Απόψεις...

 

«Το σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας δεν εξαντλείται στην εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών. Ο πρώτος στόχος, αυτός της πλήρους αποσάθρωσης του «πολιτικού συστημισμού» έχει πετύχει. Ο αμέσως επόμενος θα είναι η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και η συμπίεση της ΝΔ σε ποσοστά χαμηλότερα του 25%, έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε πολυκομματικές «κυβερνήσεις συνεργασίας». Η προοπτική του «μεγάλου συνασπισμού» του νέου κόμματος Τσίπρα με μία ΝΔ με άλλη ηγεσία είναι στο μενού. Η συνέχεια επί της οθόνης (κυρίως τηλεοπτικής) με άφθονη σκανδαλολογία. 

Κατά τα φαινόμενα και κρίνοντας από τα όσα διαδραματίστηκαν στις τηλεοπτικές οθόνες με τα Τέμπη, όπου δεκάδες «εμπειρογνώμονες» έστησαν σκηνικά ζωγραφίζοντας ανύπαρκτες δεξαμενές με… ξυλόλια, ο τρόπος θα είναι και πάλι ο ίδιος. Θα δούμε νέα ευφάνταστα σενάρια που με τη δύναμη της εικόνας θα γίνουν «πραγματικότητα» στα μάτια του διψασμένου για αίμα κοινού. Στη συνέχεια η πραγματικότητα αυτή θα ανατραπεί. Αλλά ποιος νοιάζεται; 

Το νέο πολιτικό σκηνικό δεν θα έχει έναν και μόνο ισχυρό παίκτη. Δεν θέλουν άλλον Μητσοτάκη. Δεν θέλουν άλλον ισχυρό πρωθυπουργό. Τα οικονομικά συμφέροντα που χρηματοδότησαν την εκστρατεία μίσους θέλουν αδύναμες κυβερνήσεις συνεργασίας που θα εξαρτώνται από τη δική τους βούληση και όχι οι ίδιοι από την αντίστοιχη βούληση του εκάστοτε πρωθυπουργού. 

Να θυμίσουμε εδώ ότι την προηγούμενη φορά που υπήρχε το σενάριο του μεγάλου συνασπισμού ήταν το 2015 και από πίσω υπήρχε η «πρόταση» εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Μία πρόταση που θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο από έναν ευρύτατο συνασπισμό κομμάτων που θα έπαιρνε και το βάρος της ευθύνης. Οι σχεδιασμοί εκείνοι χάλασαν, επειδή στη ΝΔ εξελέγη ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σήμερα ο «εντολέας» δε φαίνεται να είναι ο ίδιος. Δεν είναι η Γερμανία του Σόιμπλε που μοιράζει προτάσεις και λεφτά για να πάψει η Ελλάδα να αποτελεί βαρίδι στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Οι Γερμανοί έχουν άλλα θέματα για να ασχοληθούν. 

Το σενάριο του μεγάλου συνασπισμού παρέμεινε στο τραπέζι, αλλά δεν υπάρχει η Γερμανία του Σόιμπλε. Το σενάριο, όμως, είναι εδώ. Κάτι που ίσως σημαίνει ότι κάποια πράγματα παραμένουν κοινά ή σταθερά. Να είναι, άραγε, η «συμμορία της δραχμής»; Θα δείξει! Αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα μάθουμε».

                                                                               (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)

«Τα ιστορικά δεδομένα των ΗΠΑ, τόσο του παρελθόντος αλλά και αυτά που συμβαίνουν τώρα, επιβεβαιώνουν πλήρως αυτήν την πραγματικότητα. Ο κόσμος αλλάζει δραματικά. Η Ρωσία έχει χάσει τη θέση της ως σημαντική στρατιωτική δύναμη, καθώς αδυνατεί επί 3 έτη να κατακτήσει την Ουκρανία. Η Κίνα αντιμετωπίζει οικονομικά και στρατηγικά αδιέξοδα καθώς εξαρτάται πλήρως από τις εξαγωγές. 

Η Ευρώπη δεν είναι ενωμένη, βρίσκεται σε σύγχυση, είναι αδύναμη καθώς συνεχίζει τον ανταγωνισμό μεταξύ των μελών της και παρουσιάζονται συνεχώς προβλήματα, όπως η άνοδος των άκρων στη Γαλλία και τη Γερμανία, οι αντιπαραθέσεις για τη μετανάστευση, οι διαμάχες μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης, το Brexit και η κρίση της ΕΕ όπως την περιγράφει ο Ντράγκι. 

Η Μέση Ανατολή παραμένει η μεγαλύτερη γεωπολιτική αβεβαιότητα. Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν υψηλό δημόσιο χρέος $36 τρις όπου οι τόκοι του απορροφούν το 13% του προϋπολογισμού των ΗΠΑ (περισσότερο από τον αμυντικό προϋπολογισμό) και θα ξεπεράσουν το 25% την επόμενη δεκαετία εάν δεν μειωθεί το 1,8 τρις ετήσιο έλλειμα του κρατικού προϋπολογισμού».

                                                                         (Γ. Σ. Ατσαλάκης-Liberal.gr)