Το παπούτσι του Χρουστσόφ...

  

«Ηταν 11 Οκτωβρίου του 1960, ο Ψυχρός Πόλεμος βρισκόταν στο απόγειό του και ο τότε Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ εκφωνούσε λόγο από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, καταγγέλλοντας τις ΗΠΑ και τη Δύση για ιμπεριαλιστική «αρπακτική πολιτική». Κάποια στιγμή, ο εκπρόσωπος των Φιλιππίνων τον διέκοψε για να του υπενθυμίσει ότι οι Σοβιετικοί είχαν «καταπιεί» ολόκληρες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. 

Ο ευέξαπτος Χρουστσόφ έγινε έξαλλος, έβγαλε το παπούτσι του και χτυπούσε με αυτό το έδρανο. Η παγκόσμια κοινή γνώμη έμεινε άναυδη από την, στα όρια της γελοιότητας, απρεπή συμπεριφορά ενώπιον των παριστάμενων ηγετών και αντιπροσώπων των κρατών-μελών της παγκόσμιας κοινότητας. Μολονότι δεν υπήρξε φωτογραφία ή τηλεοπτική εικόνα που να δείχνει τον αναψοκοκκινισμένο Χρουστσόφ να χρησιμοποιεί το παπούτσι… δίκην σφυριού, για να φοβίσει τους γεωπολιτικούς αντιπάλους του, το περιστατικό έμεινε στην παγκόσμια διπλωματία ως μέγιστη αγένεια. 

Το «παπούτσι του Χρουστσόφ», ωστόσο, θα φάνταζε σήμερα σαν αθώο παιδικό παιχνιδάκι συγκρινόμενο με την έξαλλη ρητορική των ισχυρών του πλανήτη. Ας θαυμάσουμε, λοιπόν, το «νέο» που αναδύεται, στο κορυφαίο επίπεδο, στον πολιτικό διάλογο διεθνώς:

Ελον Μασκ, κατά πολλούς ο πραγματικός πρόεδρος των ΗΠΑ, προς τον πρωθυπουργό του Καναδά Τριντό, κραδαίνοντας μάλιστα δημοσίως… αλυσοπρίονο: «Κορίτσι μου, δεν είσαι πλέον κυβερνήτης του Καναδά, άρα δεν έχει σημασία τι λες».

Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πρώην πρόεδρος της Ρωσίας και νυν πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της χώρας του, για τη συνάντηση Ζελένσκι – Τραμπ στον Λευκό Οίκο: «Το αύθαδες γουρούνι δέχθηκε τελικά ένα κανονικό χαστούκι από τον Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο…».

Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, για το ίδιο θέμα: «Θαύμα αυτοσυγκράτησης το ότι Τραμπ και Βανς δεν χαστούκισαν αυτό το κάθαρμα».

Λεχ Βαλέσα, πρώην πρόεδρος της Πολωνίας, κάτοχος βραβείου Νομπέλ, για το επεισόδιο Τραμπ – Ζελένσκι: «Η συνάντηση έμοιαζε με ανάκριση από την κομμουνιστική αστυνομία· η εικόνα μού προκάλεσε τρόμο και αποστροφή».

Τριντό προς Τραμπ για τους δασμούς: «Ντόναλντ, ήταν ηλίθιο αυτό που έκανες». Απάντηση Τραμπ: «Πείτε του “κυβερνήτη” – δεν τον αναγνωρίζω ως πρωθυπουργό ανεξάρτητης χώρας, γιατί θεωρώ τον Καναδά πολιτεία των ΗΠΑ…».

Μάρκο Ρούμπιο για Τραμπ: «Η πόλη έχει νέο σερίφη!».

Ζελένσκι προς Τραμπ: «Μην κάνεις συμβιβασμό με τον δολοφόνο Πούτιν».

Ο εκχυδαϊσμός του πολιτικού λόγου, ο διασυρμός και η κατάπτωση στις διεθνείς σχέσεις, ο κυνισμός και η ωμότητα συνθέτουν πλέον την κανονικότητα στην παγκόσμια –αλλά και την εγχώρια– πολιτική σκηνή.Ο Ρέιγκαν, ο Τσώρτσιλ, ο Κολ, η Θάτσερ, ο Γκρομίκο, ο Πονομαριόφ, ο Μιτεράν, μπορεί πίσω από τις κλειστές πόρτες να «σφάζονταν», αλλά δημοσίως δεν θα έπεφταν ποτέ σε τόσο, μα τόσο χαμηλό επίπεδο».

                   (Απόσπασμα άρθρου  του Στ.Τζίμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)