Απόψεις...

  

 «Η αποκάλυψη του κυκλώματος των διεφθαρμένων δημοσίων υπαλλήλων υπενθυμίζει μια βασική συνιστώσα του συστήματος. Θυμίζει καλύτερα ακόμη τη σχέση της διαφθοράς με την εξουσία και, τελικά, την πολιτική. Ότι δύο (μόνον;) εξ αυτών είναι και μέλη/στελέχη «κόμματος εξουσίας», όπως καυχώνται στο ΠΑΣΟΚ ότι θέλουν να ξαναγενούν, το επιβεβαιώνει συμπτωματικά. 

Δύο ζητήματα.Το ένα είναι ότι πως όπου υπάρχει διαφθορά, υπάρχει διαφθορέας.

Τα λεφτά που ακούγονται εν προκειμένω είναι πολλά, αλλά δικαιούμαστε να υποθέσουμε ότι είναι μικρό μόνον μέρος από τα μαύρα έσοδα των καταστημάτων.Τα οποία άλλωστε εξαγόραζαν την ησυχία τους λαδώνοντας τους υπαλλήλους του Δήμου Αθηναίων και άλλων, τους επιθεωρητές της εστίασης και άλλους παράγοντες του κράτους, όπως οι αδειοδοτούντες υπάλληλοι τους χώρους πλησίον των αρχαιολογικών τοποσήμων. Η μισή Ελλάδα δηλαδή. Ένθεν, κακείθεν.

Για να βγάζουν πάνω από 1 εκατομμύριο σε 1 χρόνο οι διεφθαρμένοι, πόσο, μαύρο χρήμα πρέπει να βγάζουν οι διαφθορείς;Αν οι διεφθαρμένοι βγάζουν δέκα φορές την επίσημη μισθολογική αμοιβή τους (την οποία πληρώνουμε εμείς…) πόσα παραπάνω από εκείνα που αναγράφουν στη φορολογική τους δήλωση βγάζουν οι διαφθορείς; Κάντε έναν μικρό υπολογισμό και ελάτε μετά να συζητήσουμε για το πόσο… «φτωχή» χώρα είναι η Ελλάδα. Δεν με παρατάτε…

Αφήστε που και οι απαιτήσεις των διεφθαρμένων («βάλτου παραπάνω, έχουμε να πάμε διακοπές», ακούγεται εις εξ αυτών να συνδιαλέγεται με τον άλλο «υπάλληλο») υπόκεινται στον κανόνα του πληθωρισμού. Γιατί, κορόιδα δεν είναι οι επιχειρηματίες. Τα σχετικά έξοδα περνούν στο κοστολόγιο και από εκεί στις σερβιριζόμενες τιμές, πλέον του αναλογούντος ΦΠΑ.Πάντα κάτι εισπράττει το κράτος από τη διαφθορά που προκαλεί. Περισσότερα όμως κερδίζουν οι πολιτικοί που την ανέχονται».

                                                                   (Μπ.Παπαδημητρίου-liberal.gr)

«Μη σκέφτεσαι όλες τις φωνές που λένε ότι το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο είναι για τα μπάζα. Δεν είναι. Είναι όντως πολύ υποβαθμισμένο, υποχρηματοδοτούμενο. Οι εγκαταστάσεις μπορεί να σου φανούν και λίγο χάλια, ενώ κάμποσοι καθηγητές και κάμποσες καθηγήτριες δεν μπορούν καλά καλά να γράψουν μισό βιβλίο της προκοπής, ούτε να σε εμπνεύσουν με το μάθημά τους. 

Μες στο Πανεπιστήμιο θα δεις τα κακά του ελληνικού Δημοσίου. Γραμματείς που θα σου πουλάνε εξουσία, παρατάξεις που θα λιμνάζουν στα ρηχά της πολιτικής διανόησης και καθηγητές/καθηγήτριες που θα ζουν με βασική αγωνία την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη και την εσωτερική τους γαλήνη – ένα αλλόκοτο ζεν που επιτυγχάνεται με το να αδιαφορούν πλήρως για τη γνώση και το καλό γράψιμο και να εστιάζουν πολύ στις δημόσιες σχέσεις τους, στις ιεραρχίες και στο χάλια μάθημα.

Ομως, αυτά δεν σε πτοούν εσένα. Εμείς τα γράφουμε, για να βελτιώνονται τα πράγματα. Οχι για να ενισχύουμε τον κυνισμό. Μπορείς να μάθεις πολλά ακόμα και στην πιο κακοφωτισμένη, κρύα και μίζερη πανεπιστημιακή αίθουσα. Για δέκα ανίκανους καθηγητές υπάρχει ένας ή μία που τιμά τη δουλειά. Που κάνει λειτούργημα, που προσφέρει στην κοινωνία κάτι εκατό φορές πάνω απ’ τον μισθό του/της, που το παλεύει και για μόνη επιβράβευση έχει την αγάπη των φοιτητών. Θα συναντήσεις, λοιπόν, τέτοιους που θα σε βοηθήσουν να μάθεις μερικά πράγματα. Θα σ’ εμπνεύσουν, θα σε κάνουν μία καλύτερη εκδοχή του παιδιού που ήσουν μπαίνοντας».

                                                                    (Β.Στεργίου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)