Kλαυσίγελως...

 

Πρώτα την άφησαν να ρημάξει με σπασμένα πλακάκια, τζαμαρίες, γκραφιτο-μουντζούρες, σκουπιδαριό, συντριβάνια διαλυμένα- κι όλο αυτό για χρόνια. 

Μετά, είπαν να την «αναπλάσουν». Το ένα εκατομμύριο και κάτι ξεπέρασε  τα πέντε εκατομμύρια εν μία νυκτί και μετά έπεσε στα τρία κόμμα έξι… λεφτά υπάρχουν άλλωστε. 

Ύστερα έκοψαν όλα τα δέντρα (όπως και σε κάθε ανάπλαση) και την τύλιξαν με λαμαρίνες. Επί ενάμισι τουλάχιστον χρόνο βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση. Για την κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων μιλάμε. Μια πλατεία που δεν είναι δικιά τους είναι και δικιά μας, των δημοτών δηλαδή. Και δεν ντρέπεται κανείς γι’ αυτόν τον ευτελισμό. Η μία δικαιολογία φέρνει την άλλη,  η μία παράταση την επόμενη και όλες μαζί σε κάνουν να γελάς. 

Η σύμβαση της ανάπλασης υπεγράφη  με τον ανάδοχο τον Δεκέμβριο του 2022 με χρόνο παράδοσης τις 540 ημέρες, δηλαδή πριν το καλοκαίρι του 2024. Μετά –και αφού μέχρι τότε δεν είχε γίνει σχεδόν τίποτε - το έργο πήρε παράταση μέχρι τον Ιανουάριο του 2025. Τώρα, ο χρόνος παράδοσης είναι σύμφωνα με τον  αντιδήμαρχο κ.Γκόγκο είναι: «όχι νωρίτερα από το φθινόπωρο του 2025, αργότερα από το φθινόπωρο». Δηλαδή, μπορεί και στις αρχές του 2026, γιατί όχι; Τουλάχιστον αυτό διδάσκει η πείρα από τα μέχρι τώρα πεπραγμένα. Άλλωστε τώρα δεν υπάρχει καν ακριβές χρονοδιάγραμμα. Περάσαμε στις προβλέψεις... 

Το παράδοξο όμως είναι πως δεν γίνεται καμία κουβέντα ούτε για ευθύνες του αναδόχου ούτε για ποινικές ρήτρες λόγω  των προθεσμιών κατασκευής του έργου που έχουν παραβιαστεί. Και ως γνωστόν οι συμβάσεις  για τα δημόσια έργα  διέπονται  από ρυθμίσεις και διατάξεις- γι’ αυτό υπάρχουν άλλωστε και τα χρονοδιαγράμματα. Και όταν  οι καθυστερήσεις υπερβούν τις συνολικές προθεσμίες του έργου προβλέπονται αποζημιώσεις ή μήπως όχι;  

Εδώ τι συμβαίνει; Η Δημοτική αρχή δίνει παρατάσεις κατά το δοκούν κοροϊδεύοντας στην ουσία τους δημότες της -ως φέρουσα την κύρια ευθύνη- και δεν κάνει κουβέντα για τα παραπάνω. Και το χειρότερο; Το αποτέλεσμα της ανάπλασης το γνωρίζουμε άλλωστε από τώρα κρίνοντας από τη μακέτα. Το αστείο είναι ότι εκεί που υπήρχαν οι μουριές και τις έκοψαν προβλέπουν... φύτευση δέντρων. Ωραίο,ε;  

Εν ολίγοις, μια πλατεία που χρειαζόταν απλώς μια καλή αναμόρφωση διαλύουν τα πάντα για να ...τα ξαναφτιάξουν. Το έχουμε ξαναδεί άλλωστε το έργο. Τι να πει κανείς; Κλαυσίγελως...

Ποδηλατόδρομοι ... χωρίς ποδηλάτες

 

Πληθαίνουν οι ποδηλατόδρομοι στην πόλη μας -και καλώς θα λέγαμε- το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχουν …ποδηλάτες. Αν εξαιρέσει κανείς την παραλίμνια περιοχή όπου όλο και κάποιος τουρίστας θα νοικιάσει ποδήλατο από τα καινούρια ηλεκτρικά, στη Νιάρχου και στα τόσα χιλιόμετρα καινούριου ποδηλατόδρομου είναι ζήτημα αν δει κανείς ποδηλάτη. Οι πεζοί είναι εκείνοι που βαδίζουν πάνω στον ποδηλατόδρομο. 

Αναρωτήθηκε κανείς άραγε από τους ιθύνοντες  για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό και πώς θα μπορούσε να αλλάξει; Δεν είδαμε κανέναν προβληματισμό επ’ αυτού. Από την άλλη βέβαια, πώς να μετακινηθείς με ποδήλατο σ' έναν ποδηλατόδρομο  όπου αγέλες αδέσποτων καραδοκούν και κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να βρεθείς σε κάποιο νοσοκομείο με απρόβλεπτες συνέπειες; 

Το παράδοξο είναι ότι οι ιθύνοντες θέλουν να κατασκευάσουν ποδηλατόδρομο και περιμετρικά της λίμνης! Για ποιους άραγε; 

Μην ξεχνάμε επίσης ότι έχει ήδη ξεκινήσει η κατασκευή ποδηλατόδρομου που θα συνδέει την Αμμουδιά με την Πρέβεζα (χρηματοδότηση κοντά στα 4 εκατομμύρια ευρώ και συνολικό μήκος 58 χιλιόμετρα!) Έχει μάλιστα τοποθετηθεί και μια τεράστια  μεταλλική πεζογέφυρα (κόστους πάνω από 700.000 ευρώ) στον ποταμό Αχέροντα και ενώνει την Αμμουδιά με τη Βαλανιδορράχη! Η Εθνική Οδός βέβαια παραμένει στη ...γνωστή κατάσταση με πολλά προβλήματα. Έχει άραγε κάποιο νόημα η κατασκευή τέτοιων φαραωνικών έργων;  

Για να γίνουμε Τρίκαλα, Καρδίτσα, Μεσολόγγι, Λάρισα ή έστω Καλαμάτα έχουμε πολύ δρόμο ακόμη και δεν είναι σίγουρο ότι θα γίνουμε ποτέ εφόσον το ποδήλατο υπάρχει για αναψυχή και όχι για καθημερινή χρήση και διευκόλυνση.

Στα Τρίκαλα κυκλοφορούν πάνω από 30.000 ποδήλατα, δηλαδή 1 ποδήλατο ανά 2,5 κατοίκους ενώ στην Καρδίτσα περί τις 20.000 ενώ στο Μεσολόγγι από τους  17.000 κατοίκους οι 4.000 κάνουν καθημερινή χρήση του ποδηλάτου τους. Οποιαδήποτε σύγκριση με τα δικά μας είναι χωρίς κανένα νόημα. 

Τα σχόλια δικά σας…

Μπορούν και καλύτερα...

Παρότι έχουν γίνει βήματα προόδου σ’ έναν προορισμό που ελκύει όλο και περισσότερους επισκέπτες όπως το Μονοδέντρι, υπάρχουν πράγματα που χρήζουν περαιτέρω βελτίωσης. 

Μικρό παράδειγμα αρκετά καλντερίμια που αφέθηκαν όπως ήταν στη δεκαετία του 70 ενώ κάποια έχουν αποκατασταθεί και εκεί πια η διαφορά στο βάδισμα είναι εμφανής. 

Επίσης, οι βανδαλισμοί σε οδικές πινακίδες ή στις αγιογραφίες του ναού του Αγ.Μηνά που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού πρέπει να αποκατασταθούν γιατί δίνουν εικόνα εγκατάλειψης. 

Αλλά και στο μοναστήρι της Αγ. Παρασκευής υπάρχει ανάγκη για χώρους υγιεινής που να ανταποκρίνονται στο σήμερα αφού οι επισκέπτες γίνονται όλο και περισσότεροι.

Και βέβαια είναι κρίμα που ενώ υπάρχει εκεί το καλύτερα διαμορφωμένο και σε άριστη κατάσταση ανοιχτό θέατρο δεν κατάφεραν οι ιθύνοντες να το κάνουν πόλο έλξης διοργανώνοντας ας πούμε ένα φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου, μια ετήσια συνάντηση θεατρικών ομάδων δηλαδή, όπως το κάνει η Καρδίτσα  δέκα χρόνια τώρα ή το Αγρίνιο, η Ιεράπετρα, η Ορεστιάδα κάτι που και  κόσμο θα φέρει αλλά και ο χώρος του θεάτρου θα έχει λόγο ύπαρξης.       

                                                          Τα προπολεμικά καλντερίμια...

Τα αποκατεστημένα καλντερίμια

                                          Οι βανδαλισμένες οδικές πινακίδες

                                              Βανδαλισμένες αγιογραφίες...

                                                             Το ανοιχτό θέατρο 

Ρήσεις...

Αντίο, Μιχάλη...

 

Ο Μιχάλης Γκανάς είχε πολλές ιδιότητες αλλά είναι δύσκολο να τις περιγράψει κανείς: δεν ήταν άνθρωπος που δημιουργούσε αφηγήσεις γύρω από τον εαυτό του· μιλούσε λίγο και με φωνή υπόκωφη· το χιούμορ του ήταν ήσυχο. 

Αν και ήταν επιτυχημένος σύζυγος και πατέρας, το κέντρο της ζωής του ήταν η ποίηση· αναζητούσε το βάθος των πραγμάτων. Θα τον θυμάμαι πάντοτε να πλήττει αφόρητα «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες»: έχουμε ανταλλάξει πολλές φορές βλέμματα αλληλοκατανόησης, βλέμματα προς τον ουρανό. 

Το αγαπημένο του θέμα συζήτησης ήταν η ποίηση, η ποίηση των άλλων: του Έντγκαρ Λη Μάστερς, του Γουίλλιαμ Κάρλος Γουίλλιαμς, του Νίκου Καββαδία —ήταν μεγάλος αναγνώστης· διηγιόταν συχνά πώς όταν είχε πρωτοέρθει στην Αθήνα αγόραζε βιβλία από τα καροτσάκια· ντρεπόταν να μπει στα βιβλιοπωλεία. Ύστερα, όταν έπιασε δουλειά στο βιβλιοπωλείο «Δωδώνη», βρέθηκε στον επίγειο παράδεισό του. 

Καθώς δεν γνωρίζω προσωπικά ποιητές, ούτε συμμετέχω σε λογοτεχνικές παρέες, αναρωτιέμαι αν η πνευματικότητα του Μιχάλη είναι κανόνας ή εξαίρεση: σίγουρα διέψευδε τα στερεότυπα γύρω από τους ποιητές· είχε το κεφάλι του στα σύννεφα αλλά τα πόδια του στη γη. Όσο για τον θάνατο, ένα επαναλαμβανόμενο ζήτημα στην ποίησή του, ίσως οφειλόταν στον τόπο του, τα μοιρολόγια της Ηπείρου, ίσως στην ίδια του την ιδιοσυγκρασία που διαμορφώθηκε από την παιδική του ηλικία στον Τσαμαντά, στην Αλβανία, στην Ουγγαρία. 

Γεννημένος το ’44, ο Μιχάλης έζησε τον εμφύλιο πόλεμο κι όλα του τα απόνερα. Όμως, σήμερα, αφήνει πίσω του μια γεύση αθανασίας. Πόρτα γεμάτη ρόζους / τύψεις της καρυδιάς. / Χαράζεις τ’ αρχικά σου με σουγιά, / πηγαίνεις στο σχολείο αργοπορημένος. Έχεις στο στόμα σου / γεύση αθανασίας.

                                                         (Σώτη Τριανταφύλλου -ΑΤΗensvoice)

Βροχή     ψιχαλιστή ποτιστική δαρτή.

Υετός      ομηρική βροχή.

Όμβρος   αρχαία βροχή καταρρακτώδης.

 

Βροχή και άλλα κατακρημνίσματα.

 

Χιών χιόνι κοκορόχιονο χιονόνερο νιφετός.

Χάλαζα χαλάζι χαλαζόκοκκος

(σιούγκραβος στα όρη Τσαμαντά).

Υδατώδη ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα

αναντάμ παπαντάμ.

 

Προσφάτως τεχνητή βροχή

εσχάτως όξινη βροχή

προσεχώς κά-τά-κλύ-σμός.

Κατά ζεύγη τα ζώα

κατά μόνας τα φυτά

κατά κρημνού οι άνθρωποι — αγεληδόν.

Κατά μάνα κατά κύρη.

 

Τρέχουν τα δάκρυα βροχή.

Βροχή μου.

Βροχούλα μουσκεμένη.

 

Μιχάλης Γκανάς- Aπό τη συλλογή Άψινθος (2012)

Εδώ... γελάμε

                                                                                     (Χρ.Παπανίκος-"Ελλάδα 24")

 

Τις τοπικές κοινωνίες τις ρωτήσατε;

 

«Αστραψε και βρόντηξε το εθνικοπατριωτικό Διαδίκτυο και σύσσωμη η αντιπολίτευση ακούγοντας τις εξαγγελίες του υπουργού Αμυνας για το σχέδιο αναδιάρθρωσης του εθνικού μας στρατεύματος. Νέα προδοσία στα σκαριά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Εμ, βέβαια. Οταν έχεις 800 στρατόπεδα στην χώρα, περισσότερα απ’ όσα διατηρούν οι ΗΠΑ που διαθέτουν τον ισχυρότερο στρατό της υφηλίου, αυτό από μόνο του δυσκολεύει δραματικά τον δυνητικό εχθρό που θα σου επιτεθεί. Εύκολο είναι να βομβαρδίσει ή να καταλάβει 800 στρατόπεδα; Θα πρέπει να κάνει 800 κομμάτια τις δικές του Ενοπλες Δυνάμεις. 

Και τι σημασία έχει που η πληρότητα κάποιων στρατοπέδων στον Εβρο είναι μόλις 30% ενώ η αντίστοιχη σε στρατόπεδα της Πελοποννήσου είναι 130%; Δεν είναι δηλαδή η Πελοπόννησος εθνικό έδαφος προς υπεράσπιση; Και τι τον ενοχλεί τον υπουργό η λειτουργία Ναυτοδικείου στα Γιάννενα; Τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα που υπηρετούν στην λίμνη των Ιωαννίνων, δεν υποπίπτουν δηλαδή σε παραπτώματα που πρέπει να τιμωρηθούν πάραυτα; 

Ακου «κλείνουμε άμεσα 130 στρατόπεδα». Ξέρει ο Κερκυραίος τι σημαίνει 130 στρατόπεδα; Σημαίνει 130 διοικητές, και 130 υποδιοικητές, και μερικές χιλιάδες ρουσφέτια μετάθεσης στρατιωτών, και 130 επί δύο (κατ’ ελάχιστον) σουβλατζίδικα, και 130 επί δύο ταβέρνες, και 130 ταξιτζήδες (που πηγαινοφέρνουν φαντάρους), και 130 επί τρία καφετέριες, και 130 ξενοδοχεία ημιδιαμονής και πάει λέγοντας. 

Χαζός είναι νομίζετε ο ναύαρχος Αποστολάκης που αγρίεψε, φωνάζοντας «τις τοπικές κοινωνίες τις ρωτήσατε;». Αμ, ο Κατρίνης του ΠΑΣΟΚ που αποκάλυψε ότι οι λόγοι της αναδιάρθρωσης είναι δημοσιονομικοί, τι σας λέει; Ως εάν το δημοσιονομικό σε τούτη την χώρα να μην μας ενδιαφέρει. «Θα εξοικονομήσουμε 2 δισ. ευρώ», είπε ο Δένδιας. Σιγά τα λεφτά, μπροστά στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, που από πάππου προς πάππο είχαν μάθει να βιοπορίζονται από το εμφυλιοπολεμικό «κάθε κωμόπολη και στρατόπεδο, μην και την καταλάβουν εκ των έσω οι συμμορίτες». Μόνο που τώρα πια, διαφωνεί με το κλείσιμο τους και το ΚΚΕ. Πώς αλλάζει ο κόσμος λοιπόν… 

Είπε κι άλλα ο Δένδιας. «Θα κλείναμε άλλα 250 στρατόπεδα, αλλά δεν έχουμε λεφτά να το κάνουμε τώρα». Φανταστείτε δηλαδή τι γίνεται σε τούτη την χώρα, ώστε να είναι φθηνότερο να διατηρείς εν λειτουργία ένα στρατόπεδο, από το να του βάλεις λουκέτο. Αμ, τα φωτογραφεία έξω από την πύλη που απαθανατίζουν τον πεζικάριο και τον σμηνίτη μέσα σε μια καρδιά, τι θα απογίνουν; 

Όσο για τα υπόλοιπα του υπουργού, όπως τα 200 πολεμικά αεροσκάφη τελευταίας γενιάς, το Ναυτικό που θα γίνει το ισχυρότερο που είχε ποτέ η χώρα ή τον αντιπυραυλικό σιδερένιο θόλο που φτιάχνουμε παρέα με το Ισραήλ, πρόκειται για δευτερεύοντα και επουσιώδη ζητήματα που δεν απαντούν στα αιτήματα και τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών».

(Απόσπασμα άρθρου του Δ.Ευθυμάκη από το protagon.gr)