Απόψεις...

 

«Ξέρουν ότι ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εκτός αν ενωθούν όλοι μαζί και δημιουργήσουν τον νέο ΣΥΡΙΖΑ, με τη συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ αυτήν τη φορά. Στη συνέχεια θα χρειαστούν τις ψήφους της ακροδεξιάς, αλλά σε αυτό έχουν εμπειρία. Αυτό θέλουν; Ή μήπως μία κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας»; Με ποιον επικεφαλής; Περιμένουν, άραγε, «διορισμό» από τη νέα πρέσβειρα; Και στο τέλος μας μένει η αλλαγή εντός της ΝΔ. Εν κινήσει που λέμε. Δηλαδή, καλούν σε αποστασία; Αδύνατον! Οι άνθρωποι είναι αγνοί αγωνιστές. 

Τα fake news από κάπου βγαίνουν και από κάπου αναπαράγονται. Την πηγή δεν τη γνωρίζουμε, αλλά τα κανάλια αναπαραγωγής τα βλέπουμε. Το περίεργο είναι ότι οι «ειδήσεις» αυτές υιοθετούνται άμεσα από κομματικούς μηχανισμούς που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν. Άκριτα, μόνο και μόνο επειδή τις έβγαλε ένα δημοσιογραφικό συγκρότημα. Και τα ίδια κόμματα δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ζητήσουν μία συγγνώμη, όταν τα fake news διαψεύδονται κατηγορηματικά. Να εξηγήσουν στους φίλους και συγγενείς τους πως αυτοί (κατά τεκμήριο σοβαροί άνθρωποι) κάνουν τέτοια «λάθη». Ότι θυσιάζουν την αλήθεια στο βωμό των συμφερόντων ισχυρών οικονομικών παραγόντων».

                                                                              (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)

«Και μέσα σ’ όλα να σου και η ΟΛΜΕ, η οποία ζήτησε από τα μέλη της να κάνουν στάσεις εργασίας όσο διαρκεί ο «διαγωνισμός» PISA. Κοινώς, να τον σαμποτάρουν. Να σας θυμίσω πως σ’ αυτόν τον διεθνή διαγωνισμό που διεξάγεται κάθε τρία χρόνια τα Ελληνόπουλα υστερούν σε δύο τομείς. Ο πρώτος είναι τα μαθηματικά. Ο δεύτερος η κατανόηση κειμένου. Κοινώς, οι δύο τομείς που αξιολογούν τον βαθμό κρίσης των μαθητών και, για να το πω πιο ωμά, τις διανοητικές τους ικανότητες. Oχι, δεν εννοώ ότι τα παιδιά μας είναι ηλίθια. Το αντίθετο θα έλεγα. Αυτό που αξιολογεί ο PISA είναι ο τρόπος που η εκπαίδευση καλλιεργεί και αναπτύσσει τη φυσική ευφυΐα. Αυτή η τελευταία είναι σαν το εύφορο έδαφος. Αν δεν το καλλιεργήσεις θα μείνει χέρσο».

                                                           (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Φορτηγά που «καβαλούν» πεζοδρόμια και σπάνε μαζί με τις πλάκες τους και τα ρολόγια του νερού. Εργάτες σε συνεργεία τοποθέτησης οπτικής ίνας που κόβουν, όχι μόνο την άσφαλτο, αλλά και τον αγωγό υδροδότησης. Εργασίες ασφαλτόστρωσης που «εξαφανίζουν» τις βάνες με τις οποίες απομονώνονται οι αγωγοί σε περίπτωση βλάβης. Τμήματα δικτύου ηλικίας ενός αιώνα που δεν αντέχουν πλέον τις αυξομειώσεις της πίεσης και «σκάνε». Και βέβαια άπειρες άσκοπες κλήσεις για βλάβες που τελικά δεν είναι βλάβες και οδηγούν απλά σε χαμένες εργατοώρες.

Ως καταναλωτές, όλοι μας απαιτούμε τις καλύτερες υπηρεσίες από την ΕΥΔΑΠ. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος: αυτή των ανθρώπων της ΕΥΔΑΠ που έχουν υποχρέωσή τους να μας εξυπηρετήσουν στην περίπτωση βλάβης. Και οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με κάθε είδους καταστάσεις, από τις πιο προφανείς (όπως είναι μια ζημιά στο δίκτυο λόγω παλαιότητας) έως αρκετές… μη αναμενόμενες».

                                                                          (Γ. Λιάλιος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)