«Καλά Χριστούγεννα», όχι «καλές γιορτές»...

«Στην Καλαμάτα έξω από το κτήριο του Επισκοπείου συγκεντρώθηκαν αντιεμβολιαστές με συνθήματα «εδώ θα γίνει ο τάφος σας» και την προτροπή «παραιτήσου», προς τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ο οποίος εκφράστηκε υπέρ της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού. Εντάξει θα πούμε, αυτοί είναι οι σκοταδιστές, Ταλιμπάν της «τοτεμικής» θρησκευτικότητας. 

Στο άλλο άκρο είναι οι ακκιζόμενοι «φωταδιστές», αφελείς και χωρίς κριτήριο, ενταγμένοι στις νέες εποχές, που σβήνουν τη μνήμη και την σμιλεμένη μακρόχρονα πολιτισμική ιδιαιτερότητα των λαών. 

Ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης π.χ. απέστειλε μια ευχετήρια κάρτα, η οποία κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, και στην οποία εύχεται «Χρόνια Πολλά». Λες και οι δημότες του… είχαν την ονομαστική τους εορτή ή τα γενέθλιά τους την ίδια εβδομάδα! Απαγορευμένη η ευχή «καλά Χριστούγεννα». 

Ο υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης στη δική του ευχετήρια κάρτα (αντιγραφή εξωφύλλου από παιδικό βιβλίο), παρουσιάζει ένα αστέρι να κρέμεται από ένα μισοφέγγαρο (Πολλοί το ερμήνευσαν ως «Ημισέληνο»). 

Ένα κοριτσάκι με μαλλί που θα μπορούσε να παραπέμπει σε στυλ «άφρο», με ρούχα καλοκαιρινά (σορτσάκι και κοντομάνικο, δηλαδή καμιά σχέση με Χριστούγεννα), δίπλα στη θάλασσα και απέναντι μια ακτή που θα μπορούσε συνειρμικά να παραπέμπει σε τουρκική - με βάση παραστάσεις και εικόνες που έχουμε από φωτογραφίες. Σε ποια γιορτή παραπέμπει; Τι εύχεται; Με ποια αφορμή;

Απλώς όπως και του Μπακογιάννη, αποτελεί παραχώρηση στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των μεταναστών, έστω και αν ανάμεσά τους υπάρχουν Χριστιανοί που γιορτάζουν αυτές τις ημέρες!

Δεν είναι θέμα πίστης. Ο γράφων δεν εγγράφει εαυτόν στους πιστούς κάποιας θρησκείας. Είναι θέμα ταυτότητας. Πρόκειται για την επαπειλούμενη εξάλειψη μιας μακρόχρονης παράδοσης ενός λαού, που οι θρησκευτικές του γιορτές αποτελούν συστατικό πολιτισμικό στοιχείο του. 

Δεν καταργούν τη θρησκεία. Καταργούν μια σύνθετη πολιτισμική διαδικασία αιώνων που μας προσέδωσε τα όποια χαρακτηριστικά, και τα οποία εκφράστηκαν στη λαϊκή και τη λόγια κουλτούρα. Δεν είναι θέμα πίστης. 

Είναι θέμα ταυτότητας, θέμα κληρονομικού πολιτισμού ο οποίος σμίλεψε την πορεία και συνέχειά μας. Και που μέσα από την στοχευμένη ή όχι (δεν έχουμε δογματική απάντηση) προσπάθεια ομογενοποίησης, συμβάλει στην απρόσωπη ισοπέδωση. Όμως τι θα ήταν οι λαοί χωρίς τις πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες; Και σε αυτές υπάγονται οι θρησκευτικές».

                                      (Απόσπασμα άρθρου του Γ. Σιδέρη από το liberal.gr)