Aπόψεις...

«Αμα θες κανονική τουριστική βιομηχανία, θα πρέπει να προσαρμόσεις πολλά πράγματα επάνω της, όχι μόνο να σπέρνεις ρουμάδικα όπου βρεις και να ζητας 15 ευρώ για μια μυρωδιά μουσακά. Δεν ισχύει μόνο με την περίθαλψη αυτό, ισχύει με πολλά πράγματα, αλλά ας μείνουμε προς ώρας σε αυτήν. Τι πάει να πει «δεν δίνουν τα ΚΥ φάρμακα, έτσι είναι εδώ»; Τι πάει να πει «τελείωσαν οι αντιτετανικοί σε όλον το νομό»; 

Δεν θα μιλήσω καν για τους ντόπιους· γεωργοί, ψαράδες, οικοδόμοι, αλλά και η εστίαση, όλα αυτά είναι επαγγελματικές δραστηριότητες υψηλού κινδύνου για τραυματισμούς και μολύνσεις. Αν χρειαστούν φάρμακα όλοι αυτοι; Θα κοπεί ο άλλος στην Κάρπαθο, ας πούμε, και θα του πουν να πάει στην Αθήνα να τα πάρει, επειδή «πλάκωσαν οι τουρίστες»; Σε λίγο θα πάψουμε να αναπνέουμε επειδή «πλάκωσαν οι τουρίστες»· στη Σαντορίνη, διαβάζω, η οικεία κοινότητα ζήτησε από τους ντόπιους να «περιορίσουν τις μετακινήσεις τους», επειδή έχει πολλούς επισκέπτες. 

Μπορεί κάποιος να μου πει ότι ζητάω πολλά. Δεν ζητάω πολλά. Ζητάω τα αυτονόητα. Θέλεις 30 εκατομμύρια επισκέπτες (και του χρόνου 40) και δεν έχεις τι να τους κάνεις, δρόμους για να μετακινηθούν, νερό για να πλυθούν, ούτε καν φάρμακα αν αρρωστήσουν. Δεν έχεις σχεδόν τίποτε και δεν θέλεις να το παραδεχτεις και να το αντιμετωπίσεις. 

Εχει κόστος. Φυσικά. Δεν γίνεται μόνο να εισπράττεις. Οσα χρόνια κι αν σε βγάλει το γκρεμίδι, χωρίς καμία επισκευή, κάποια στιγμή θα πέσει στο κεφάλι του τουρίστα. Ο τουρίστας, όμως, θα πάει παραπέρα, έχει κι αλλού παραλίες. Εσύ θα μείνεις χωρίς σπίτι».

                                                                            (Μ.Δεδούση-liberal.gr)

«Ας υποθέσουμε πως η κυβέρνηση επιτυγχάνει όλους τους στόχους της. Κερδίζει τη μάχη με την ακρίβεια, η δημόσια τάξη αποκαθίσταται, το σύστημα υγείας θεραπεύεται από τις δυσλειτουργίες του. Κυρίως, δε, έχει ξεριζώσει το παντοδύναμο βαθύ κράτος, τη γραφειοκρατία, ηλεκτρονική ή έντυπη. Τη νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου, ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος οφείλει να υπηρετεί τον πολίτη και όχι το αντίστροφο. 

Δεν το πιστεύω, αλλά κάνω υπόθεση εργασίας. Και δεν το πιστεύω διότι η κυβέρνηση ήδη συμπεριφέρεται σαν να το έχει πάρει απόφαση πως δεν θα ξανακυβερνήσει. Τρία χρόνια μένουν, μείον το ένα το προεκλογικό. Aντε να τα βγάλουμε, να τελειώνουμε, να πάμε παρακάτω. 

Το 1974, χάρη στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η ελληνική κοινωνία έβαλε δύο στόχους: πρώτος ήταν η εγκαθίδρυση μιας σταθερής δημοκρατίας και δεύτερος η ένταξη της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Τους πέτυχε και τους δύο. Δεν είναι και λίγο. Κι αυτό είναι που μας λείπει σήμερα. Πώς τη θέλουμε την Ελλάδα για τα επόμενα 50 χρόνια; Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό για να το αναθέσεις στους πολιτικούς. Ες αύριον η συνέχεια».

                                                              (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Σύμφωνα με την ελληνική έκδοση της εφημερίδας, ο επιχειρηματίας που πόνταρε στην ηλεκτροκίνηση και ο πολιτικός που αρνείτο έως τώρα την κλιματική αλλαγή ξαφνικά βρίσκονται στην ίδια πλευρά της Ιστορίας. 

«Ο Έλoν ανακοίνωσε τις προάλλες ότι με υποστηρίζει και δεν το ήξερα καν, το διάβασα κι εγώ, δεν μου το είχε πει. Αλλά θα μου δίνει 45 εκατομμύρια δολάρια τον μήνα. Τον μήνα. Και λίγο πριν του είχα τηλεφωνήσει για να τον ρωτήσω τι κάνει και ούτε το ανέφερε. Άλλοι σου δίνουν δύο δολάρια και πρέπει να τους βγάλεις για φαγητό. Όχι, είναι πραγματικά σπουδαίος. Στα αλήθεια είναι!».

Πάμπλουτοι και οι δύο, ο Μασκ αρκετά περισσότερο, έχουν κατά καιρούς ειρωνευτεί τους ανέργους, τους φτωχούς, τους αποτυχημένους. Ο Τραμπ αρέσκεται να κολακεύει το κοινό του αποκαλώντας τους smart (έξυπνους). Γι' αυτούς είναι φτιαγμένη η πολιτική του, όπως τονίζει σε κάθε ευκαιρία. 

«Η ματαιοδοξία των δύο, η δίψα για εξουσία, αλλά και η επιδειξιομανία τους δεν τους ενώνει απλώς. Γίνεται και εμπόρευμα. Άκρως περιζήτητο. Πολιτικό στη μια, επιχειρηματικό στην άλλη περίπτωση. Το μήνυμα απλό: «Όποιος θέλει να είναι με τους ισχυρούς, με τους νικητές, με αυτούς που ξέρουν να κερδίζουν, μπορεί να μας ακολουθήσει. Και ίσως κάποτε γίνει σαν εμάς. Αν δεν τα καταφέρει, θα φταίει ο ίδιος».

                                                                                          (iefimerida.gr)