Επιλογές...

 

«Η διαφορά των Αστών στη Δύση είναι ότι δεν παίρνουν τα βλαστάρια τους στην "οικογενειακή επιχείρηση" αλλά τα στέλνουν σε εταιρείες φίλων και γνωστών, για να "ψηθούν", να ξεκινήσουν από χαμηλά και να μάθουν τη δουλειά σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και όχι κάτω από τη φτερούγα του μπαμπά. 

Ο πρωθυπουργός είχε την τύχη να έχει πατέρα τον πλέον έμπειρο κοινοβουλευτικό άνδρα που πέρασε από τη Βουλή (που ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως ανιψιός του Βενιζέλου) και δείχνει πολύ καθαρά πόσο τον ωφέλησαν οι γνώσεις και η τεράστια εμπειρία του πατέρα του, αλλά κι αυτός ξεκίνησε δουλεύοντας αλλού.  

Συνεπώς, προτιμώ χίλιες φορές να με κυβερνήσει ένας μορφωμένος, κοσμοπολίτης, καλλιεργημένος και εκπαιδευμένος Αστός, παρά ένα αμόρφωτο και ιδεοληπτικό "παιδί του λαού" που θα κουβαλήσει μαζί του όλη την "παρέα των ουζερί", αναθέτοντάς τους κρίσιμα πόστα για τις τύχες της χώρας.  

Συνεπώς, προτιμώ έναν ακομπλεξάριστο αστό που θα επιλέξει απόφοιτους του ΜΙΤ (όπως τον Πιερρακάκη), του Harvard ή του LSE, χωρίς να νιώθει μειονεκτικά απέναντί τους, παρά ένα αγράμματο συμπλεγματικό "ηγέτη" που θα επιλέξει συμπλεγματικά και αμόρφωτα καραγκιοζάκια, για να μπορεί αυτός να νιώθει ανώτερος ανάμεσά τους.  

Συνεπώς, προτιμώ έναν άνθρωπο που έχει μάθει (έστω από τον πατέρα του) τους κανόνες του Κοινοβουλευτισμού, του Πολιτικού Πολιτισμού και της Πολιτικής, παρά ένα λαϊκιστή που θεωρεί όλους αυτούς τους κανόνες ως εμπόδια στην υλοποίηση των ονειρώξεών του και ασκεί πολιτική βαρώντας νταούλια, παρέα με 5-6 μαντρόσκυλα.

Αν λοιπόν, κάποιοι κεφτέδες©, θεωρούν ότι πρέπει να μας κυβερνήσουν άνθρωποι σαν τα μούτρα μας, χωρίς μακροχρόνια εκπαίδευση, χωρίς προετοιμασία, χωρίς καλλιέργεια, με μόνες περγαμηνές τους "λαϊκούς αγώνες" τους, στην ουσία επιθυμούν μια κυβέρνηση "αβράκωτων" της Γαλλικής Επανάστασης ή μουζίκων του 1917, σε ένα κόσμο που έχει γίνει πλέον εξαιρετικά πολύπλοκος για να τον κατανοήσουν. Στο μόνο που θα τα καταφέρουν, είναι οι γκιλοτίνες...

Άλλωστε, για να ανέβεις στα ψηλά πατώματα της Πολιτικής, πάντα παίρνεις από κάπου ένα "δαχτυλίδι", είτε σε λένε Κωστάκη, είτε Γιωργάκη, είτε Αλέξη, είτε Ανδρέα, είτε Κωνσταντίνο Καραμανλή, είτε ακόμα και Μήτσο Κουτσούμπα».

                                                                        (Κ. Κάπος-ευρωπαϊστές f/B )