Απόψεις...

«Ο αποκλεισμός των ανεμβολίαστων από τα μέσα συγκοινωνίας, την εστίαση, τους χώρους εργασίας, τις δημόσιες υπηρεσίες, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις κ.λπ. είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος έμμεσης επιβολής της υποχρεωτικότητας. Αντίθετα, το πρόστιμο είναι δύσκολα εφαρμόσιμο, άδικο για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και δίνει ευκαιρίες για περαιτέρω έξαρση του αντιεμβολιαστικού κινήματος και ποδηγέτησή του από λαϊκιστικές δυνάμεις.

Τρίτη ένσταση είναι η αυθαίρετη επιλογή του ηλικιακού ορίου. Βασικός γνώμονας τέτοιου είδους μέτρων, ειδικά σε καιρό υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, είναι να μη διχάζουν την κοινωνία. Είναι σαφές, ωστόσο, ότι η πόλωση μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων στις παρούσες συνθήκες είναι αναπόφευκτη. 

Με την επιβολή του προστίμου στους άνω των 60, με το επιχείρημα ότι εκείνοι είναι που κινδυνεύουν περισσότερο και έχουν παράλληλα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού, ανοίγει ένα ακόμη ρήγμα στον γενικό πληθυσμό: μεταξύ των ίδιων των ανεμβολίαστων, εκείνων που είναι κάτω των 60 ετών κι εκείνων που είναι πιο μεγάλοι».

                   (Απόσπασμα άρθρου της Ξ.Κουναλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

« Επί σειρά μηνών ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι στους ανεμβολίαστους αλλά και στους αντιεμβολιαστές δικαιολογώντας τη στάση τους έναντι της προστασίας της δημόσιας υγείας, αφού επιρρίπτει τις ευθύνες στην κυβέρνηση την οποία κατηγορεί για αναξιοπιστία. Τώρα δικαιολογεί μέχρι και τους αντιαπογραφιστές επιβεβαιώνοντας πως αναζητεί ψήφους από όπου και αν προέρχονται. Και αν όχι αυτό, αναζητεί την... αγανάκτηση μιας κοινωνίας που κατά τον Αλέξη Τσίπρα «βράζει» προκειμένου να φύγει η κυβέρνηση το συντομότερο δυνατό».

                                                                         (Τ. Ευαγγελίου-liberal.gr)

«Ταξική αδικία. Ο πλούσιος που είναι άνετος θα δίνει κάθε μήνα τα 100, δεν θα εμβολιαστεί και θα κινδυνεύσει να πεθάνει. Ο κακομοίρης ο φτωχός δεν θα δώσει τα 100 αφού δεν έχει, έτσι θα αναγκαστεί να εμβολιαστεί και θα την γλυτώσει. Όταν συναντάς αυτήν τη λογική από την αριστερή αντιπολίτευση σηκώνεις τα χέρια ψηλά και παραδίνεσαι. 

Είπαμε αντιπολίτευση και ταξικός αγώνας, αλλά όχι κι έτσι. Τόσο ενάντια στη λογική; Για ανθρώπινες ζωές πρόκειται. Ποια ταξική αδικία; Ζητούσαν μέτρα και καλώς. Ήρθαν τα μέτρα αλλά δεν τους αρέσουν. Άλλοι τα βγάζουν αντισυνταγματικά γιατί αφορούν τους άνω των 60 και όχι όλους. Μα αυτοί κινδυνεύουν αποδεδειγμένα περισσότερο. Οι 9 στους 10 που πεθαίνουν είναι 60+».

                                                                        (Λ. Καστανάς-ΑΤΗensvoice)