Πανεπιστημιακά φυτώρια τρομοκρατίας...

  

«Μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι μία ομάδα κουκουλοφόρων θα πετάξει δηλητηριασμένη τούρτα σε πρύτανη μέσα στο γραφείο του; Μόνον κάποιος με νοσηρή φαντασία μπορεί να φανταστεί ότι ομάδα νεαρών θα χειροδικήσει κατά κοσμήτορα ή πρύτανη μέσα στο γραφείο τους. Φαντάζεται κάποιος ομάδα λαθρομεταναστών να επιτίθεται με μπαλτά εναντίον φοιτητή στους χώρους του πανεπιστημίου Harvard, Yale, Oxford, Cambridge, Columbia, Milano ή ακόμη Μόσχας, Πράγας, Μονάχου ή Ρώμης, προκειμένου να τον ληστέψουν; 

Αυτά συμβαίνουν και μάλιστα με αυξανόμενη συχνότητα στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και μόνον. Τα φαινόμενα βίας στα ελληνικά πανεπιστήμια πληθαίνουν, μετά από μία περίοδο ύφεσης. Η επίδειξη δύναμης εκ μέρους ομάδων, που πρόσκεινται στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά αλλά έχουν την ανοχή αν όχι τη στήριξη και της κοινοβουλευτικής, οφείλεται σε δύο λόγους. 

Ο πρώτος είναι η τρομοκρατία προς τον καθένα που επιθυμεί να αποβάλει από τους πανεπιστημιακούς χώρους τις γιάφκες ανομίας, είτε πρόκειται για άντρα παράνομου εμπορίου είτε για αποθήκευση του οπλοστασίου επαναστατικής γυμναστικής.Ο δεύτερος λόγος είναι διατυπωμένος από ηγετικά στελέχη της Αριστεράς. 

Ας θυμηθούμε αυτά, που είπε ο Νίκος Φίλης τον Φεβρουάριο 2021 σε μια στιγμή επαναστατικού οίστρου: «Τα πανεπιστήμια είναι φυτώρια πολιτικοποίησης των νέων προς τα αριστερά». Κάποιος άλλος σύντροφός του πήγε ακόμη πιο μακριά, λέγοντας: «Ένας μήνας κατάληψης και συνελεύσεων δύναται να έχει μεγαλύτερη αξία από ένα μήνα μαθημάτων, διότι εκεί ένας ενήλικος άνθρωπος γνωρίζει τη δημοκρατία και πολιτικοποιείται. Είμαι σίγουρος επίσης πως το να συμπεριληφθεί, το πως οι καταλήψεις και οι συνελεύσεις δρούνε σε μια δημοκρατία, στα προγράμματα σπουδών θα παρήγαγε πολίτες οι οποίοι γνωρίζουν πως έχουν δικαιώματα, ελευθερίες και υποχρεώσεις καθώς και πως μπορούν να υπερασπιστούν τα τελευταία».

Το παράδοξο και ανεξήγητο είναι ότι, ενώ η κυβέρνηση τολμά και λαμβάνει αποφάσεις με πολιτικό κόστος (και ορθώς πράττει) για θέματα κρατικής ασφάλειας, συγκρότησης συμμαχιών, προστασίας των συνόρων μας, προσέλκυσης παραγωγικών επενδύσεων, συνταξιοδοτικό, θέματα που αφορούν στην υγεία των πολιτών, αλλά και για την αξιοκρατία στην εκπαίδευση, διστάζει να εφαρμόσει έναν ήδη ψηφισμένο νόμο του Κράτους. Γίνεται με αυτόν τον τρόπο έρμαιο των διαθέσεων διάλυσης, που επιθυμούν οργανωμένες συντεχνίες και η Αριστερά. 

Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν επιθυμούν να αγγίξουν το πρόβλημα. Διότι θεωρούν τα πανεπιστήμια εκκολαπτήρια κομματικών στελεχών της Αριστεράς (κοινοβουλευτικής και μη). Το φυτώριο μάλιστα εντοπίζεται στους κύκλους εκείνων των φοιτητών, που αδυνατούν, λόγω έλλειψης βασικών γνώσεων, να παρακολουθήσουν πανεπιστημιακού επιπέδου κύκλους μαθημάτων, απογοητεύονται και μετατρέπονται σε θηράματα των θηρευτών κομματικών στελεχών. 

Το όπλο τους δεν είναι άλλο από την άσκηση τρομοκρατίας προς όλους εκείνους, που τολμούν να στηρίξουν θέσεις αντίθετες αυτών που εκπορεύονται από τα κομματικά γραφεία και τα Εξάρχεια. Και όσο το πανεπιστήμιο παραμένει στα χέρια αυτών των ομάδων, οι καθηγητές και πρυτάνεις παραμένουν – στη μεγάλη πλειονότητα - συμβιβασμένοι. Και η κατάσταση θα επιδεινώνεται και όλοι εκείνοι οι νέοι, ερευνητικά ενεργοί και καταξιωμένοι, που μπορούν να βρουν καλλίτερες συνθήκες εργασίας και ελευθερίας του λόγου, θα μετακομίζουν στην αλλοδαπή».

( Απόσπασμα άρθρου του Ιω.Γρυσπολάκη  από την ATHensvoice)