Οδύσσεια μιας γραφειοκρατίας...

  

«Δεκαετία 2000. Θες να αναπτύξεις ένα αιολικό πάρκο. Αγοράζεις 30μετρους και 10μετρους ιστούς και τους τοποθετείς σε βουνά για να μετρήσεις τα ανεμολογικά δεδομένα. Αυτά τα δεδομένα τα δίνεις προς αξιολόγηση σε διεθνείς αναγνωρισμένους οίκους, γιατί τότε μόνο μια τράπεζα θα σε χρηματοδοτήσει. Αν τα καταφέρεις και βρεις το κατάλληλο site, ετοιμάσου για το ταξίδι Τροία-Ιθάκη και τούμπαλιν...

Οι βασικότερες άδειες που πρέπει να λάβεις είναι η άδεια παραγωγής, η άδεια εγκατάστασης και η άδεια λειτουργίας. Για την πρώτη, χρειάζονται περίπου 29 επί μέρους άδειες. Της αρχαιολογικής υπηρεσίες, της εφορείας Βυζαντινών αρχαιοτήτων, της ΥΠΑ, υπηρεσιών που ήλεγχαν αν φύτρωνε κάποιο βότανο (κόπηκαν άδειες γι αυτό)...και ένα κάρο Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Άντε, πες απαραίτητο, πρέπει να τις πάρεις. Έλα που δεν έρχονταν να ελέγξουν αν δεν παίρνανε "δωράκι". Και η όλη διαδικασία κράταγε περίπου 7-10 χρόνια!

Και την πήρες την άδεια παραγωγής. Και πας για άδεια εγκατάστασης. Να η Σκύλλα να και η Χάρυβδη. Και άντε και την πήρες και αυτήν, βρήκες χρηματοδότηση και πας να φτιάξεις το έργο. Χρειάζεται υποσταθμό. Ο υποσταθμός έναν οικίσκο στη μέση του πουθενά. Ο οικίσκος θέλει άδεια πολεοδομίας. Πας στην πολεοδομία και ο υπεύθυνος βάζει συνέχεια τον φάκελλο κάτω κάτω. Θέλει το κατιτίς του. Και του χώνεις τη μίζα και φτιάχνεις τον οικίσκο και έτοιμο το πάρκο. Πρέπει να συνδεθεί. 

Τη σύνδεση την κάνει η ΔΕΗ. Αλλά απεργούν. Και εσύ παράγεις ρεύμα αλλά χάνεται στην στρατόσφαιρα. Μίζα σε δύο υπαλλήλους να έρθουν να σε συνδέσουν.   

Ποιοι έβγαλαν τότε λεφτά από την όλη διαδικασία; Όχι αυτοί που ανέπτυξαν τελικά τα έργα. Αυτοί που έτρωγαν 10 χρόνια για να βγάλουν άδειες παραγωγής. Τις πούλαγαν 300-500 χιλ. το Mw γιατί κανείς δεν αναλάμβανε το ρίσκο να τρέξει μια τέτοια διαδικασία. Επάγγελμα: Βγάζω άδειες παραγωγής. Εισόδημα; Εκατομμύρια. 

Πως δημιουργήθηκε το επάγγελμα; Από τη γραφειοκρατία. Το κράτος δημιουργεί νέα επαγγέλματα που σε κάνουν εκατομμυριούχο. Και σήμερα τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Διότι αν τότε δεν έπρεπε να αναμετρηθείς με τον Άγριο Ποσειδώνα, σήμερα θα είχαμε παραγωγή ρεύματος από ΑΠΕ όπως η Ισπανία ή η Πορτογαλία. Με όλες τις θετικές επιπτώσεις στην τιμή του ρεύματος. 

Και σήμερα όμως, μπορεί η Κίρκη να έγινε λίγότερο εκδικητική, όμως ένα κάρο κοτσιδοφόροι μυαλοπένητες αγωνίζονται για τα δικαιώματα της πετροπέρδικας ζητώντας να καίμε κάρβουνο και θειάφι. Στην Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου, ο Νίκος Ξανθόπουλος λιγότερα πέρασε...και ας έπρεπε να τα βάλει και με αρκούδα...»

                                                                              (Σωτήρης Χήνος- f/B)