Eκπαιδευτική ... κατρακύλα

 

 «Προχθές, µια καθηγήτρια οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα μετά καταγγελία μαθητή πως τον χτύπησε. Συμμαθητές του υποστηρίζουν πως το «θύμα» κυκλοφορούσε στο σχολείο μόνο με ένα μποξεράκι και η καθηγήτρια δεν χειροδίκησε, αλλά του έκανε παρατήρηση. Σημασία έχει πως τώρα έμπλεξε.

Τα όσα συμβαίνουν στα δημόσια σχολεία επιβεβαιώνουν την ανυπαρξία πειθαρχικού ελέγχου, που επιφέρει την ατιμωρησία. Πριν από λίγες ημέρες αποβλήθηκαν μαθητές από δημόσιο σχολείο. Ξεσηκώθηκαν οι σύλλογοι γονέων, καθηγητών, τοπικοί φορείς, Νεολαίες και «όλος ο καλός ο κόσμος». Να μη νομίζει ο αναγνώστης πως στην Ελλάδα εφαρμόζεται η αντιαυταρχική εκπαίδευση. Αυτή, με όλα τα προφανή μειονεκτήματά της, έχει μια λογική, μια δομή και τους δικούς της κανόνες. Δεν υπηρετεί το μπάχαλο. 

Στην πατρίδα μας, το πρόβλημα ξεκινά από την κοινωνική υπονόμευση της έννοιας της πειθαρχίας και την αναγόρευση της ανυπακοής σε αξία, με ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Η ανυπακοή, επειδή συνοδεύεται και από τον εξοβελισμό της τιμωρίας, γιγαντώνεται και εξελίσσεται σε κοινωνική μάστιγα. Οδηγεί κατευθείαν στο bullying και στον χουλιγκανισμό. Στον ομαδικό προπηλακισμό ενός, από ομάδα συνομηλίκων του και στις ομαδικές συμπλοκές. 

Μπορεί να θεραπευθεί αυτή η κατάσταση; Ναι, αν ο θύτης γνωρίζει πως θα πληρώσει για τις πράξεις του, αν το θύμα πειστεί πως η καταγγελία του δεν θα θαφτεί, αν οι ασκούντες τον έλεγχο είναι σίγουροι ότι δεν θα βρουν τον μπελά τους επειδή εφαρμόζουν τους νόμους και τους κανόνες. Αν συμβούν όλα αυτά, ναι, υπάρχει θεραπεία.

Η κατάλυση της πειθαρχίας στα σχολεία ήρθε σταδιακά και ήταν το αποτέλεσμα της μεταφοράς του μπάχαλου που άρχισε να παρατηρείται στα πανεπιστήμια από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Αμεσοι συνεργοί σε αυτήν την κατρακύλα ήταν και οι καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης, καθώς η πλειονότητά τους είχε παρεξηγήσει τον ρόλο τους. Πίστευαν πως η αποστολή τους ήταν να παράγουν λαϊκούς αγωνιστές και όχι μορφωμένους νέους ανθρώπους. Παράλληλα, ο χουλιγκανισμός των γηπέδων εισέβαλε και στα σχολεία. 

Οι κοινωνικοί χώροι δεν είναι στεγανοποιημένοι. Επικοινωνούν μεταξύ τους. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αν δεν επανέλθει ο κάθετος πειθαρχικός έλεγχος, αυτή η κατάσταση θα εκτραχυνθεί και άλλο».

                         (Απόσπασμα άρθρου του Σ. Μουμτζή από το liberal.gr)