Απόψεις...

  

«Το κλειδί είναι να καταλάβουμε ότι η ελεύθερη αγορά είναι ένα σύστημα όπου κανείς δεν μας επιβάλλει να «αγοράζουμε ξένα προϊόντα»· όμως εκεί που τα ξένα προϊόντα είναι πιο ποιοτικά ή πιο προσιτά, οφέλη έχουμε και εμείς ως καταναλωτές. Μέσα από τις εισαγωγές και τον ανταγωνισμό, οι εγχώριοι παραγωγοί αναγκάζονται να καινοτομούν και να μειώνουν το κόστος ή να στρέφονται σε άλλες, πιο κερδοφόρες αγορές. Έτσι κερδίζουμε και καλύτερα προϊόντα και την ευκαιρία να διοχετεύσουμε πόρους σε άλλες δραστηριότητες. Όταν όμως τα κράτη υψώνουν δασμούς, θεσπίζουν ποσοστώσεις ή ωθούν τον κόσμο να κλείσει την πόρτα στο εξωτερικό εμπόριο, αρχίζουν να αυξάνονται τιμές και να μειώνεται η ποικιλία. 

Οι κατ’ όνομα «εθνικές» βιομηχανίες βολεύονται προσωρινά από την απουσία ανταγωνισμού, αλλά δεν γίνονται ανταγωνιστικότερες μακροπρόθεσμα. Εκείνο που πετυχαίνουν τέτοιες πολιτικές είναι να τροφοδοτούν μια νοοτροπία «καχυποψίας προς τον ξένο», επαναφέροντας μας σε εποχές όπου η Ευρώπη σπαρασσόταν από εμπορικούς πολέμους.

Είτε μιλάμε για την Ελλάδα του σήμερα είτε για μια παγκόσμια κοινότητα, η ιστορία διδάσκει ότι η «αυτάρκεια» δεν είναι παρά μια ωραιοποιημένη λέξη για την οπισθοδρόμηση. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ανάγκη ενίσχυσης εγχώριων παραγωγών, να θέσουμε δίκαιους κανόνες και όμως να παραμένουμε ανοιχτοί στις διεθνείς συνεργασίες. Η καταπολέμηση της φτώχειας και της υπανάπτυξης δεν θα έρθει με το να υψώσουμε νέα τείχη· θα έρθει με το να ανταλλάσσουμε αγαθά, ιδέες, ανθρώπινο κεφάλαιο».

                                                                            (Αλ. Σκούρας-liberal.gr) 

«Μια σφαίρα στου πρύτανη το κεφάλι» γράφτηκε σε κτίριο του ιδρύματος, επειδή ο πρύτανης έχει συνεχίσει την προσπάθεια του προκατόχου του, Ανδρέα Μπουντουβή, για «καθαρισμό» του ΕΜΠ από τα «στέκια» – κατειλημμένοι χώροι από εξωπανεπιστημιακούς εντός των ΑΕΙ.Η Δεν είναι πολύς καιρός που σε εμβληματική σχολή της Αθήνας συζητήθηκε η καταγραφή των κατειλημμένων αιθουσών για να αξιοποιηθούν για τα μαθήματα. 

Οταν το έγγραφο συντάχθηκε από τους φύλακες –δεν χρειάζεται δα και πολλή ώρα– και στη σύσκεψη των επιτελών του πανεπιστημίου ετέθη το ερώτημα «και τώρα τι θα κάνουμε με τα “στέκια”;», η κοσμητεία ζήτησε να μην υπάρξει κάποια επιχείρηση εκκένωσής τους από την αστυνομία, με το επιχείρημα «για να διασφαλιστεί η τάξη».

                                                                 (Απ. Λακασάς- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Υπάρχουν αυτοί που ό,τι και αν έκανε ο Μητσοτάκης δε θα τους άρεσε. Είναι οι λεγόμενοι «απέναντι» είτε βρίσκονται στην πληθυντική Αριστερά είτε στην αποκαλούμενη «πατριωτική» Δεξιά, την πουτινόφιλη, την τουρκοφάγα και την τραμπική. Προφανώς, οι κρίσεις τους δεν ενδιαφέρουν την κυβέρνηση. Υπάρχουν και οι εντός των τειχών γκρινιάρηδες. Επιζητούν διαρκώς το καλύτερο και μερικές φορές δεν έχουν άδικο. Είναι καλοπροαίρετοι, αλλά με αστοχίες μπορεί να βρεθούν εκτός των τειχών. 

Υπάρχουν και αυτοί που ό,τι και αν κάνει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός το επιδοκιμάζουν. Αποτελούν τη σταθερή βάση της Νέας Δημοκρατίας. Τέλος, υπάρχουμε και εμείς, οι μουσαφίρηδες, που στηρίζουμε τον Μητσοτάκη διότι και τώρα, στα χειρότερά του, είναι καλύτερος κατά παρασάγγας από τον αμέσως επόμενο πολιτικό ηγέτη».

                                                                              (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)