Εδώ ...γελάμε

                                                                                                   (Ηλ.Μακρής -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Ρήσεις...

 

Τα έθιμα των Νεοελλήνων: "μπλόκα" και "καταλήψεις"...

 

«Και όλα τα λεφτά που περιμένουν να τους δώσει αύριο το πρωί, ακόμα και διπλάσια να πιστώσει στους λογαριασμούς τους μεθαύριο, τα μπλόκα δεν θα εξαφανιστούν. Ήρθαν για να μείνουν.Έγιναν ήδη βαρύ πολιτικό όπλο απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει δείξει πρωτοφανή αντοχή απέναντι σε προβλήματα, σκάνδαλα και ξεσπάσματα κοινωνικών ή επαγγελματικών ομάδων. 

Τώρα, σύσσωμη η αντιπολίτευση και όλοι όσοι έχουν φαγωθεί να διώξουν ον Μητσοτάκη, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στους εξαγριωμένους αγροτοκτηνοτρόφους. Ελπίζουν ότι αυτοί θα καταφέρουν να κάνουν αυτό που όλοι οι υπόλοιποι μαζί δεν στάθηκαν ικανοί. 

Οι αγρότες δεν έχουν κανένα απολύτως κόστος από την συνέχιση των μπλόκων. Έχουν αράξει στους κόμβους τα τρακτέρ τους -που αυτή την περίοδο θα τα είχαν έτσι κι αλλιώς παρκαρισμένα και άπραγα-  ενώ οι περισσότεροι πηγαινοέρχονται στα σπίτια τους αφήνοντας μια μικρή περιφρούρηση τις νύχτες στον χώρο της κινητοποίησης. Μαζεύονται όταν έρχεται η ώρα του δελτίου ειδήσεων κι ύστερα ξαναφεύγουν. Δεν τους κοστίζει κάτι όλο αυτό. Πιέζουν αφόρητα το σύνολο της χώρας, δίχως οι ίδιοι να χάνουν κάποιο εισόδημα και δίχως να πληρώνουν κάποιο κόστος. 

Επειδή λοιπόν πάμε για πολιτική μάχη διαρκείας που εκτείνεται πέραν των αγροτικών θεμάτων, δεν θα θελα να είμαι στην θέση του Χατζηδάκη. Θα είναι αδύνατο να συνεννοηθεί μαζί τους, όσες φορές κι αν τους συναντήσει, όσα κι αν θελήσει να τους μοιράσει. Ο κάθε συνδικαλιστής, το κάθε μπλόκο, ο κάθε συνεταιρισμός, ο κάθε υποκλάδος, η κάθε γεωγραφική περιοχή θα του λένε άλλα και θα του ζητάνε άλλα. 

Κάθε μέρα θα ξεσπά και μια νέα εστία έντασης, που θα επιδεινώνει τα πράγματα. Για μια - δυο εβδομάδες θα είμαστε στη φάση της ανόδου «του κινήματος» και σε τέτοιες φάσεις δεν υφίστανται λύσεις.Μόνο όταν θα δείτε τις τηλεοράσεις να βάζουν άλλα θέματα πρώτα στο δελτίο τους, με τα μπλόκα να κατεβαίνουν προς τα χαμηλά των ειδήσεων, τότε να υποψιαστείτε ότι αρχίζει να ψήνεται λύση. 

Γι αυτό και η μάχη των απεργών θα είναι να μην πάψει ούτε μέρα το θέμα τους να είναι πρώτο. Μια τεχνητή ένταση, λίγοι διαξιφισμοί με οδηγούς, κάποια προστριβή με την αστυνομία, κάποια απόπειρα να αποκλειστούν λιμάνια ή τελωνεία (που λογικά δεν θα επιτραπούν), και το θέμα θα ξανανεβαίνει στην κλίμακα της τηλεοπτικής κάλυψης.  Έτσι θα πορευτούμε για καιρό. Κατά τα Χριστούγεννα να περιμένετε κάποια εξέλιξη ουσίας».

(Απόσπασμα άρθρου του Δ. Καμπουράκη από το liberal.gr)

Ρήσεις...

 

Ο Πούτιν απειλεί, η Ευρώπη αμύνεται...

 

«Αν η Ευρώπη θέλει πόλεμο, είμαστε έτοιμοι τώρα» μας είπε ο Βλαντιμίρ Πούτιν που μεταφράζεται και ως «καλομελέτα κι έρχεται». Δεν το κρύβει πια αν και κρατιέται. Και τόσο αυτό όσο και οι συχνές απειλές των υποτακτικών του προς την Ευρώπη είναι γιατί δεν τον αφήνουν να πάρει ότι θέλει από την Ουκρανία, αλλά και να βάλει υποθήκη για το μέλλον. Αλλιώς τι νόημα έχει να μείνει η Ουκρανία έξω από το ΝΑΤΟ ή να μειώσει αισθητά τις ένοπλες δυνάμεις της; Το προφανές. 

Μια αδύναμη Ουκρανία θα καταληφθεί ευκολότερα σε μια επόμενη φάση. Όταν θα έχει επουλώσει τις δικές του πληγές, θα έχει πάρει δυνάμεις και κυρίως θα έχει βρει την Ευρώπη στον ύπνο. Γι αυτό ειδικά θα έχει φροντίσει και Αμερικάνος φίλος. Ο μόνος αξιόπιστος γι αυτόν συνομιλητής. Γιατί του κάνει τα χατίρια. 

Ευτυχώς όμως η Ευρώπη έστω και αργά, ξύπνησε. Κατάλαβε ότι η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και οι μεταναστευτικές ροές, τις οποίες διευκόλυνε με αφέλεια, δεν μπορούν να αναιρέσουν τη σύγκρουση της Δημοκρατίας με τον Ολοκληρωτισμό σε γεωπολιτικό επίπεδο. 

Η πλούσια, φιλελεύθερη ευημερούσα και ευδαιμονική Ευρώπη είναι όπως και να το κάνουμε πρόκληση στα μάτια του Πούτιν, του Σι και των αγιατολάδων όλου του κόσμου. Διότι δίνουν το κακό παράδειγμα στους λαούς τους που στενάζουν κάτω από τη μπότα των παντός είδους καταπιεστικών καθεστώτων. Εθνικιστικών, δήθεν σοσιαλιστικών και φυσικά θεοκρατικών.

Και όταν η Ρωσία χτυπάει κυρίως αμάχους την ώρα που κοιμούνται, στην μαρτυρική Ουκρανία, στέλνει σαφώς μηνύματα στη χαλαρή Ευρώπη που δύσκολα, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αντέξει ανάλογες σφαγές. Και της λέει άσε με να κάνω τη δουλειά μου στην Ουκρανία σήμερα, στις Βαλτικές αύριο, στην Πολωνία μεθαύριο γιατί έχω πρόγραμμα αναβίωσης του ψυχρού πολέμου με μερικούς βαθμούς όμως χαμηλότερη θερμοκρασία. 

Διότι είμαι η Ρωσία και αν κάποτε τον ιμπεριαλισμό μου τον βάφτισα σοσιαλισμό και σοβιετισμό, χτες τον είπα ειδική επιχείρηση ενάντια στο «Ναζισμό της Ουκρανίας», αύριο θα τον πω προληπτικό χτύπημα στην πολεμοχαρή Δύση. Και θα έρθω ένα βράδυ, όταν θα κοιμάστε τον ύπνο του δικαίου. Για να μην νομίζετε ότι ο Πούτιν είναι κάτι διαφορετικό από τον γείτονα τον Ερντογάν».

(Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την ATHenvoice)

 

 

 

Ρήσεις...

                                                                                                            (ευρωπαϊστές f/B)

Απόψεις.,..

«Έχει περάσει μισός αιώνας από τότε που ξεκίνησαν οι ετήσιες κινητοποιήσεις των αγροτών, αρχικά εναντίον της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ήταν στα 1975, όταν το ΚΚΕ υπέθαλψε τις κινητοποιήσεις. Ζητούσαν τότε, να πληρώνουν ελάχιστη φορολογία και ταυτοχρόνως να θεσπιστούν εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους! Έκτοτε, πότε στην περίοδο συζήτησης του εκάστοτε προϋπολογισμού (Δεκέμβριο) και πότε στην περίοδο του Φεβρουαρίου, η επαναστατική γυμναστική κατέστη κάτι ως αγαπημένη συνήθεια.Κάθε φορά, κάθε χρονιά ζητούσαν τα ίδια και τα ίδια και κάτι παραπάνω. Μιλάμε για παρα-λογίες, όπως επί παραδείγματι η… αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος! Ή την επιδότηση των προϊόντων ή αφορολόγητο πετρέλαιο ή ότι μπορούσε να φανταστεί κάποιος. Εφέτος, πάλι τα ίδια. 

Ζητούν ΜΟΝΟ επιδοτήσεις. Ο μοναδικός κλάδος της Οικονομίας. Ουδείς άλλος λαμβάνει επιδοτήσεις συστηματικά. Βλέπετε, οι πολιτικοί, ειδικά με την άνοδο του ΠαΣοΚ το 1981, προτίμησαν να μοιράζουν χρήματα από τα κοινοτικά κονδύλια, παρά να οργανώσουν επιστημονικά και τεχνοκρατικά την αγροτική και κτηνοτροφική πολιτική. 

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κυβέρνηση έχει φροντίσει τους αγρότες πολύ περισσότερο απ’ ότι θέλει να λέει η αντιπολίτευση κι οι κομματικοί αγροτοσυνδικαλιστές. Έχει μειώσει τους φόρους τους, τον ΦΠΑ στα λιπάσματα, στις ζωοτροφές και στα αγροτικά μηχανήματα, έχει δώσει λύσεις για φτηνό αγροτικό ρεύμα για τα επόμενα δέκα χρόνια, ενώ έχει δώσει και λύση (μόνιμη)  για την επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο! 

Ποιος όμως τους έδωσε το δικαίωμα να αποκλείουν τους δρόμους από εκείνους που με τους φόρους τους χρηματοδοτούν τις επιδοτήσεις τους; Δεν κατανοούν ότι την κοινωνία την θέλουν μαζί τους κι όχι απέναντι; Πώς θα την έχουν, με χουλιγκανισμούς και άρνηση των νόμων της ευνομούμενης Πολιτείας; Η αλήθεια είναι ότι κατανοούν και τις αντιδράσεις και την πραγματικότητα. Μα σύσσωμη η αντιπολίτευση βρίσκεται επάνω στα τρακτέρ και …ζεσταίνει την επανάσταση που θα ρίξει τον Μητσοτάκη».

                                                             (Ν.Γ. Σακελλαρόπουλος-emvolos.gr)

 «Διαβάζω πως η Κύπρος με τον Λίβανο ανακήρυξαν την ΑΟΖ γεγονός που προκάλεσε την οργή της Τουρκίας, η οποία μιλά για καταπάτηση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων. Σημειωτέον, πως η ανακήρυξη της ΑΟΖ καθυστερούσε επί 18 χρόνια καθώς η Τουρκία, μέσω της Χεζμπολάχ, μπλόκαρε τη συμφωνία. Επίσης, διαβάζω - κάτι ακόμα πιο σημαντικό - πως η Κυπριακή Δημοκρατία, κάνοντας χρήση του χρηματοδοτικού εργαλείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης SAFE, από το οποίο έχει αποκλειστεί η Τουρκία λόγω του ελληνικού και κυπριακού βέτο, θα λάβει για την άμυνά της 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Έτσι προχωρά στην αναβάθμιση της αεροπορικής βάσης της Πάφου «Ανδρέας Παπανδρέου» και της ναυτικής βάσης στο Μαρί «Ευάγγελος Φλωράκης». 

Θέτω το ερώτημα: θα μπορούσαν να γίνουν όλα αυτά αν το Ισραήλ δεν αναδιαμόρφωνε τον χάρτη ολόκληρης της περιοχής; Αν δεν εξόντωνε τη Χαμάς και δεν περιόριζε στο ελάχιστο τη δράση της Χεζμπολάχ σε Λίβανο και Συρία; Αν δεν δήλωνε προστάτης των Δρούζων και φίλος των Κούρδων που έχουν το δικό τους κρατικό μόρφωμα στη βορειοανατολική Συρία; Αν ο διεθνής παράγοντας δε θεωρούσε την Κυπριακή Δημοκρατία το αναγκαίο προγεφύρωμα για την άμυνα του Ισραήλ; 

Σε όλο αυτό το σκηνικό η Τουρκία δεν είναι απλώς απούσα. Βρίσκεται απέναντι. Εκλιπαρεί τον Τραμπ να πείσει τον Νετανιάχου - ορκισμένο εχθρό της - να άρει το βέτο του για τη στρατιωτική της παρουσία στη Γάζα. Βλέπει τα ισραηλινά αεροπλάνα να ίπτανται δίπλα στα νότια σύνορά της, να βομβαρδίζουν δικές της στρατιωτικές εγκαταστάσεις στα περίχωρα της Δαμασκού, να κάνουν επίδειξη δύναμης στη Βηρυτό κατά την κηδεία του υψηλόβαθμου στελέχους της Χεζμπολάχ που εξοντώθηκε από τα ισραηλινά πυρά. 

Αυτό ακριβώς το τοπίο δίνει τον αέρα στην Κυπριακή Δημοκρατία να προχωρήσει σε όλες αυτές τις κινήσεις. Να απογαλακτιστεί από τη σοβιετοφιλία και τη ρωσοφιλία που καθόριζαν την πορεία της από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της ως και πρόσφατα. Δηλαδή τις εξαρτημένες πολιτικές που ετεροκαθόριζαν τα τεκταινόμενα στη Μεγαλόνησο. Και η Κύπρος τον Μάρτιο του 2013 ζήτησε από τη Μόσχα βοήθεια και ο υπουργός Οικονομικών Μιχάλης Σαρρής, περίμενε επί ώρες στον προθάλαμο του Ρώσου ομολόγου του, Αντόν Σιλουάνοφ, πριν τον συναντήσει και εισπράξει την αρνητική απάντηση. Ο Ρώσος υπουργός τον παρέπεμψε στην τρόικα».                                                                                                                                           (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)