Εδώ ... γελάμε

                                                                                                      (Χρ.Παπανίκος- "Ελλάδα 24")

 

Κάτι αλλάζει στη χώρα...

 

«Η Ελλάδα διανύει μία από τις πλέον δυναμικές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Το δημόσιο χρέος και η ανεργία μειώνονται με ρυθμούς που καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν καταγράφει. Η οικονομία τρέχει ταχύτερα από τον μέσο όρο της ΕΕ, έστω με τη «ντόπα» του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία: για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες ο κρατικός προϋπολογισμός παράγει πλεονάσματα αντί για χρόνια ελλείμματα. 

Μόλις πριν λίγες μέρες, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, υπογράφηκαν συμφωνίες που αναβαθμίζουν γεωπολιτικά τη χώρα σε ενεργειακό διάδρομο της ΝΑ Ευρώπης, ενώ αμερικανικές εταιρείες ετοιμάζονται για γεωτρήσεις στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τα διεθνή μέσα, Ευρωπαίοι πολιτικοί και τραπεζίτες μιλούν για «ανάσταση» της ελληνικής οικονομίας. Όχι αδίκως.

Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την Ελλάδα σε ΒΒΒ από ΒΒΒ-, δηλαδή μισό σκαλί πάνω από την επενδυτική βαθμίδα. Βέβαια, αν το μεταφράσουμε σε βαθμολογία μαθητή, πρόκειται για ένα «11–12 στα 20». Θυμίζω ότι πριν λίγα χρόνια γράφαμε σταθερά κάτω από τη βάση. 

Η πρόοδος δεν είναι αμελητέα. Το μοναδικό μελανό σημείο παραμένει το εξωτερικό ισοζύγιο. Παρά τη θεαματική αύξηση εξαγωγών και την έκρηξη του τουρισμού, η χώρα εξακολουθεί να εισάγει περισσότερα από όσα εξάγει. Αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο με ανακάλυψη εκμεταλλεύσιμων υδρογονανθράκων ή με ακόμη ταχύτερη ενίσχυση της παραγωγικής βάσης. Οι μισθοί, βέβαια, παραμένουν χαμηλά σε σχέση με την Ευρώπη, ενώ οι τιμές των βασικών αγαθών μόνο χαμηλές δεν είναι. Αυτό οφείλεται κυρίως σε δεκαετίες χαμηλής ανταγωνιστικότητας, διογκωμένου κράτους και υπερτροφικής κοινωνικής πρόνοιας. Και ειρωνεία της Ιστορίας: όσοι συνέβαλαν περισσότερο (η αριστερο-δεξιά αντιπολίτευση) σε αυτή την παθογένεια, είναι αυτοί που σήμερα «διαμαρτύρονται» εντονότερα.

Βέβαια, μπορεί να μην έχουμε μισθούς Ολλανδίας, αλλά έχουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας που - παρά τις αδυναμίες του - προσφέρει συγκριτικά υψηλό επίπεδο υπηρεσιών, σε σημείο που Έλληνες του εξωτερικού συχνά προτιμούν το ΕΣΥ. Βήματα γίνονται και στα ΑΕΙ με την ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων.

Στο ψηφιακό μετασχηματισμό, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρωτοπορία. Χιλιάδες χαμένες ώρες στις ουρές έχουν σβηστεί χάρη στα ΚΕΠ και στο e-Gov, επιτρέποντας στο Δημόσιο να λειτουργεί επιτέλους σαν 21ος αιώνας.Παράλληλα, ο ιδιωτικός τομέας γνωρίζει έκρηξη εξωστρέφειας. Ο ΟΠΑΠ και η Ιντραλότ ενσωματώνονται σε παγκόσμια σχήματα και εξελίσσονται σε παγκόσμιους παίκτες. Ο Τιτάν έχει μεταμορφωθεί σε ισχυρή πολυεθνική. Η Coca-Cola HBC μετά την εξαγορά στην Αφρική μεγαλώνει σε αγορές 2 δισ. ανθρώπων. Η Metlen εισάγεται στο Λονδίνο και εξελίσσεται σε ενεργειακό και μεταλλουργικό πυλώνα ευρωπαϊκής σημασίας.

Για την ελληνική εταιρεία αμυντικής τεχνολογίας Theon Sensors π.χ.- που κάνει συμβάσεις δισ. και 100% εξαγωγές - δεν θα διαβάσετε τίποτα. Αντίθετα, θα διαβάζετε καθημερινά για την τουρκική Aselsan, η οποία αντλεί το 90% των εσόδων της από το τουρκικό Δημόσιο. Σταθερά στον κόσμο της μιζέριας, εμείς αποφεύγουμε να γράψουμε για τις δικές μας επιτυχίες.

Η Cenergy εξάγει πάνω από το 90% της παραγωγής της σε καλώδια και υποβρύχιους αγωγούς υψηλής τεχνολογίας. Η Παπουτσάνης, που κάποτε φλέρταρε με τον αφανισμό, εξελίσσεται σε δυναμικό εξαγωγικό brand. Η Alοumil έχει γίνει πολυεθνική με αποτύπωμα σε δεκάδες αγορές. Η Aktor - ΔΕΠΑ ξεκινάνε να τροφοδοτούν την Ουκρανία με φυσικό αέριο...

Ακόμη και το αδιάφορο επί 15ετία ελληνικό χρηματιστήριο μπαίνει στο στόχαστρο εξαγοράς από τη Euronext, ως πύλη της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής προς την ΕΕ. Αυτό κάτι λέει.Όλα αυτά δείχνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας οικονομικός μετασχηματισμός μεγάλης κλίμακας. Κάτι αλλάζει στη χώρα - και αλλάζει για πρώτη φορά προς τη σωστή κατεύθυνση.Η χώρα αλλάζει πίστα και επίπεδο».

(Aπόσπασμα άρθρου του Κ.Στούπα από το liberal.gr)

Ατάκες...

 

Η Ευρώπη σε "προπολεμική" περίοδο;

  

«Την περασμένη Δευτέρα ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας επανήλθε στο προσφιλές του θέμα προειδοποιώντας πως το περυσινό καλοκαίρι ενδεχομένως να ήταν το τελευταίο που περάσαμε σε συνθήκες ειρήνης. Η «ωμότητα» των δηλώσεων του κ. Πιστόριους, ο οποίος το τελευταίο διάστημα δεν μασάει τα λόγια του, φαίνεται πως «απελευθέρωσε» ορισμένους παράγοντες οι οποίοι δεν αποτολμούσαν να εκφραστούν με τόσο άμεσο τρόπο.

Το απόγευμα της Δευτέρας 18 Νοεμβρίου ο αρχηγός των πολωνικών ενόπλων δυνάμεων χτύπησε καίρια, εξηγώντας πως «είτε το θέλουμε είτε όχι, βρισκόμαστε σε προπολεμική κατάσταση». Είχαν προηγηθεί οι ηγεσίες –πολιτική και στρατιωτική– της Φινλανδίας, οι οποίες από το καλοκαίρι εκτιμούσαν πως είναι ζήτημα χρόνου να ξεσπάσει πολεμική αναμέτρηση στην Βαλτική και τη Σκανδιναβία. 

Τότε η Νορβηγία δημοσιοποίησε την απόφαση των αρμόδιων φορέων να ανακαινίσουν τα καταφύγια της χώρας. Ζητήθηκε από τους Νορβηγούς να έχουν έτοιμη μια τσάντα με είδη πρώτης ανάγκης. Κάποια τρόφιμα, νερό, μπαταρίες, ένα φορητό ραδιόφωνο, τα απαραίτητα φάρμακα και λίγα χρήματα σε μετρητά, σε περίπτωση που δεν μπορούν να γίνονται ηλεκτρονικές συναλλαγές. 

Σχεδόν ταυτόχρονα, η Φινλανδία ακολούθησε. Το καλοκαίρι ο φινλανδικός στρατός –επαγγελματίες και κληρωτοί, εθελοντές και μόνιμοι– το πέρασαν στα δάση κατά μήκος της υπερχιλίων χιλιομέτρων συνοριακής γραμμής με τη Ρωσία. 

Η Ευρώπη συλλήβδην έχει περάσει σε Οικονομία Πολέμου, η Αμερική δεν αποτελεί πλέον τον ισχυρό εγγυητή, η Γερμανία αντιλαμβάνεται πως δεν διαθέτει ούτε καν τα μέσα για να αμυνθεί, πόσο δε μάλλον να αποτελέσει ισχυρή αποτρεπτική δύναμη και η Γαλλία συνομολογεί πως οι βιομηχανικές της δυνατότητες, όπως έχουν διαμορφωθεί, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε μαζική παραγωγή πολεμικού υλικού και συνθέτων οπλικών συστημάτων.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Το καμάρι της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, η Dassault, δεν είναι σε θέση να κατασκευάζει πάνω από τρία (3) Rafale τον μήνα. Οι παραγγελίες έχουν φτάσει σε ένα μη διαχειρίσιμο πλέον πλαφόν των 200 αεροσκαφών. Αντίστοιχες είναι οι δυσκολίες και στους υπόλοιπους τομείς της γαλλικής παραγωγής αμυντικού υλικού.

Η Γερμανία αποφάσισε να δημιουργήσει εκ του μηδενός αξιόμαχο στρατό. Αυτό σημαίνει εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε δαπάνες και κυρίως αλλαγή νοοτροπίας. Ο μέσος Γερμανός μεγάλωσε μεταπολεμικά με την ιδέα πως δεν θα κληθεί ποτέ να πολεμήσει. Το σύνταγμα της χώρας, οι νόμοι και η οικονομία προσανατολίστηκαν μεταπολεμικά σ’ αυτή την κατεύθυνση. 

Την άμυνα της χώρας την είχαν αναλάβει εξ ολοκλήρου οι Αμερικανοί αλλά και οι Γάλλοι και οι Βρετανοί με τους Καναδούς, που, σαν κατοχικές δυνάμεις, διατηρούσαν ισχυρό στρατό εντός της τότε Δυτικής Γερμανίας.Όλα αυτά σιγά σιγά έπαψαν να ισχύουν μετά το 1989 και κυρίως μετά το 2014 και την ενσωμάτωση της Κριμαίας στον ρωσικό κρατικό κορμό. 

Η Κεντρική Ευρώπη ανακάλυψε ξαφνικά πως ολόκληρος ο βόρειος βραχίονάς της ήταν απολύτως ευάλωτος σε μια ενδεχόμενη επιθετική ενέργεια εκ μέρους της Ρωσίας. 

Γράφει η Σιλβί Κάουφμαν στο editorial της στη Le Monde: «Σιωπηρά, η ρωσική επιθετικότητα, με την οποία ζούμε εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, έχει αλλάξει κλίμακα. Δεν είναι πλέον μόνο η Ουκρανία που δέχεται επίθεση. Η σύγκρουση μεταφέρεται και στην Ευρώπη. Ο υβριδικός πόλεμος (κυβερνοεπιθέσεις, εισβολές, drones, σαμποτάζ, παραπληροφόρηση) έχει ενταθεί και επεκταθεί θεαματικά. Η αυτοκρατορική οπτική του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία».

Και συμπληρώνει: «Έτσι, μπαίνουμε σε μια άλλη διάσταση: η Ουκρανία ήταν το προπύργιό μας, τώρα γίνεται σκαλοπάτι γι’ αυτόν. Ακόμα κι αν δεν είναι όλοι τόσο απαισιόδοξοι όσο ο Ντόναλντ Τουσκ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες το έχουν συνειδητοποιήσει. Οι μυστικές υπηρεσίες και οι ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι πολλαπλασιάζουν τις προειδοποιήσεις, αποφεύγοντας όμως να γίνονται τρομολάγνοι».

Και είναι αλήθεια, σημειώνουμε εμείς, πως πολιτικοί και στρατιωτικοί, όταν καλούνται να σχολιάσουν τα περί ενδεχόμενης πολεμικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, επισημαίνουν με έναν καθόλου πειστικό τρόπο: «Δεν πρόκειται για αύριο, αλλά μάλλον για το 2030». Αστεία πράγματα. Όχι τώρα δηλαδή, αλλά σε πέντε χρόνια. Αλλά, όταν θέλεις να στήσεις έναν αξιόμαχο στρατό όπως η Γερμανία, το 2030 είναι ήδη αύριο, για να μην πούμε πως μάλλον είναι ήδη χθες».

(Aπόσπασμα άρθρου του Ν. Γεωργιάδη από την ATHensvoice)

Εδώ ...γελάμε

                                                                               (Α.Πετρουλάκης-  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Ρήσεις...

                                                                                                                  (ευρωπαϊστές f/B)
 

Η στροφή του Bill Gates...

 

«Όταν ακόμη και ο Bill Gates καταλαβαίνει ότι ο αποκαλυπτικός περιβαλλοντισμός είναι πρόβλημα, κάτι αλλάζει. Ο άνθρωπος που για χρόνια ήταν το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο του τεχνοκρατικού κλιματικού κινήματος, αποφάσισε να ταράξει τα νερά λίγο πριν την COP30. Η νέα του έκθεση, που δημοσιεύτηκε στην προσωπική του ιστοσελίδα, δεν είναι απλώς διαφορετική. Είναι αιρετική για τα δεδομένα της πράσινης ορθοδοξίας.

Ο Gates δεν απορρίπτει την κλιματική αλλαγή. Το αντίθετο. Την αναγνωρίζει, την τεκμηριώνει, και επενδύει σε λύσεις. Όμως κάνει κάτι τολμηρότερο: Αποδομεί το αφήγημα της κλιματικής αποκάλυψης. Εκείνης της θρησκευτικού τύπου υστερίας που εμπνέεται από την Γκρέτα Τούνμπεργκ, και θέλει τον κόσμο να τελειώνει μέσα σε λίγες δεκαετίες, αν δεν εγκαταλείψουμε άμεσα τον καπιταλισμό, τα αυτοκίνητα, τα air condition, τα αεροπλάνα και το κρέας. Ο Gates λέει πως αυτή η προσέγγιση είναι απλώς και ολοκληρωτικά λανθασμένη.

Πρόκειται για ιστορική μεταστροφή. Όχι γιατί μας αποκάλυψε κάποια μεγάλη αλήθεια αυτή ήταν πάντα εκεί, όταν ακόμη και ο Bill Gates καταλαβαίνει το αυτονόητο, κάτι αλλάζει. Όχι, γιατί πρόκειται για μια μεγάλη αλήθεια, αυτή πάντα εκεί ήταν, αλλά γιατί την ομολογεί πλέον ένας από τους αρχιερείς του πράσινου τεχνοκρατισμού. Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι η μονομανία με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχει οδηγήσει σε λανθασμένες στρατηγικές, που συχνά αγνοούν τον πραγματικό σκοπό: τη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής. Λέει κάτι ακόμα πιο σημαντικό: η φτώχεια και η αρρώστια σκοτώνουν περισσότερο από τη ζέστη. Και η λύση δεν είναι λιγότερη ενέργεια, αλλά περισσότερη, φθηνότερη και καθαρότερη.

Όταν ένας άνθρωπος που έχει επενδύσει δισεκατομμύρια στην πράσινη τεχνολογία φτάνει να δηλώνει ότι η πρόοδος της καινοτομίας είναι πιο σημαντική από την επίτευξη των βραχυπρόθεσμων στόχων εκπομπών, τότε η αλλαγή είναι βαθιά. Πρόκειται για επιστροφή στη λογική. Στην ιδέα ότι οι άνθρωποι δεν είναι πρόβλημα αλλά λύση. Ότι η τεχνολογία, η αγορά και η ανάπτυξη είναι οι μεγαλύτεροι σύμμαχοι του περιβάλλοντος.

Η Ευρώπη, δυστυχώς, τα τελευταία 20 χρόνια έκανε την αντίθετη διαδρομή. Υιοθέτησε πλήρως το αφήγημα της πράσινης καταστροφής, με αποτέλεσμα να βυθιστεί στην αποβιομηχάνιση, την ενεργειακή φτώχεια και την εξάρτηση από αναξιόπιστους προμηθευτές. Πάνω στον πανικό, κατήργησε την πυρηνική ενέργεια, δαιμονοποίησε το φυσικό αέριο, επιδότησε τεχνολογίες χωρίς απόδοση και φόρτωσε τα νοικοκυριά με δυσβάσταχτους λογαριασμούς υπό το μανδύα της «βιώσιμης ανάπτυξης». Κι όλα αυτά επειδή οι πολιτικές ηγεσίες της ηπείρου παραδόθηκαν σε ένα δίκτυο συμφερόντων, περιβαλλοντικών οργανώσεων, και ιδεολόγων, που λειτουργούν σαν καρπούζια: πράσινοι απέξω, κόκκινοι από μέσα. Δεν τους ενδιαφέρει το περιβάλλον. Τους ενδιαφέρει ο έλεγχος, η επιβολή, η ρύθμιση, η φορολογία, οι επιδοτήσεις, και φυσικά η ηθική ανωτερότητα που νιώθουν ότι "φροντίζουν" τον πλανήτη.

Η στροφή του Gates δεν προέκυψε από ιδεολογική αναζήτηση. Προέκυψε από την πραγματικότητα. Από το γεγονός ότι εδώ και χρόνια, οι πιο ριζοσπαστικές πράσινες πολιτικές φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα: περισσότερη φτώχεια, περισσότερη εξάρτηση, λιγότερη ανάπτυξη. Και τελικά, μεγαλύτερη αδυναμία προσαρμογής στις όποιες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.Και φτάσαμε στο 2025 για να πούμε ότι πλέον η συζήτηση αλλάζει. Σιγά αλλά σταθερά, η φωνή της λογικής επανέρχεται. 

Η ευκαιρία για την Ευρώπη - και για την Ελλάδα - είναι να εγκαταλείψουν την εμμονή στον κρατισμό με πράσινη βιτρίνα και να επενδύσουν εκεί που υπάρχει απόδοση: στην τεχνολογία, στην ενέργεια, στην ανάπτυξη. Το περιβάλλον έχει νόημα να σωθεί μόνο αν σωθούν πρώτα οι άνθρωποι. Η λύση στο πρόβλημα δεν μπορεί να έρθει από τη φτωχοποίηση και την οπισθοδρόμιση. Μόνο από την ανάπτυξη και την καινοτομία μπορεί να έρθει. Και αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να τα κάνει ούτε ο κρατικός προγραμματισμός, ούτε ο ακτιβισμός της Γκρέτας, ούτε οι επιδοτήσεις της ΕΕ».

(Απόσπασμα άρθρου του Αλ. Σκούρα από το liberal.gr)