Καμπούλ - Αθήνα...

 

«Η κατάρρευση του καθεστώτος στο Αφγανιστάν εξηγείται από τη διαφθορά του. Οσοι ασχολούνταν με τις υποθέσεις της χώρας ήξεραν πως δισεκατομμύρια από τη βοήθεια εξαφανίζονταν στη «φύση» – για να χρησιμοποιήσω τη φράση ενός Γάλλου αναλυτή. 

Εξηγείται και από την κοινωνική απάθεια. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας παρακολουθούσε εξ αποστάσεως τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες. Και σίγουρα αισθανόταν πολύ μεγαλύτερη οικειότητα με τον θρησκευτικό φανατισμό των Ταλιμπάν παρά με την άγνωστη δημοκρατία. Αυτή δεν αναφέρεται πουθενά στο Κοράνι. 

Εκτός αυτού, προσπαθούσαν να την επιβάλουν οι δυτικοί, οι οποίοι μπορεί να εμφανίζονταν ως απελευθερωτές, όμως δεν έπαυαν να αντιμετωπίζονται ως ξένοι και από πολλούς ως κατακτητές. Προβάλλουμε τις προοδευτικές γυναίκες, οι οποίες είναι μια πεφωτισμένη και θαρραλέα μειονότητα. 

Πόσοι άραγε από τους Αφγανούς, ακόμη και όσους δεν συντάσσονται με την αγριότητα των Ταλιμπάν, θα επέτρεπαν στη γυναίκα τους να κυκλοφορεί μόνη της στον δρόμο; Δεν χρειάζεται να πας στην Καμπούλ για να βρεις την απάντηση. Φτάνει μια επίσκεψη στην πλατεία Βικτωρίας.

Τα εκατομμύρια που προσπαθούν να ξεφύγουν από την αγριότητα των Ταλιμπάν δεν σημαίνει ότι αφήνουν πίσω τους τη σαρία ή την πίστη τους στο μεγαλείο του Αλλάχ. Την κουβαλούν στις αποσκευές τους και όπως έχει αποδειχθεί δεν είναι έτοιμοι να την εγκαταλείψουν. Ο Αφγανός που περνάει τα ευρωπαϊκά σύνορα δεν παύει να είναι Αφγανός. Πυρήνας της ταυτότητάς του είναι η θρησκευτική του πίστη, η σαρία, το Κοράνι. 

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες τού αναγνωρίζουν το δικαίωμα, διότι έχουν κατακτήσει μέσα από τους αιώνες της ιστορίας τους την ανοχή στην ετεροδοξία ή ακόμη και στην αθεΐα. Ο ίδιος όμως δεν αναγνωρίζει καμία άλλη πίστη εκτός από τη δική του. Την κουβαλάει αδιαφορώντας για το περιβάλλον που θα τον υποδεχθεί. Η δημοκρατία τού είναι ξένη, η ισότητα των φύλων τού μοιάζει αποτρόπαιη. Και θεωρεί δικαίωμά του να αυτομαστιγώνεται στους δρόμους του Πειραιά. 

Τόσες ημέρες περιμένω να ακούσω τη φωνή όσων, εν τη σοφία τους, θεωρούσαν τη μετανάστευση απαραίτητη για την αντιμετώπιση του δημογραφικού. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για να αποδείξουν την αλήθεια του πειράματός τους. Τρία εκατομμύρια Αφγανοί βρίσκονται ήδη στην Τουρκία, αν δεν πέφτω έξω. Γιατί δεν προτείνουν στη χώρα μας να υποδεχθεί το ένα τρίτο; Τόσο κάποιος από αυτούς είχε υπολογίσει πως μας χρειάζεται. 

Στο Αφγανιστάν, το ποσοστό γεννητικότητας είναι πάνω από 4%, ενώ στην Ευρώπη παραμένει ταπεινά στο ένα και κάτι. Αλλαξαν γνώμη ή μήπως περιμένουν τη στιγμή που θα εμφανισθούν στα σύνορά μας, για να αρχίσουν πάλι να μας περιχύνουν με τις ανθρωπιστικές τους σάλτσες;»

                             (Αρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)