Κάτι ν' αλλάξει...

«Ποιος έβαλε τις 154 φωτιές;

― Έχει σημασία; Η κλιματική αλλαγή. Εμπρηστές. Ένας μεγεθυντικός φακός που βρήκανε στον Υμηττό!

― Αν δεν μάθουμε ποιος βάζει τις φωτιές πώς θα προφυλαχτούμε στο μέλλον;

― Και πότε μάθαμε; Τα αίτια κάθε ελληνικής τραγωδίας χάνονται στο μικρομάνατζμεντ της επόμενης μέρας. Πότε λόγω νωθρότητας, πότε λόγω ανικανότητας, πότε λόγω σκοπιμότητας. Αν τα παθήματα, γινότανε μαθήματα, τότε αυτή η κυβέρνηση που μόλις ανέλαβε, μάζευε επιδεικτικά καυσόξυλα στο Μάτι για να δείξει πώς έπρεπε να γίνουν τα πράγματα και την ολιγωρία της προηγούμενης, θα είχε φροντίσει να προετοιμαστεί καλύτερα. Με περισσότερο εξοπλισμό, πιο άμεση δράση, καλύτερες αντιπυρικές ζώνες κ.λπ. Δεν είναι δυνατόν το 2021, μέσα σε καύσωνα, να κόβεται διαδοχικά το ρεύμα από συνοικίες και χωριά, για να μη γίνει black out στην Αθήνα. Αυτά έπρεπε να έχουν λυθεί.

― Οπότε, τι έχει σημασία τώρα;

― Τώρα το κακό έγινε. Και είναι τεράστιο. Μια οικολογική καταστροφή κολοσσιαία που θα επηρεάσει όχι μόνο τις ζωές μας αλλά και τις επόμενες γενιές. Πρώτιστο ζήτημα τώρα είναι να αποκατασταθούν πλήρως όσοι ερημώθηκε η ζωή τους. Αλλά και να φτιαχτεί από το μηδέν ο πυρήνας της διαλυμένης ζωής εκεί. Δεν είναι μόνο τα σπίτια και οι περιουσίες – είναι και η διάλυση όλων των υποδομών όσων πραγμάτων αποκαλούμε ζωή - από τον αέρα που ανασαίνεις μέχρι τη δουλειά που βρίσκεις να κάνεις. 

Σε ένα πλανήτη βεβαρημένο, μια τέτοιου μεγέθους καταστροφή είναι κι αυτή θάνατος – ένας θάνατος αργός όμως, πιο αόρατος, διακεχυμένος μέσα σε αυριανούς καρκίνους και δυστυχίες που φέρνει η ένδεια των φυσικών και οικονομικών πόρων. Δεν αρκούν μερικά τσεκ - χρειάζεται μεγαλόπνοο και διορατικό σχέδιο. Ακολούθως, σημασία έχει να δούμε ποιος φταίει για την τόσο αναποτελεσματική διαχείριση της κρίσης – αν και το ερώτημα είναι ρητορικό.  Φταίει  αυτός που του έτυχε στη βάρδια του και πήρε την ψήφο των Ελλήνων για να προστατεύει τη ζωή τους! 

Είναι προσβλητικό να πλανάται η φράση ότι «κανείς δεν φταίει, έτσι γίνεται σε όλη τη Μεσόγειο». Θυμίζει εποχές που ο φαιδρός Πολύδωρας απέδιδε τις άγριες πυρκαγιές στον «στρατηγό άνεμο». Ευελπιστώ, τουλάχιστον, αυτός που φταίει, να διαχειριστεί την «στραβή» του με διαφάνεια και μια κάποια ειλικρίνεια. Αν  και το σύστημα πάντα προστατεύει τελικά τον εαυτό του, ασχέτως κομμάτων.

― Τι εννοείς;

― Εννοώ ότι 100 άνθρωποι πέθαναν στο Μάτι από την αθλιότερη διαχείριση κρίσης που θα μπορούσε να υπάρξει, και κεντρικά δεν άνοιξε ρουθούνι. Μόνο ο λαός τους τιμώρησε με την ψήφο του. Όλοι αθωώθηκαν ή έστω ξεπλύθηκαν. Κρατικοί λειτουργοί που υπηρετούσαν  κατά τη διάρκεια της τραγωδίας συνέχισαν να υπηρετούν κανονικά και με τη νέα κυβέρνηση, και από όλο αυτό το κούφιο δικαστήριο, ο μόνος που έμεινε να φταίει είναι «το λαμόγιο ο λαός που χτίζει αυθαίρετα στα δάση», με τον Καμένο να του κουνάει το δάχτυλο πάνω από τους τάφους.

― Τα ίδια λες θα γίνουν τώρα;

― Ευτυχώς, τάφοι τώρα δεν υπάρχουν, κι αυτό είναι πολύ, πάρα πολύ σημαντικό. Αλλά υπάρχουν σίγουρα λάθη και ολιγωρίες και απαράδεκτες ανεπάρκειες. Θα ήταν παρηγορητικό τουλάχιστον, αυτή τη φορά να υπάρξει μια αλλαγή παραδείγματος. Να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη και να τιμωρηθούν για πρώτη φορά όσοι δεν τίμησαν το αξίωμά τους.  Θα θέλαμε να μάθουμε το ακριβές σχέδιο της κυβέρνησης για την επόμενη μέρα. Με συγκεκριμένα στοιχεία. Τι προτίθεται να κάνει, με ονόματα, αριθμούς και προθεσμίες. Να το παρουσιάσει με τη δέουσα σοβαρότητα, όχι με αναρτήσεις στο twitter και το facebook – πράγμα ασόβαρο… Θα γίνει;  Ή θα χαθεί κι αυτό στη λήθη και τους  συμψηφισμούς;

― Ακούγονται πάντως δεκάδες ιστορίες συνομωσίας στα social media.

― Όπως πάντα. Αλλά όσο  δεν υπάρχει μια κεντρική απάντηση, αυτά τα fake news θα κορώνουν και θα πληθύνονται, γιατί συμφέρουν αντιπολιτευτικά.

Συμπέρασμα; Το κακό είναι μεγάλο. Αλλά αν υπάρξει διαφάνεια, απόδοση δικαιοσύνης και  επιστημονική θεραπεία στο κακό, όσο μακρόχρονη κι αν χρειαστεί να είναι, θα υπάρξει τουλάχιστον η παρηγοριά ότι κάτι αλλάζει συγκριτικά με τις προηγούμενες δεκαετίες. Όταν το κράτος διασπάθιζε ατιμωρητί τους δημόσιους πόρους, φυσικούς και οικονομικούς, λειτουργώντας σαν τυχοδιώκτης που τον επέλεξαν να κυβερνάει πρόστυχο μπαρ στην Εθνική».

                                            (Άρθρο του Στ. Τσαγκαρουσιάνου aπό τη Lifo)