«Τα όσα γίνονται στα ελληνικά πανεπιστήμια δείχνουν πως η κατάσταση σε αυτά είναι ανίατη. Δεν υπάρχει σωτηρία. Δεν είναι μόνο η δράση των τραμπούκων την οποία αδυνατούν ή δε θέλουν να αντιμετωπίσουν οι πολιτικές ηγεσίες. Δεν είναι μόνον η τρισάθλια όψη των ελληνικών πανεπιστημίων, που χωρίς αμφιβολία πρέπει να είναι η χειρότερη σε όλον τον πλανήτη. Δεν είναι μόνον που αποτελούν τα μοναδικά πανεπιστήμια στον κόσμο που δε λειτουργούν τα πειθαρχικά συμβούλια.
Είναι κυρίως γιατί αυτό το καθεστώς το συντηρεί και το υποθάλπει ένας σημαντικός αριθμός πανεπιστημιακών, ενώ ένας άλλος σημαντικός αριθμός λουφάζει. Φοβάται να μιλήσει και να στηρίξει όσες προσπάθειες έχουν γίνει από φωτισμένους υπουργούς, που και αυτές οι προσπάθειες μετριούνται στα δάκτυλα ενός χεριού. Και πολλές είπα. Και η σημαντικότερη μεταρρύθμιση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία αν δε βρει ισχυρή υποστήριξη από δυνάμεις του κοινωνικού χώρου που επιδιώκει να μεταρρυθμίσει.
Συνεπώς, όταν ένα καθεστώς δεν επιδέχεται καμιά βελτίωση γιατί οι κοινότητες του δε τη θέλουν, είναι καταδικασμένο σε έναν αργό θάνατο. Επί 35 χρόνια προσπαθούν να συζητήσουν με τους μπαχαλάκηδες και επί 35 χρόνια δεν έχουν βρει μια άκρη. Και πώς να τη βρουν;
Πώς να συνεννοηθείς με οργανωμένες ομάδες που δε θέλουν να συζητήσουν, αλλά μόνο να καταστρέψουν; Τι να πεις με φοιτητές και εξωπανεπιστημιακούς που μισούν το διάλογο; Και πώς να αντιμετωπίσεις την ανίκητη βλακεία των καθοδηγητών τους;
Και επειδή η βία τελικά
δεν πρόκειται να λύσει σήμερα κανένα πρόβλημα, ας αφήσουμε τα ΑΕΙ να
λειτουργούν μέσα στην καθημερινή απαξίωση τους και στη μιζέρια τους και η
πολιτεία ας φροντίσει, με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2025, να προχωρήσει
στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Χωρίς τις γνωστές κουτοπονηριές οι
εφαρμοστικοί νόμοι να καθιστούν ανέφικτη και ασύμφορη την ίδρυση τους.
*Ας ερωτηθεί ο Ν. Ανδρουλάκης αν είναι υπέρ των μη κρατικών
πανεπιστημίων. Θα έχει ενδιαφέρον η θέση του».
(Απόσπασμα άρθρου του Σ. Μουμτζή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου