Ευκάλυπτοι...

 

«Το υπουργείο Περιβάλλοντος ας στείλει ένα mail στην πρεσβεία μας στην Αυστραλία και να ρωτήσει σε τι κατάσταση είναι τα δάση ευκαλύπτου που το 2019-20 έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Θυμίζω ότι τότε κάηκαν 26 εκατομμύρια στρέμματα και χάθηκαν πάνω από 1,2 δισ. ζώα. Ας ζητήσουν κι ένα βιντεάκι από τα καμένα της μακρινής ηπείρου, είναι πια το ευκολότερο πράγμα του κόσμου.  Δεν θα μείνουν μόνο κατάπληκτοι με αυτά που θα δουν, αν είναι λογικοί θα πάρουν και ιδέες. 

Διότι θα διαπιστώσουν ότι οι καμένοι ευκάλυπτοι βλάστησαν ξανά σε χρόνο ρεκόρ και ότι η εικόνα εκτεταμένων αυστραλιανών περιοχών από τις οποίες πέρασε πέρυσι η φωτιά δεν έχει καμία σχέση με την κατάμαυρη απερήμωση που παρουσιάζει ένα ελληνικό βουνό ή πεδιάδα με πευκοδάσος που έπεσε θύμα πυρκαγιάς.  Δεν είναι άλλωστε διόλου ανόητοι ή άσχετοι με τη δασοπονία ή τη γεωπονία οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Γάλλοι, οι Νοτιοαφρικάνοι, οι Αυστραλοί και πολλοί άλλοι της βόρειας και της νότιας εύκρατης ζώνης, που δημιουργούν μεγάλες αντιπυρικές ζώνες με ευκαλύπτους στις παρυφές των πόλεων που συνορεύουν με δάση. 

Ούτε είναι βλάκες που ανάμεσα σε μεγάλα δάση παρεμβάλουν τεχνητές φυτείες ευκαλύπτου, ώστε να σταματά ή, έστω, να επιβραδύνεται η φωτιά. Δεν γνωρίζω τους τεχνικούς λόγους για τους οποίους ο ευκάλυπτος καίγεται δύσκολα και ξαναβλασταίνει μετά τη φωτιά που θα τον τσουρουφλίσει. Ενας γεωπόνος μπορεί να εξηγήσει. Υποθέτω για τους ίδιους λόγους που δεν καίγονται εύκολα και άλλα δέντρα, όπως η καρυδιά ή το κυπαρίσσι. Απλώς μια καρυδιά, για να γίνει σχετικά ευμέγεθες δέντρο, χρειάζεται πέντε χρόνια τουλάχιστον, ενώ ο ευκάλυπτος χρειάζεται έξι μήνες για να γίνει από σπόρος δενδρύλλιο, ενώ παίρνει τρία μέτρα ύψος κάθε χρόνο και από την στιγμή που θα μεταφυτευτεί.  

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν παραγγελθούν σήμερα ευκάλυπτοι σε φυτώρια, θα μπορούν να αναδασώσουν περιαστικές περιοχές σε έξι μήνες, δηλαδή την άνοιξη του 2022, ενώ το καλοκαίρι του 2023 θα είναι ήδη δέντρα τεσσάρων μέτρων. Δεν λέω να γεμίσουν τις πλαγιές ευκαλύπτους, αλλά να φτιάξουν ζώνες γύρω από τις περιοχές που κάηκαν. Αυτές θα ξαναπρασινίσουν εύκολα, γρήγορα και με προοπτική μελλοντικής προφύλαξης των υπόλοιπων περιοχών που θα αναδασωθούν σταδιακά. 

Είναι μια κάποια λύση, στον αντίποδα μάλιστα του τυφλοσούρτη του πεύκου. Οι δασικοί μας, επίσης, κάνουν ότι δεν βλέπουν τα εκατομμύρια ευκαλύπτους που υπάρχουν γύρω μας, χαρακτηρίζοντάς τους «αστικά δέντρα», ενώ αυτά φύονται παντού, ακόμα και σε εντελώς άνυδρες περιοχές». 

                          (Απόσπασμα άρθρου του Δ. Ευθυμάκη από το protagon.gr)