Eκπαιδευτική- ασυδοσία...

 

«Μετά τη μεταπολίτευση το σχολείο μεταπήδησε από τον αυταρχισμό του διδάσκοντα, την ποδιά, τον χάρακα και την καταπίεση του διδασκόμενου, στην πλήρη ασυδοσία. Στην πλήρη άρνηση της υποταγής σε κάθε καταναγκασμό. Οι διδάσκοντες, τουλάχιστον στη σχολική εκπαίδευση, απώλεσαν τον καθοδηγητικό τους ρόλο, τον σεβασμό, την εμπιστοσύνη. 

Η αυθεντία του καθηγητή έχει τρωθεί, ο ρόλος του έχει απαξιωθεί πρωτίστως με δική του ευθύνη αλλά και προσπάθεια της πολιτείας. Η όποια ιεραρχία έχει ουσιαστικά καταργηθεί. Κάτι που όμως δεν συνέβη με τους φροντιστές. Αν στο φροντιστήριο τα πάντα δουλεύουν ρολόι και άκρως εντατικά, στο σχολείο υπάρχει απίστευτη χαλαρότητα, λες και ο ρόλος του είναι όχι απλά δεύτερος αλλά ασήμαντος.

Το αυταρχικό παρελθόν έδωσε τη θέση του στη λεγόμενη «αντιαυταρχική εκπαίδευση η οποία βόλευε τους πάντες. Τους κατά καιρούς κυβερνώντες διότι έτσι απέφευγαν το πολιτικό κόστος των όποιων αντιδράσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Τα λεγόμενα προοδευτικά πολιτικά κόμματα διότι έτσι μπορούσαν να στρατολογούν νέες και νέους που αντιστέκονταν στην όποια καταπίεση του συστήματος και να συγκροτούν κινήματα άρνησης κάθε μεταρρύθμισης.

Τους αδαείς γονείς που έβλεπαν τα παιδιά τους να περνούν άκοπα τις τάξεις με άριστα και να παίρνουν πτυχία και ένιωθαν… υπερήφανοι. Τους διανοούμενους, που στην Ελλάδα είναι μόνο προοδευτικοί, και νόμιζαν ότι βρισκόμαστε σε προεπαναστατική περίοδο για τον άλλο κόσμο που είναι εφικτός. Βόλευε ικανό μέρος των διδασκόντων που έτσι έκαναν την εργασία τους πιο άνετη και το λεγόμενο λειτούργημά τους ένα πουκάμισο αδειανό.

Σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα παγιδευμένο σε μια χρόνια ανεκτικότητα των πάντων παρουσιάζει διάφορες και ετερόκλητες μορφές, δεν είναι καν ένα ενιαίο σύστημα. Μπορεί σε κάποιες νησίδες του να μεγαλουργεί, να παράγει επιστημονικά διαμάντια, να κοιτάζει τους μεγάλους του κόσμου στα μάτια, να διεκδικεί την αριστεία. 

Σε άλλες όμως μαστίζεται από την αβελτηρία και τον ωχαδερφισμό, υπολειτουργεί και συνεχώς υποχωρεί, διαφεντεύεται από συντεχνίες, ελέγχεται από το νεποτισμό, τραυματίζεται από εξάρσεις βίας,  ταλαιπωρείται από επιθετικές μειοψηφίες και απαγορεύει ενσυνείδητα την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. 

Στο πανεπιστήμιο σήμερα επικρατεί «προοδευτικός ολοκληρωτισμός». Κανείς εμπλεκόμενος με την εκπαίδευση δεν είναι αισιόδοξος. Προσπάθειες μεταρρυθμίσεων και μάλιστα σε πολλούς τομείς γίνονται και από τη σημερινή κυβέρνηση. Αλλά η προϊστορία εδώ δεν είναι με το μέρος του καλού».

                       (Απόσπασμα άρθρου του  Λ.Kαστανά από την ATHensvoice)