«Η παραδοξότητα της χώρας μας από την μία πληγώνει, κι από την άλλη αναστατώνει. Σε σημείο μάλιστα που να θεωρείς και να πιστεύεις ότι τα χούγια της, αυτής της πανέμορφης Ελλάδας, δεν είναι τίποτα άλλο από παραστρατημένα προτερήματα της. Τούτο, ακόμα και σαν σύμπτωμα, έφτασε να θεωρείται, και να είναι, επικίνδυνα αποδεκτό. Όπως: Δεν δηλώνω το εισόδημά μου. Εγώ πάλι, δουλεύω στο Δημόσιο, δεν μπορώ να το κρύψω. Κάνω όμως κοπάνες, φορτώνω υπερωρίες, αρνούμαι την αξιολόγηση. Όχι μόνο για μένα, αλλά και για τα παιδιά μου.
Αυτές τις ημέρες, οι συνδικαλισμένοι δάσκαλοί της ΟΛΜΕ, κήρυξαν στάση εργασίας και προτρέπουν τους καθηγητές να μην συμμετέχουν στις διαδικασίες της Διεθνούς Έρευνας PISA. Παράνομο, θα ρωτήσετε; Για μένα ναι. Διότι και οι «διαδικασίες» τους για λήψη μέτρων, απεργιακών κλπ, δεν είναι πάντα by the book, δηλαδή με το «γράμμα του νόμου». Στέλνω το παιδί μου σε ιδιαίτερα μαθήματα, γιατί η καθηγήτρια στο σχολείο, δημόσιο και ιδιωτικό, μου λέει ότι θέλει βοήθεια. Υπέκυψα κι εγώ κάποτε. Η ταρίφα τότε ήταν από 100 ευρώ την ώρα για τρεις μαθητές, σύνολο €300. Ζεστά κι αφορολόγητα, δεν δίνουν απόδειξη. Ποτέ. Κανένας. Έχετε υπολογίζει πόσα χάνει το Κράτος από αδήλωτα ιδιαίτερα μαθήματα; Ή και από γυμναστές και μασέρ στο σπίτι;
Λεφτά υπάρχουν, όταν πρόκειται για την υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών. Τσακίζονται οι χαμηλόμισθοι γονείς να τους προσφέρουν ό,τι μπορούν. Στερούνται πολλά, αλλά έχουν υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Οι πολλοί, έχουμε 2-3 αυτοκίνητα στην οικογένεια. Εγώ κυκλοφορώ με μηχανάκι. Σιγά μη φορέσω κράνος. Παρκάρω όπου να ‘ναι. Δεν μπορώ να περπατήσω σε πεζοδρόμιο, αναγκαστικά κατεβαίνω στον δρόμο. Κλέβω στην αντλία. Κτίζω πεντάστερο στο Σαρακήνικο. Πουλάω προστασία σε νυχτερινά κέντρα…
Κατεβαίνω σε διαδηλώσεις όποτε θέλω – ας φωνάζουν εκείνοι που αναγκαστικά χάνουν δουλειές από τα κλειστά μαγαζιά τους. Κλέβω και το ρεύμα, ολόκληρη αλυσίδα καταστημάτων έχω. Στην περιοχή που μένω, δεν υπάρχει αποχετευτικό – έρχονται βυτία και αδειάζουν τους βόθρους. Είναι ισχυρό Σωματείο. Να μην δουλέψουν κι αυτοί; Εκείνοι που κλέβουν χαλκούς από τις σιδηροδρομικές γραμμές;
Οι δήθεν αντιεξουσιαστές και χούλιγκανς (ενίοτε τα ίδια πρόσωπα), που σπάνε ό,τι βρουν, που τρομοκρατούν κόσμο, κάποιοι από αυτούς σκότωσαν και τους ανθρώπους στην Μαρφίν, για τους οποίους ελάχιστοι έκαναν ένα μικρό μνημόσυνο, μια στοιχειώδη διαμαρτυρία.
Κάθε μέρα έχουμε θανατηφόρα τροχαία. Πολλά. Πέρυσι, το 2024, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, χάσαμε στους δρόμους 621 – δηλαδή 52 τον μήνα. Δηλαδή – πάλι – σχεδόν 1 «Τέμπη» κάθε μήνα! Σχεδόν όλα οφείλονται σε παραβίαση του νόμου. Οδηγούν πολύ πιο πάνω από το όριο ταχύτητας. Και οι περισσότεροι είναι «φτιαγμένοι» και πιωμένοι. Διάβασα πρόσφατα ότι σε πολλά από τα μπαράκια όπου συχνάζουν πιο πολύ οι νέοι, τα περισσότερα ποτά είναι μπόμπες. Μερικοί δεν έχουν καν δίπλωμα. Ή και το πήραν με μέσο. Κάνει «θραύση» αυτό.
Πριν ένα χρόνο, για να ανανεώσω την Αδεια Οδήγησής μου (λόγω ηλικίας, μη πω κάτι…) έπρεπε, μεταξύ άλλων, να πάρω βεβαίωση από παθολόγο και οφθαλμίατρο ότι… δύναμαι. Ταλαιπωρήθηκα αρκετά, αλλά πέρασα! Ένας φίλος με έψεξε. «Καλά, είσαι χαζός;». Μάλλον είμαι. Διότι ο φίλος ήξερε «κάποιον», που με 300 ευρώ σου τα τακτοποιεί όλα σε μια μέρα. Μου έδωσε και το τηλέφωνό του. Ήθελα να το τσεκάρω. Τον πήρα, και η ταρίφα ήταν κατά 50 ευρώ ψηλότερη. Τον ευχαρίστησα και αυτό ήταν. Ευτυχώς, δεν μάλωσα τον εαυτό μου. Χαλάλι η ταλαιπωρία. Κοιμάμαι ήσυχος.
Θα μπορούσα (όπως και εσείς υποθέτω) να έγραφα ολόκληρους τόμους για τις
παρανομίες μας. Τα «τεκμήρια στους δρόμους», εντοπίζονται εύκολα. Τα άλλα,
θέλουν… ντετέκτιβ. Μην πω και ψυχίατρο. Κάθε μέρα περνάω από ένα σημείο, όπου
σε ένα γραφείο υπάρχει μια ταμπέλα που γράφει: «Νομιμοποιούνται αυθαίρετα»! Και
μόνο αυτό φτάνει, νομίζω. Ξέρετε άλλη χώρα που να διαφημίζει ότι μπορεί να
κάνει το παράνομο νόμιμο;»
(Απόσπασμα άρθρου του Χρ. Μιχαηλίδη από το protagon.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου