμματος, πρωθυπουργός ή και πλανητάρχης, ασχολείται με την πεζή και ταπεινή καθημερινότητα. Δηλαδή κάνει αυτό για το οποίο τον ψηφίσαμε.

Το σύνθημα του Στέλιου Αγγελούδη ήταν «η δικτατορία της ασχήμιας δεν έχει θέση σε αυτή την πόλη». Οταν το διάβασα, υπέθεσα πως δεν θα υπήρχε άνθρωπος που θα διαφωνούσε με αυτό. Πως όλοι οι κάτοικοι αυτών των περιοχών, βλέποντας αμέσως τη διαφορά, δεν θα επέτρεπαν στους τοπικούς μπαχαλάκηδες να ξαναβρωμίσουν αυτούς τους χώρους. Επεσα τραγικά έξω. Σε λιγότερο από 24 ώρες, σε μια περιοχή, οι βάρβαροι ξανακτύπησαν. Εγραψαν συνθήματα στις καθαρές επιφάνειες, αποδεικνύοντας πως η δικτατορία της ασχήμιας δύσκολα παλεύεται. 

Δεν γνωρίζω πώς αισθάνθηκαν οι εθελοντές που συμμετείχαν στην εξόρμηση του δημάρχου Θεσσαλονίκης όταν πληροφορήθηκαν πως η προσπάθειά τους δεν εκτιμήθηκε δεόντως από κάποιους μάλλον συνομηλίκους τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις το πείσμα και η επιμονή είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Η παραίτηση είναι νίκη των ελάχιστων. Αυτών που θέλουν να επιβάλουν σε μια πόλη τη δικτατορία της ασχήμιας».

                                                               (Σ. Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Εγώ που δεν είμαι ειδήμων περί τα ποδοσφαιρικά, μπορώ να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου αναδείχθηκε σε μια μάλλον ρεαλιστική αποτύπωση της σημερινής κατάστασης της Ευρώπης. Μια κοινωνία καλά οργανωμένη, όπου όλοι υπηρετούν τον ρόλο τους, κανείς δεν ξεχωρίζει. Ατέρμονες πάσες, κοινώς διαπραγματεύσεις, ώσπου να βρεθεί η ευκαιρία για τη μόνη και μοναδική φάση. Και όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει τον πολιτικό ηγέτη που θα επισπεύσει τη λύση εν καιρώ, έτσι και από τις ποδοσφαιρικές ομάδες λείπει η ιδιοφυΐα που θα ανατρέψει τις ισορροπίες και θα μεταμορφώσει τον αγώνα σε θέαμα. 

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν παράγει πολιτικό θέαμα. Θα μου πείτε ποιος παράγει πολιτικό θέαμα στον κόσμο του 2024; Η Ε.Ε. οφείλει να ξεπεράσει την αμυντική της στάση απέναντι στον εαυτό της και στον κόσμο. Μπορεί να το κάνει ή μήπως περιμένει το αυτογκόλ του αντιπάλου; Ε, ναι. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου κατ’ εικόνα και ομοίωση της Ευρώπης. Περίσσευμα τεχνικής, έλλειμμα έμπνευσης.

Για να μην παρεξηγηθώ. Τα γράφω όλ’ αυτά ως πεπεισμένος ευρωπαϊστής. Κίνητρό μου είναι η πίστη μου στην Ευρώπη, η οποία εδράζεται στην πίστη μου στη Ελλάδα. Δεν υπάρχει Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Ως εκ τούτου, όταν η Ευρώπη αναλώνεται σε πάσες και η Ελλάδα, όπως και άλλοι, περιμένει το γκολ, τότε το παιχνίδι γίνεται βαρετό. Και δεν υπάρχει χειρότερη απαξίωση για την πολιτική από τη βαρεμάρα».

                                                           (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ο νεαρός που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Τραμπ, λογικά απέκτησε το όπλο του χάρη σε ένα καθεστώς που ο πρώην πρόεδρος υπερασπίζεται παθιασμένα. Η απόπειρα μάς θυμίζει ότι αρκεί ένας άγνωστος νεαρός, ενδεχομένως διαταραγμένος, για να τινάξει τα πάντα στον αέρα και να εκτρέψει την Ιστορία προς μια απρόβλεπτη κατεύθυνση. Και φυσικά, είναι και η τύχη που έχει πάντα την τελευταία λέξη ».

                                                                   (Κ. Γιαννακίδης-protagon.gr)