Απόψεις...

 

«Εγώ μια χαρά τους είδα χθες τους συμπατριώτες Έλληνες. Γιόρτασαν με τις παρέες τους την εθνική εορτή και τον Ευαγγελισμό, άλλοι πλούσια, άλλοι φτωχικά, άλλοι έχοντας φύγει για τετραήμερο, άλλοι στα σπίτια και στις γειτονιές τους… πάντως, όλοι τρώγοντας τον μπακαλιάρο που μια βδομάδα τώρα μας είχε φάει ο άτιμος. Η τιμή του μπακαλιάρου κι η τιμή του μπακαλιάρου. Αίσχος με την τιμή του μπακαλιάρου, ντροπή με το κόστος του μπακαλιάρου, δέκα μέρες τώρα μ’ αυτό ασχολούμασταν.

Μόλις είχαμε φύγει απ’ την τιμή της λαγάνας, πήγαμε στην τιμή του μπακαλιάρου κι από σήμερα ξεκινάμε το όμορφο οδοιπορικό της τιμής των αμνοεριφίων του Πάσχα. Από τιμή σε τιμή κυλά η ζωή μας. 

Εγώ πάντως χθες, δεν είδα ούτε έναν που να μην έφαγε μια μερίδα μπακαλιάρο. Και ο ζάπλουτος και το φτωχαδάκι, ένα κομματάκι τηγανητού μπακαλιάρου με σκορδαλιά το απόλαυσαν. Όπως και λαγάνα τσίμπησαν την Καθαροδευτέρα κι ας ήταν ληστρική η τιμή της, όπως και μια μπουκιά αρνί θα το φάνε το Πάσχα, ανεξάρτητα που θα ανέβει ή θα πέσει φέτος η τιμή του οβελία.

Τι θέλω να πω με όλα τούτα; Ότι αν θέλουμε βρίσκουμε σημεία συνεννόησης και κοινών εμπειριών, αν δεν θέλουμε οι διαφορές μας μεγεθύνονται εύκολα και φτάνουν ως το άπειρο. Αν έχουμε καλή διάθεση για όλα βρίσκονται γέφυρες, αν δεν γουστάρουμε μπορούμε να οδηγηθούμε σε εμφύλιο ακόμα και για ένα φτερό αλμυρού βακαλάου Ισλανδίας».

                                                                     (Δ. Καμπουράκης –liberal.gr)

«Τελικώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Γιώργος Γεραπετρίτης τα κατάφεραν ή όχι σε σχέση με το τουρκολιβυκό μνημόνιο; Μας έλεγαν διάφοροι «σκληροί πατριώτες» ότι τα έχουμε δώσει όλα στους Τούρκους και ότι οι ίδιοι μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα! Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ταξιδέψουν μέχρι τη Μέκκα του νέου κόσμου για να συναντήσουν προσωπικώς τον πρόεδρο Τραμπ ή έστω κάποιον βοηθό του. Ούτε κλητήρας δεν τους είδε. Καιρός, λοιπόν, να αρχίσουν προπονήσεις σε άλλα αθλήματα και να αφήσουν την πολιτική. Φτάνει η ώρα που όλοι μας βγαίνουμε στη σύνταξη».

                                                                           (Θ. Μαυρίδης-  liberal.gr)

«Μία απίστευτη περιπέτεια περνά μια οικογένεια που μετά από 35 χρόνια στις ΗΠΑ απελάθηκε στην Κολομβία. Η Γκλάντις και ο Νέλσον Γκονζάλες ζούσαν στη Καλιφόρνια από το 1989 όπου απέκτησαν 3 κόρες, οι οποίες έχουν και την Αμερικανική υπηκοότητα. Ομως απελάθηκαν μαζί με τους γονείς τους, οι οποίοι όπως αποδείχθηκε, δεν είχαν νόμιμη άδεια παραμονής. Το ζευγάρι διοργάνωνε μαθήματα Βίβλου στην εκκλησία τους στη νότια Καλιφόρνια και προσέφερε εθελοντική εργασία σε συσσίτια κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19.«Για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, έχτισαν μια ζωή εδώ: ανέθρεψαν τρεις κόρες, συνέβαλαν στην κοινότητά τους και πρόσφατα καλωσόρισαν το πρώτο τους εγγόνι», έγραψε η κόρη τους, Στέφανι Γκονζάλες, σε μια σελίδα GoFundMe για την οικογένεια. «Τώρα, τους αντιμετωπίζουν σαν εγκληματίες».

                                                                                  (iefimerida.gr)