Κυκλοφορούν ελεύθεροι...

«Ο 40χρονος συμπολίτης που έπνιξε τη σύζυγο του επειδή ήταν δική του και ό,τι ήθελε την έκανε είναι ο 15ος γυναικοκτόνος για φέτος. Δεν ξέρω αν έχει ποινικό ή ψυχιατρικό μητρώο, αν έχει απασχολήσει τις αρχές ή τους γύρω του με τη συμπεριφορά του, αλλά αν όχι θα είναι μια εξαίρεση. 

Ο κανόνας είναι γυναίκες να δολοφονούνται από τους άντρες τους (λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να γράψω το μπακαλιαρίστκο «σύντροφοι» λες και μιλάμε για μακελειό σε ΚΟΒΑ), όχι επειδή κανείς δεν μπορούσε να το προβλέψει αλλά επειδή οι συγκεκριμένοι άντρες, παρότι φανερά επικίνδυνοι, κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. 

Παραβατικές συμπεριφορές, απειλές, ξυλοδαρμοί και νταηλίκια, εγκλεισμοί σε ψυχιατρικά ιδρύματα αποκαλύπτονται σχεδόν κάθε φορά που ένας σύζυγος ή γκόμενος ή «ερωτευμένος» σκοτώνει τη σύζυγο ή το αντικείμενο του πόθου του. Σχεδόν κάθε φορά καταλαβαίνεις ότι η δολοφονία όχι μόνο δεν ήταν έκπληξη αλλά αν έμπαινε στο στοίχημα η απόδοση θα ήταν πιο χαμηλή κι από την απόδοση του Ολυμπιακός – Απόλλων Σμύρνης. Και αυτό δεν είναι κάτι που βλέπουμε μόνο στις γυναικοκτονίες.

Στην πρόσφατη μητροκτονία στο Αγρίνιο, ο 33χρονος που έσφαξε τη μητέρα του και τραυμάτισε τη γιαγιά του είχε: συλληφθεί το 2012 για ληστεία, το 2013 για βιασμό, παράνομη παρακράτηση, ενδοοικογενειακή βία, απειλή και φυλακίστηκε. Νοσηλεύτηκε στο ψυχιατρείο των φυλακών και διαβάζω ότι είχε και νοσηλείες σε διάφορες άλλες ψυχιατρικές κλινικές. Αυτός ο άνθρωπος αποφυλακίστηκε φέτος και  - τι έκπληξη – σκότωσε.    

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αν κάποιος έχει όρεξη και ψάξει το αστυνομικό ρεπορτάζ θα ανακαλύψει ότι σε ελάχιστες περιπτώσεις δολοφονιών ή βαριών εγκλημάτων οι δράστες είναι άνθρωποι που στ’ αλήθεια δεν έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στο παρελθόν. Ακόμα κι αν οι αρχές δεν είναι ενήμερες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο σύζυγος που σκοτώνει τη σύζυγο επειδή θέλει να τον εγκαταλείψει δεν είναι η πρώτη φορά που σηκώνει χέρι πάνω της και είναι μάλλον σίγουρο ότι την έχει κάποια στιγμή απειλήσει στο παρελθόν. 

Το ίδιο βέβαιο είναι πως την βίαιη του συμπεριφορά θα την έχουν υποστεί και άλλοι αδύναμοι που η ατυχία θα τους έριξε στον δρόμο του.   Άνθρωποι βίαιοι και επιθετικοί κυκλοφορούν ελεύθεροι σαν ωρολογιακές βόμβες που είναι σίγουρο ότι θα σκάσουν και απλώς δεν ξέρουμε πότε. Άνθρωποι που φανερά δεν μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά με άλλους ανθρώπους, άνθρωποι που μπορεί να έχουν προβλήματα που μόνο ειδικοί και σε ειδικό περιβάλλον μπορούν να διαχειριστούν εγκαταλείπονται στη μέση ενός κόσμου που μισούν. Άνθρωποι που ήδη έχουν κάνει κακό αφήνονται να το ξανακάνουν και άνθρωποι που απειλούν να κάνουν κακό αφήνονται να πραγματοποιήσουν την απειλή τους. 

Κι αυτό που αναρωτιέμαι είναι ποιοι είναι αυτοί που το επιτρέπυν αυτό;Ποιοι είναι αυτοί που λένε «ναι, οκ, ο τάδε ταδόπουλος έχει ήδη κάνει κακό σε ανθρώπους, έχει βιαιοπραγήσει, έχει βιάσει, μπορεί και να έχει σκοτώσει, έχει επικίνδυνη και απειλητική συμπεριφορά, αλλά εμείς του επιτρέπουμε να κυκλοφορεί ελεύθερος και βλέπουμε τι θα γίνει» ή για να το πω με μεγαλύτερη ακρίβεια «και όποιον πάρει ο χάρος». 

Ποιοι είναι αυτοί που χωρίς δεύτερη σκέψη ρίχνουν άγρια θηρία ανάμεσα σε ανθρώπους; Ποιοι είναι αυτοί που δεν μπορούν να  αποδεχθούν ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να συνυπάρξουν με άλλους ανθρώπους; Ποιοι είναι αυτοί που εξισώνουν την επιθυμία βίαιων και αντικοινωνικών ανθρώπων για ελευθερία με το δικαίωμα ειρηνικών ανθρώπων στη ζωή; Ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι άνθρωποι που διαρκώς παίρνουν ρίσκο ρισκάροντας τις ζωές των άλλων; Και μπράβο τους».

                                          (Αρθρο του Μ. Βουλαρίνου από την ΑΤΗensvoice)