Απόψεις...

 

«Oλοι είχαν αντιληφθεί ότι κάτι δεν πάει καλά με τον δεκατετράχρονο αυτόχειρα. Oλοι, εκτός από τους καθηγητές του. Αυτοί δεν είχαν δει τίποτε από τη σκηνή του φόνου. Και συνέχισαν να μη βλέπουν. Την επομένη της αυτοκτονίας του, το συνδικάτο τους είχε κηρύξει απεργία διότι το υπουργείο τους θέλησε να εφαρμόσει έναν τρόπο ελέγχου της «κατανόησης κειμένου» – γι’ αυτό θα μιλήσω στο κυριακάτικο σημείωμά μου. 

Eψαξα να βρω μία απ’ αυτές τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις με τα στρεβλά ελληνικά για το «συμβάν». Τίποτε. Μόνο μία δήλωση του αρχηγού του συνδικάτου περί «γραφειοκρατίας», κάτι διαβήματα που έχουν γίνει στο υπουργείο και η υπόσχεση ότι μέλη του συνδικάτου θα επισκεφθούν τη σχολική μονάδα για αυτοψία. Οι γνωστές συνδικαλιστικές μπούρδες, οι οποίες, όταν έχουν να κάνουν με ένα τόσο τραγικό γεγονός όπως η αυτοκτονία, αγγίζουν τα όρια του Δεν λέω ότι είναι οι μόνοι υπεύθυνοι. Ομως, έχουν αυξημένη ευθύνη. Διότι έτσι διδάσκουν φόβο και υποκρισία».

                                                        (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ας σημειωθεί πως στις πρώτες φοιτητικές εκλογές, ενώ η Νέα Δημοκρατία στις εθνικές εκλογές έλαβε 53%, η παράταξή της καταποντίσθηκε. Η μεταδικτατορική ριζοσπαστικοποίηση δεν ανεχόταν τις φωνές ενός αστικού λόγου. κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν η ΔΑΠ αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια. Αυτό η «δημοκρατία» της Αριστεράς δεν το άντεξε και το αντιμετώπισε με τη μη έκδοση συγκεντρωτικών αποτελεσμάτων. 

Από τότε μέχρι και τις ημέρες μας κάθε παράταξη εκδίδει τα δικά της συγκεντρωτικά αποτελέσματα. Δηλαδή, παρατηρείται το αξιοπερίεργο φαινόμενο, ενώ υπάρχουν τα πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα ανά σχολή, που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, ενήλικοι άνθρωποι να αδυνατούν να κάνουν τη στοιχειώδη άθροισή τους για να παρουσιάσουν ένα τελικό πανελλαδικό αποτέλεσμa.Μια συνέπεια, ίσως η κυριότερη, αυτής της μεθόδευσης είναι η αδυναμία συγκρότησης της ΕΦΕΕ και της ΦΕΑΠΘ, που εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια δεν υφίστανται ως συλλογικό σώμα».

                                                                    (Σ. Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Μόνος ένας βαθύτατα κομπλεξικός και με υφέρπον ανθελληνισμό θα είχε πρόβλημα να παραδεχθεί ότι η παρουσία Μητσοτάκη στο αμερικανικό Κογκρέσο υπήρξε ιστορική. Όχι επειδή ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός στον οποίο έγινε αυτή η τιμή αλλά επειδή η ομιλία του αντανακλούσε την εικόνα μιας Ελλάδας σοβαρής, αξιόπιστης, περήφανης, σίγουρης, εμπνευσμένης και πολιτισμένης. Μια χώρα με αξίες και αρχές, σεβασμό στο διεθνές δίκαιο, ακλόνητη στην υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Μια χώρα που δεν καταδέχεται να είναι «άτιμη», μπαίνοντας σε άθλια παζάρια και αλά καρτ στάθμιση του δίκαιου και του ηθικού».

                                                                              (Κ.Γαλανού-liberal.gr)

 «Η έκφραση «Si fueris Romae, Romano vivito more», που σημαίνει ότι όταν βρίσκεσαι στη Ρώμη, κάνε ότι κάνουν οι Ρωμαίοι, πιστώνεται στον Aurelius Ambrosius. Αυτή την έκφραση, υιοθέτησε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στο Λευκό Οίκο και της ομιλίας του στο Κογκρέσο. Αποτελεί άλλωστε έναν άγραφο επαγγελματικό και κοινωνικό κανόνα, το να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι με τον τρόπο, που μιλάει και συμπεριφέρεται το κοινό, στο οποίο απευθύνεσαι».

                                                                         (Κ. Χαροκόπος- Liberal.gr)