αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2021

Απόψεις...

 

«Όλες οι σοβιετικές ηγεσίες θεωρούσαν πρόβλημα οτιδήποτε αμφισβητούσε τον τρόπο που οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ και το μοντέλο εξουσίας της. Η άδοξη κατάληξη της «Άνοιξης της Πράγας» απέδειξε πως σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο δεν μπορούσε να υπάρξει. 

Μπορεί αυτός ο «ανθρώπινος» σοσιαλισμός να αναζητείται διαρκώς από κάποιους αθεράπευτα ρομαντικούς, αλλά τα γεγονότα καθιστούν αυτήν την περιπλάνησή τους τελικά μια ψυχοθεραπεία. Κυνηγούν την ουτοπία μέσα στη δυστοπική κληρονομιά του «υπαρκτού». Ιστορικά, αποδείχθηκε πως το κεντρικό δίλημμα ήταν και παραμένει ένα: σοσιαλιστική βαρβαρότητα ή φιλελεύθερη αστική δημοκρατία; 

Αψευδέστατη απόδειξη ήταν η κατάληξη του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος που αποσυντέθηκε ευθύς ως κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Η δικαίωσή του ήταν μόνο φαινομενική, γιατί ουδέποτε αμφισβήτησε τη μαρξιστική θεωρία, που ήταν η μήτρα του κακού. Επιδίωκε απλώς να την αναθεωρήσει. Οι ηγέτες του ποτέ δεν παραδέχτηκαν πως το πρόβλημα της σοσιαλιστικής βαρβαρότητας βρισκόταν στη θεωρία, που ήταν εγκληματογόνος, και όχι στην εφαρμογή της».

                                                                              (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

«Όταν ένας μεγάλος ταραξίας, όπως είναι η Τουρκία, μεταβάλλεται σε… «αρνάκι», αυτό θα πρέπει να είναι πηγή ανησυχίας και όχι εφησυχασμού. Είτε έχουμε ερμηνεύσει λάθος την στάση του, είτε πρόκειται για έναν αλλοπρόσαλλο που αλλάζει άποψη κάθε δέκα λεπτά. Αποκλείοντας το δεύτερο, μας μένει η προσπάθεια να ερμηνεύσουμε σωστά τα δρώμενα, μην ξεχνώντας ότι οι αυτοκρατορίες, όπως αυτή του Ερντογάν, δεν κτίζονται σε μία ημέρα και απαιτούν στην πορεία πολλές αλλαγές τακτικής…

Η Τουρκία είναι ένας εν δυνάμει σύμμαχος του Αφγανιστάν και όχι ένας εχθρός. Η Τουρκία του Ερντογάν δεν εκπροσωπεί τις δυτικές αξίες στον κόσμο της Ανατολής, αλλά μεταφέρει τις αξίες του ιερού πολέμου του Ισλάμ στην καρδιά της Δύσης. Τα πράγματα εξελίσσονται, δυστυχώς, πολύ διαφορετικά απ’ όσο θα θέλαμε. Οι φανατικοί ισλαμιστές κερδίζουν διαρκώς έδαφος δίπλα μας αγνοώντας τις αρχές του διαφωτισμού. Δεν είναι ότι δεν τις γνωρίζουν, απλά τις αγνοούν και τις εχθρεύονται. 

Αυτό το Ισλάμ δεν θέλει απλά να επιβιώσει μέσα στα όρια των συνόρων του. Θέλει να εξαπλωθεί και να αλλάξει τον δικό μας τρόπο ζωής.

                                                                                (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...