Αριστεροί είναι, όχι κορόιδα...

  

«Σύμφωνα με τον τομεάρχη Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ σύντροφο Φίλη, δηλαδή σύμφωνα με την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την παιδεία, τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία είναι ένα «δίχτυο (έτσι το είπε, με «χ») σχολείων για τα παιδιά μιας μειοψηφικής μορφωτικής και κοινωνικής ελίτ που θα λειτουργεί με ξεχωριστές προδιαγραφές και προνομιακές ρυθμίσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα σχολεία σαν ένα καρκίνωμα στα σπλάχνα της δημόσιας εκπαίδευσης που θα απομυζά και θα τρέφεται από την αφαίμαξη των άλλων σχολείων, των σχολείων των πολλών και των αδύναμων». 

Φυσικά πρόκειται για τις συνήθεις αριστερές μπούρδες με τη συνήθη επικολυρική γλώσσα. Δηλαδή για τις επικολυρικές μπούρδες της παράταξης που σε κάθε τομέα επιδιώκει τη συνολική υποβάθμιση και αντιλαμβάνεται τους πολίτες της χώρας ως έναν ομοιόμορφο χυλό από τον οποίο κανείς, ανεξαρτήτως των ταλέντων και των ικανοτήτων του, δεν πρέπει να ξεχωρίζει. 

Στην πραγματικότητα τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία είναι α) ο μόνος τρόπος να διαπιστωθεί πως μπορεί να βελτιωθεί συνολικά η δημόσια εκπαίδευση και β) η μόνη ελπίδα των οικογενειών με ταλαντούχα παιδιά (απο εκπαιδευτικής απόψεως) αλλά χωρίς χρήματα για καλά ιδιωτικά. 

Δηλαδή η ύπαρξή τους βοηθά και γενικώς τη δημόσια εκπαίδευση και ειδικώς τους ταλαντούχους αλλά όχι ευκατάστατους μαθητές και άρα την κοινωνική κινητικότητα. Το να τα θεωρεί κανείς σύμβολο ανισοτήτων είναι αντίστοιχο του να θεωρεί σύμβολο ανισότητας τα πανεπιστημιακά πτυχία επειδή δεν τα παίρνουν όλοι (αυτό για τα πτυχία το γράφω ως αστεία ακρότητα, αλλά είμαι βέβαιος ότι όλο και κάποιος σύντροφος θα το έχει ξεστομίσει στα σοβαρά).

Επειδή όμως στον ΣΥΡΙΖΑ οι άνθρωποι είναι αριστεροί και όχι τίποτα κορόιδα, κρατούν τις ολοκληρωτικές ιδέες που πουλούν στην πελατεία τους μακριά από τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Κι έτσι, όπως διαβάσαμε στην Καθημερινή του Σαββάτου, ο γιος του Αλέκση συμμετείχε στις εξετάσεις για μια θέση στην α’ γυμνασίου του Πρότυπου Σχολείου της Πλάκας, δηλαδή ενός «καρκινώματος στα σπλάχνα της δημόσιας εκπαίδευσης».

                    (Aπόσπασμα άρθρου του  Μ. Βουλαρίνου από την ΑΤΗensvoice)