Αριστερά και Δικαιοσύνη...

 

«Με την οικονομική κρίση δύο ήταν οι βασικοί πόλοι εξουσίας που προσπάθησαν να «γυρίσουν προς τα πίσω τον τροχό της ιστορίας» και αναδείχτηκαν στις κατεξοχήν αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου, όπως όρισε ο ίδιος ο Μαρξ τον όρο «αντίδραση»: Η «σταλινογενής» Αριστερά και η Δικαιοσύνη. 

Και ως προς τη σταλινογενή Αριστερά, το έχουμε ξαναπεί: ηγήθηκε της εξέγερσης των προνομιούχων συντεχνιών του Δημοσίου. Αυτού του «φρικιαστικού παρασιτικού σώματος, που τυλίγεται σα δίχτυ στο σώμα της κοινωνίας», για το οποίο η επιστροφή στο παλαιό καθεστώς «ήταν θέμα καθημερινού ψωμιού» όπως, με τη συναρπαστική του έκφραση, μίλησε ο Μαρξ για τα αντίστοιχα κοινωνικά στρώματα της εποχής του.

Γι’ αυτό και η Αριστερά, μεταμφιεσμένη άτεχνα και κακόγουστα σε δήθεν «προοδευτική», έγινε η πραγματική αντιδραστική πολιτική δύναμη της χώρας, που επιδίωξε σταθερά την επιστροφή στην εποχή της φαυλότητας. Σκοπός της, η εξυπηρέτηση της πελατείας της, δηλαδή των προνομιούχων συντεχνιών του Δημοσίου, μέσω των οποίων θα κατακτούσε –και κατέκτησε– την εξουσία. 

Η Δικαιοσύνη, όμως, με ευάριθμες μεν αλλά εξόχως λαμπρές εξαιρέσεις δικαστών, αποδείχτηκε ακόμη χειρότερη. Διότι, καταχράστηκε την ανεξέλεγκτη δύναμη που της παρέχει το Σύνταγμα για να υπερασπιστεί τα στενά οικονομικά συμφέροντα των μελών της.Αφού με νοοτροπία «εισπήδησης» αποφάσισε να υποκαταστήσει τους αντιπροσωπευτικούς δημοκρατικούς θεσμούς (Βουλή – κυβερνήσεις) και  να ασκήσει απροκάλυπτα «δημοσιονομική πολιτική» προς όφελος των μελών της.

Έτσι, σε μια οικονομική κρίση όπου οι πάντες όφειλαν να συμβάλουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους, οι δικαστές –με την τιμητική διαφοροποίηση ελαχίστων– εξαιρούσαν τους εαυτούς τους από τις συνέπειες της κρίσης, επικαλούμενοι την ανάγκη τους για «αξιοπρεπή διαβίωση».

Έτσι, με πρόφαση την «ερμηνεία» του Συντάγματος –ενώ επρόκειτο περί ωμής παρανάγνωσης– και υπό τις ιαχές των πιο κυνικών συντεχνιών του Δημοσίου και των δυνάμεων της Αριστεράς που τις εκπροσωπούσαν πολιτικά, σφετερίστηκαν στην πράξη μέρος της πολιτικής εξουσίας, προκειμένου να  καθορίσουν και τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας».

                  (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Κούρκουλου από το booksjournal.gr)