Απόψεις...

 

«Ο Τζο Μπάιντεν ήταν ένας καλός πρόεδρος και στάθηκε δίπλα στην Ελλάδα σε κρίσιμες στιγμές. Χωρίς να περιπέσω στον απλοϊκό χαρακτηρισμό του φιλέλληνα, θα έλεγα πως μας βοήθησε κυρίως στις σχέσεις μας με τον δύστροπο και επιθετικό γείτονα. Κάτι που αμφιβάλλω αν θα συμβεί με τον Ντόναλντ Τραμπ.

Δεν είναι μόνον που απέκλεισε την Τουρκία από το πρόγραμμα των F-35 και την αναβάθμιση των F-16, είναι η αίσθηση που έδωσε στην περιοχή, με την πολιτική του, πως η πατρίδα μας είναι ένας βασικός παίκτης. Και φυσικά, σε αυτή τη θετική αποτίμηση δεν μπορούμε να μη συνεκτιμήσουμε την ελληνοαμερικανική συμφωνία, καθώς και τις επενδύσεις αμερικανικών κολοσσών στην ενέργεια και στην τεχνολογία στην Ελλάδα. Διότι τελικά αυτό που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα είναι η σχέση του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ με την πατρίδα μας. 

Το πώς θα κινηθεί στο εσωτερικό πεδίο της χώρας του είναι δευτερεύον ζήτημα. Αλλά και στη μεγάλη εικόνα του παγκόσμιου χάρτη ο Τζο Μπάιντεν είχε μια αποφασιστική παρουσία. Πρώτα πρώτα, χωρίς τη δική του συμβολή η Ουκρανία θα είχε καταρρεύσει μπροστά στη συντριπτική υπεροχή του ρωσικού στρατού. Αυτός, με την αφειδώς προσφερθείσα στρατιωτική και οικονομική βοήθεια, την κράτησε και την κρατάει όρθια. Συνέβαλε δε στη συγκρότηση ενός συνασπισμού κρατών πρόθυμων να ακολουθήσουν το δικό του παράδειγμα, παρέχοντας κάθε είδους υποστήριξη στην Ουκρανία. 

Ο Τζο Μπάιντεν είδε με καθαρή ματιά πως εκεί παιζόταν ουσιαστικά ένα παιχνίδι πολιτισμών. Αν δηλαδή θα επικρατήσουν οι δυνάμεις που επιδιώκουν την αναθεώρηση συνθηκών μέσω του πολέμου ή της απειλής του. Αν θα δικαιωθούν στο τέλος όσοι επέλεξαν τη βία ως μέσον επίλυσης των διαφορών με τους γείτονές τους. Κάτι που μας αφορά άμεσα. Και γι’ αυτό εκπλήσσομαι που γνωστοί εγχώριοι «τουρκοφάγοι» θαυμάζουν τον Τραμπ και ομνύουν στο όνομά του».

                                                                  (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Mέσα στη ραστώνη του καλοκαιριού, να και μια καλή είδηση. Καλή με την έννοια ότι, επιτέλους, ένας πολίτης που έβαλε φωτιά που πήρε διαστάσεις, κατέκαψε ελιές, αμπέλια, καλλιέργειες και δάσος στην Κορινθία, δικάστηκε, καταδικάστηκε και μπήκε φυλακή.

Η δικαστική απόφαση για εμπρησμό ήταν 37 μήνες φυλάκιση, όμως οι δικαστές δεν έμειναν μόνον στο ότι η ποινή δεν ήταν μεγάλη –αυτό ήταν το πλαίσιο του νόμου– αλλά δεν έδωσαν αναστολή στην έκτιση της ποινής, ούτε τη μετέτρεψαν σε χρήμα. Εστειλαν τον ασυνείδητο πολίτη στη φυλακή προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.

Να σκεφθεί κανείς ότι για την τραγωδία εθνικών διαστάσεων στο Μάτι, ο ηλικιωμένος που έβαλε τη φωτιά που κατέκαψε την περιοχή, με την εκατόμβη των νεκρών και τους δεκάδες εγκαυματίες, καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση, αλλά δεν έμεινε στη φυλακή ούτε 24 ώρες.

Η νομοθεσία που ίσχυε τότε δεν έδινε τέτοιες ευχέρειες. Ο άνθρωπος αυτός που έβαλε τη φωτιά, συμβάλλοντας στον όλεθρο που βίωσαν οι άνθρωποι στο Μάτι εξαιτίας και των τεράστιων ευθυνών των κρατικών υπηρεσιών, άσκησε έφεση, θεωρώντας ότι η Δικαιοσύνη οφείλει να τον κρίνει εκ νέου, επιβάλλοντας μικρό-τερη ποινή!»

                                                                      (Ιω.Μάνδρου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)