Απόψεις...

 

 «Το ελληνικό πολιτικό σύστημα ρίχνει χαρταετό την ώρα που η Τουρκία γίνεται ο στρατιωτικός βραχίονας της νέας Ευρώπης. Η Ευρώπη των Εθνών (και όχι των λαών), όπως διαμορφώνεται μετά από το τσουνάμι Τραμπ, περιθωριοποιεί την Ελλάδα, σχεδόν την εξαφανίζει από τον πολιτικό χάρτη. Την ώρα που η Τουρκία κερδίζει με τη βούλα του Βερολίνου και του Παρισιού τον ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή το ελληνικό πολιτικό σύστημα αποδεικνύεται – πάλι - κατώτερο των περιστάσεων.Οι κοσμοϊστορικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα αυτές τις ημέρες δεν βρίσκονται καν στην ατζέντα της συζήτησης. Δεν μας απασχολεί. Έχουμε αναλωθεί ως κοινωνία στα ξυλόλια του Βελόπουλου! 

Οι υπερπατριώτες που δήθεν κόπτονται για το μέλλον του έθνους, έχουν καταπιεί αμάσητες τις θεωρίες συνωμοσίας που εξαπλώθηκαν με τη βοήθεια μηχανισμών διάδοσης fake news από το εξωτερικό και δεν πρόσεξαν ότι όλη αυτή η πρακτική χτυπάει στην πράξη την καρδιά του αφηγήματος περί πατρίδας και έθνους. Ούτε καν τους προβλημάτισε ότι όλη αυτή η υπόθεση πήρε τον χαρακτήρα εκστρατείας τους τελευταίους μήνες και ενώ ήταν πλέον φανερό, λόγω της εκλογής Τραμπ, πού θα πήγαιναν τα πράγματα σε σχέση με την Ευρώπη. Αν δεν το έκαναν επίτηδες, πράγμα που δεν τολμούμε να πιστέψουμε, θα το έκαναν από λόγους ηλιθιότητας. Που και πάλι δεν θέλουμε να πιστέψουμε».

                                                                            (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)

«Οι συγγενείς των 104 νεκρών στο Μάτι αναθάρρησαν από την ευαισθησία που επέδειξαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες για την τραγωδία των Τεμπών και ζήτησαν, με προσκλήσεις τους στο Διαδίκτυο, να συγκεντρωθεί κόσμος έξω από το Εφετείο στις 12 Μαρτίου. Κάποιοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι αγωνιούσαν για τον αριθμό των συγκεντρωμένων. Θα ήταν χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες ή κάτι ακόμα μεγαλύτερο; Οι γνώστες καταστάσεων, νοοτροπιών και συμπεριφορών δεν είχαμε καμιά αμφιβολία για αυτό που τελικά συνέβη. Ούτε 200 άνθρωποι δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συγγενών! 

Πού ήταν οι καλλιτέχνες; Πού ήταν τα εργατικά συνδικάτα και οι φοιτητικοί σύλλογοι; Πού ήταν οι μαθητές; Πού ήταν οι νηπιαγωγοί με τα τετράχρονα παιδάκια; Πού ήταν οι μοτοσυκλετιστές να κάνουν μια πορεία μέχρι το Εφετείο ή μέχρι το Μάτι; Πού ήταν οι βουλευτές όλων των κομμάτων; Πού ήταν οι τραγουδιστές με τις συναυλίες τους; Και τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν τέλος, αλλά δείχνουν ένα πράγμα: πως όλες οι συγκεντρώσεις για τα Τέμπη είχαν μια οργανωτική βάση και αυτή τη βάση την προσέφερε η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της. Και καλώς έπραξε. 

Αυτή, με τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς της καλλιέργησε μια συναισθηματική φόρτιση η οποία αποτέλεσε, μαζί με το γνωστό σύνθημα, τον κινητοποιητικό μύθο αυτών των τεράστιων συγκεντρώσεων. Σε αυτά οι αριστεροί κατέχουν την τεχνογνωσία παλαιόθεν. Δεν παλεύονται, καθώς κινούνται βάσει ιστορικά κληρονομημένων «πρωτοκόλλων». Και καλά, οι αριστεροί έκαναν τη δουλειά τους αποδεικνύοντας την υποκριτική ευαισθησία τους. 

Οι άλλοι, αυτοί που κατήγγειλαν τους αριστερούς για αυτή την υποκριτική ευαισθησία, γιατί δεν πήγαν χθες έξω από το Εφετείο; Γιατί τώρα σκούζουν και διαμαρτύρονται; Οι αριστεροί είναι αυτοί που είναι! Εσείς πού ήσασταν; Πού ήταν η νεολαία σας; Πού ήταν οι βουλευτές σας; Πού ήταν οι οργανώσεις σας; Αφήσατε τους συγγενείς μόνους με τον όνο τους».

                                                                  (Σ. Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Το θέμα δεν είναι αν θεωρώ την Καρυστιανού κατάλληλη για Πρωθυπουργό της χώρας, όπως κρίνει τώρα η Ελενα Ακρίτα. Το θέμα είναι ότι η ιέρεια των like θεωρούσε ότι, διαδοχικά, Τσίπρας, Κασσελάκης και Φάμελλος έκαναν για πρωθυπουργοί! Τίποτα πιο υποτιμητικό για τις ικανότητες και δυνατότητες της Καρυστιανού από αυτό».

                                                                          (Ρέα Βιτάλη –protagon.gr)