Η εισβολή συνεχίζεται...

«Κρύβουν αυτά τα γεγονότα και αυτή η εικόνα, ότι, στον 21ο αιώνα και στην πρώτη τέτοιων διαστάσεων πολεμική σύρραξη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε πείσμα της ανθρώπινης εμπειρίας, που υποτίθεται ότι κατακτήθηκε, καθώς και της τεχνολογικής προόδου, που σίγουρα επιτεύχθηκε, είναι, κι αυτός, ένας «αρχαϊκός» πόλεμος. 

Με μάχες εκ του συστάδην και σε χαντάκια, με πυροβολικό που πυροβολεί και πυροβολείται, με αεροπορική κάλυψη και αναχαιτίσεις, με βόμβες που πέφτουν αδιάκριτα στις πόλεις και καταφύγια που προστατεύουν τους κατοίκους των πόλεων, με τανκς που προχωρούν ή κολλάνε στη λάσπη, με ανθρώπους που πέφτουν και άλλους που τρέχουν, με κατασκόπους, προδότες, σαδιστές και ήρωες, με εκατόμβες νεκρών. 

Ένας πόλεμος στον οποίο επικρατεί η τυφλότητα, η λύσσα, το ένστικτο, όχι ένας πόλεμος «χειρουργικός», σχεδιασμένος σε κομπιούτερ και εκτελεσμένος από κομπιούτερ. Ίσως είχε ανάγκη η ανθρωπότητα αυτή την υπενθύμιση ότι ο πόλεμος είναι πάντα «αρχαϊκός», ότι η κλίμακά του είναι πάντα η κλίμακα του Ομήρου και όχι των μηχανών, ότι η ανθρώπινη διάσταση πνίγει τη γεωπολιτική, την κάνει να φαίνεται νάνος και συγχρόνως ύβρις. 

Κρύβουν τα επίσημα γεγονότα και η επίσημη εικόνα τι σημαίνει «κατοχή από ξένο στρατό» σε μια χώρα. Οι γιαγιάδες και οι μαμάδες μας το θυμούνται, όμως κι αυτό η ανθρωπότητα το ξέχασε και τώρα συμβαίνει στην Ουκρανία: 

οι «κατακτητές» που μπαίνουν σε ένα χωριό λέγοντας ότι το «ελευθέρωσαν» και μη ξέροντας από ποιόν και γιατί, οι αμούστακοι στρατιώτες που χάνουν την ψυχραιμία τους και πυροβολούν το γέρο πάνω στο ποδήλατο που απλώς πήγε να μιλήσει στο κινητό του, οι δήμαρχοι που στέλνουν καθημερινά βίντεο στους συμπολίτες τους και οι αρχές κατοχής που τους αντικαθιστούν με τους «δικούς μας ανθρώπους», οι φυλακίσεις, οι εκβιασμοί, οι βασανισμοί, οι μυριάδες πράξεις της επιβίωσης ή καθοδόν προς το θάνατο, οι χειρονομίες της αντίστασης ή του φόβου. 

Όλα όσα, και είναι άπειρα, συνθέτουν την ειδική κατάσταση, ταυτόχρονα απάνθρωπη και τρομερά ανθρώπινη, που λαμβάνει χώρα όταν ξεπερνιέται το μέτρο, όταν κάποιος νομίζει ότι μπορεί να κατακτήσει την ψυχή και τη βούληση ανθρώπων, επειδή διατάχτηκε να το κάνει και του δόθηκαν όπλα για να το κάνει».

                     (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Μποτόπουλου από το liberal.gr)