Απόψεις...

 

«Το καλοκαίρι του 2021 θα μείνει στην ιστορία για τις μεγάλες και καταστρεπτικές πυρκαγιές. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο που δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε με μέτρα και σταθμά του παρελθόντος. Δεν αρκούν περισσότερα αεροπλάνα και οχήματα πυρόσβεσης. Χρειάζεται μία εντελώς νέα στρατηγική. Και κυρίως χρειάζεται τόλμη! Να κινηθούμε έξω από το κουτί. Ακριβώς επειδή οι λύσεις δεν βρίσκονται πλέον μέσα σε αυτό. 

Θα πει κάποιος ότι η κυβέρνηση μπορεί να ξεκινήσει από τα προφανή. Από αυτά που «βγάζουν μάτι». Ας πάρουμε για παράδειγμα αυτό που μας έγραφε χτες αναγνώστης για τα αντλιοστάσια. Ότι με την πυρκαγιά στο δάσος είναι λογικό να κόβεται το ρεύμα και έτσι τα πυροσβεστικά να μην μπορούν να πάρουν νερό από τους κρουνούς. Επειδή δεν είχαν φροντίσει οι Δήμοι που τα έχουν υπό τον «έλεγχό» τους τους να διαθέτουν εφεδρικές γεννήτριες για να επαναφέρουν το ρεύμα».

                                                                        (Θ. Μαυρίδης- liberal.gr)

«Η συμμετοχή του λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή της Ελλάδας μειώνεται σταθερά από το 2004. Από το 27,4 TWh το 2010 έπεσε 5,5 TWh το 2020. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στη συνδυασμένη δράση πολλών παραγόντων, κυρίως της ενεργειακής και περιβαλλοντικής πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρώτα από όλα του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών. 

Από το 2013 που σταμάτησαν τα δωρεάν δικαιώματα εκπομπών η ΔΕΗ πληρώνει τέλος για κάθε τόνο διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπουν οι μονάδες της, και η επιβάρυνση αυξάνεται διαχρονικά (αντίστοιχα και για τη βιομηχανία). Το κόστος αυτό οδήγησε έτσι, μέσω των δυνάμεων της αγοράς, στην έναρξη της εγκατάλειψης του λιγνίτη πολύ πριν από την επίσημη πολιτική για την απολιγνιτοποίηση».

                                                                          (Δ. Οικονόμου- liberal.gr)

«Θάλασσες και ωκεανοί καλύπτουν πάνω από το 70% της επιφάνειας της Γης και για δεκαετίες αποτελούν ελκυστικό στόχο για την παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών μόνο τα κύματα παράγουν 32.000 τεραβατώρες φυσικής ενέργειας ετησίως, τη στιγμή που οι παγκόσμιες ενεργειακές ανάγκες το 2019 ήταν περίπου 23.000 τεραβατώρες. Αν, μάλιστα, συνυπολογίσει κανείς την ισχύ των ρευμάτων, των παλιρροιών και της θερμικής ενέργειας, οι θάλασσες και οι ωκεανoί του πλανήτη μας συνιστούν να ανεξάντλητη πηγή ενέργειας που βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση.

Ωστόσο παρά τις όποιες προσπάθειες, η κίνηση των θαλασσών έχει αποδειχθεί δύσκολο να τιθασευτεί ενεργειακά. Τα κύματα είναι απρόβλεπτα, το θαλασσινό νερό διαβρώνει μηχανές και υποδομές ενώ η ενέργεια των κυμάτων δεν είναι εστιασμένη, αφού «διασκορπίζεται» ταυτόχρονα στις τρεις διαστάσεις».

                                                                          (Γ.Παλιούρης-liberal.gr)