Απόψεις...

 

«Η Τουρκία ζει το δικό της 2015, με τον Ερντογάν σε ρόλο Γιάννη Βαρουφάκη και Αλέξη Τσίπρα μαζί. Έχει αφήσει το φορτηγό στην κατηφόρα δίχως φρένα, επιχειρώντας μια από τις μεγαλύτερες ανακατανομές πλούτου που έχει ποτέ επιχειρηθεί. Στο τέλος δεν θα φταίνε οι «τρελές» του θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες η απαξίωση του νομίσματος αντιμετωπίζεται με μειώσεις επιτοκίων, αλλά οι… κακοί Έλληνες. Κι εδώ αρχίζουν τα επικίνδυνα. Η Τουρκία δεν απειλεί. Προετοιμάζεται. 

Θα πρέπει να είναι κανείς ανόητος για να ακολουθεί μία οικονομική πολιτική όπως αυτή που ακολουθεί ο Τούρκος πρόεδρος και την ίδια στιγμή να πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές, έχοντας «κουρσέψει» τους μισθούς και τις αποταμιεύσεις των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων. Κι επειδή ο Ερντογάν μόνο τρελός δεν είναι, καλό είναι οι ειδικοί να βάλουν στην εξίσωση όλες τις παραμέτρους. 

Το πρώτο κρατούμενο είναι ότι ο Ερντογάν δεν έχει χάσει τα μυαλά του, αλλά ούτε και τους πλούσιους φίλους του, οι οποίοι μπορούν με τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό να αγοράσουν πλέον τα πάντα στην Τουρκία. Εκτός κι αν πιστεύετε ότι είμαστε οι μόνοι έξυπνοι που έχουμε καταλάβει πού οδηγεί η νομισματική πολιτική του Ερντογάν και ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν διαθέτει συμβούλους επιπέδου. Το δεύτερο ότι αυτό που ζει σήμερα η Τουρκία ήταν αναμενόμενο».

                                                                             (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)

« Νομίζω ότι αυτή είναι η μείζων διακύβευση της εκλογής αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ. Μπορεί όλα τα υπόλοιπα να αφορούν τον κόσμο της Κεντροαριστεράς, όμως οι συνεργασίες αφορούν όλο το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες, στον βαθμό που η κυβερνητική σταθερότητα ή αστάθεια επηρεάζει τις ζωές τους.

Το ΚΙΝΑΛ από τη θέση του στην πολιτική γεωγραφία είναι καταδικασμένο να συνεργαστεί με το πρώτο κόμμα, εφόσον βεβαίως αυτό δεν έχει κατακτήσει την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές. Νομίζω ότι έχει αποδειχθεί επαρκώς πως η συζήτηση για σχηματισμό «προοδευτικής» κυβέρνησης μετά τις εκλογές με την απλή αναλογική είναι ανούσια. Δεν βγαίνουν οι αριθμοί, όταν αντιστοιχίζονται με τις στρατηγικές συγκεκριμένων κομμάτων».

                                                                              (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)