Δεν υπάρχει ελπίδα...

 

«Είναι από εκείνες τις βραδιές που γίνεσαι όλο και πιο σίγουρος ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Ότι τα ζώα δεν θα γίνουν ποτέ άνθρωποι, ότι αυτή η χώρα δεν θα γίνει ποτέ κράτος, ότι αυτό το ποδόσφαιρο δεν θα γίνει ποτέ ποδόσφαιρο.  Επεσες από τα σύννεφα θα αναρωτηθεί κάποιος; Μπορώ κάθε φορά να πέφτω από τα σύννεφα, διότι κάθε φορά η βλακεία γίνεται όλο και πιο ανίκητη. Ας δούμε ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση που ορκίστηκαν την πάταξη της βίας μετά τον θάνατο του Αλκη, τι θα μας πουν τώρα και τι θα κάνουν για αυτό το αίσχος. 

Ας μας πει η ΕΠΟ, τι θα κάνει μετά από αυτή την τραγική αποτυχία της. Ας μας εξηγήσει τι μέτρα είχε πάρει για να μην συμβεί. Ας μας πει αν ξέρει ποιοι τα έκαναν αφού τα εισιτήρια υποτίθεται ότι ήταν ονομαστικά και με ΑΜΚΑ.Ας μας πουν οι δύο ομάδες κάτι διαφορετικό, κάτι λιγότερο φθηνό και χυδαίο, από το «οι υπέροχοι οπαδοί μας προκλήθηκαν από τα ΜΑΤ και έγινε ότι έγινε…». 

Ντροπή, γελοιότητα, ανευθυνότητα, πόσο να αντέξουμε πλέον. Και μέσα σε όλο αυτό το πανηγύρι των τρελών δεν βρέθηκε ένας, εκτός από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, να μιλήσει για αυτό. Μόνο αυτός είπε ένα «Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο παρά μόνο, ότι η χαρά μας για το τρόπαιο μετριάστηκε για μία ακόμη φορά από τα θλιβερά επεισόδια…». 

Ολοι οι υπόλοιποι σαν να μη συνέβη τίποτα. Σαν να μην άργησε να ξεκινήσει μισή ώρα ο τελικός επειδή οι παίκτες ήταν αδύνατο να ανασάνουν από τα δακρυγόνα. Σαν να μην έφαγε πέτρα παίκτης μέσα στο γήπεδο, σαν να μην διακόπηκε το παιχνίδι για 20 λεπτά. Σαν να μην έβλεπαν ότι στις κερκίδες είχαμε πόλεμο. 

Δεν βρέθηκε κανείς από τους παίκτες, τους προπονητές, τους ιδιοκτήτες να πουν κάτι, έστω να το καταδικάσουν για τα μάτια του κόσμου.Μερικές εβδομάδες μετά τον Αλκη ζήσαμε αυτό που ζήσαμε στο ΟΑΚΑ. Δεν υπάρχει ελπίδα…»       

                              (Aπόσπασμα άρθρου του Μ.Τσόχου από το Gazetta.gr)