Μπόχα...

 

«Μέσα από τις στάχτες, την καταστροφή και τον απέραντο πόνο αναδύθηκε και πάλι το γνωστό δηλητηριώδες κοκτέιλ: Καφενειακά fiction, ανόητες θεωρίες συνωμοσίας και πολύ μίσος ανάκατο με χυδαιότητα, τοξικότητα και απανθρωπιά. Εχθροί παντού, τραμπικές φωνές και συμπεριφορές, φασιστάκια κάθε είδους στους ψηφιακούς δρόμους και όχι μόνο. Τις ώρες που η καταστροφή εξαφανίζει τον ίδιο τον ήλιο, την ίδια τη ζωή, όλοι έχουν την ανάγκη να μιλήσουν, να πουν, να φωνάξουν, να καταγγείλουν, να βρίσουν. 

Ανθρώπινα είναι όλα αυτά, όταν σταματάει ο νους δεν μιλάει η λογική. Αλλά…Κάτι το «Karma is a bitch» του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου, Χάρη Μαμουλάκη, κάτι το hashtag #Mitsotaki_g@@@@, κάτι το μικρότερης εμβέλειας και διάρκειας #syrizaempristes, κάτι η ανάρτηση της δικηγόρου που έκανε βουντού για να καεί η Εκάλη και το Καστρί γιατί «μόνο έτσι θα πέσει η άχρηστη κυβέρνηση». Κάτι και η ανάρτηση του πρώην υπουργού Εξωτερικών που χαρακτήριζε το κυβερνών κόμμα «κόμμα του Νέρωνα», κάτι και οι σεφερλικής μανιέρας πρωτοσέλιδοι τίτλοι περί «εκκενώσεων ο Κυριάκος», κάτι το ένα, κάτι το άλλο. 

Όλα μαζί κατάφεραν να αφήσουν τη μπόχα του μίσους, του διχασμού και της ασχήμιας στα πληκτρολόγια και τις οθόνες ενώ στην κανονική ζωή ο όλεθρος επέλαυνε χωρίς σταματημό. Όλες αυτές οι φυλές, όμως, έχουν μια κοινή προέλευση αλλά κοινή επιδίωξη. Να πείσουν τους εαυτούς τους ότι δεν είναι μόνοι τους και ότι κάπου ανήκουν, ότι απολαμβάνουν τη σκιά κάποιου ομαδικού -έστω και οπαδικού- στεγάστρου. 

Και μαζί με τις στάχτες, πίσω από τις φωτισμένες οθόνες και τα ερμητικά κλειστά παράθυρα, πλανιόταν το ερώτημα: Γιατί να πρέπει να μιλήσεις οπωσδήποτε; Γιατί να μην μπορείς να συμβιβαστείς με τις μικρές σου, ανθρώπινες διαστάσεις μπροστά στον όλεθρο και να σιωπήσει.

                                                                  (Κ. Κυριακόπουλος-Athensvoice)