Απόψεις...

«Μπορεί να μη μας απασχολεί τελευταίως όσο η Γάζα, όμως η Ουκρανία βρίσκεται σε κρίσιμη φάση στον πόλεμο εναντίον του Ρώσου εισβολέα. Η αντεπίθεση των τελευταίων μηνών δεν φαίνεται να έφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, οι σύμμαχοι στη Δύση εμφανίζουν σημάδια κόπωσης και εμπλέκονται σε μεταξύ τους διαφωνίες, οι Ρώσοι επιμένουν, βρίσκοντας στήριξη από πολλές χώρες, και ο χειμώνας δείχνει ότι θα είναι πιο ψυχρός από τον περυσινό. 

Οι συνθήκες σε όλα τα μέτωπα επιδεινώνονται, έτσι, ίσως πλησιάζει η ώρα διαπραγματεύσεων για κατάπαυση του πυρός. Επειδή το Κίεβο –όπως κάθε άλλη κυβέρνηση– δεν μπορεί να συναινέσει στην οριστική απώλεια εδαφών, ίσως βαίνουμε προς μια εκεχειρία βάσει του χάρτη όπως έχει διαμορφωθεί, με διαπραγματεύσεις για οριστική συμφωνία να παραπέμπονται στο μέλλον. 

Εδώ το ερώτημα είναι εάν μπορεί κανείς να εμπιστευθεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν να συνάψει συμφωνία και να την τηρήσει. Το γεγονός και μόνο ότι επέλεξε να εισβάλει στην Ουκρανία δείχνει ή ότι είχε λάθος εκτίμηση για το πώς θα αντιδρούσαν στο Κίεβο, στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και σε άλλες πρωτεύουσες, ή ότι δεν γνώριζε τις ικανότητες των δικών του δυνάμεων. 

Ο Ρώσος πρόεδρος φαίνεται να έπεσε έξω και στα δύο βασικά σημεία. Διαθέτει, όμως, δύο ισχυρά χαρτιά, τα οποία αποδεικνύουν την ασυμμετρία της αναμέτρησης πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τα μεγέθη των δύο χωρών και των ένοπλων δυνάμεών τους: η ρωσική κυβέρνηση δεν λογαριάζει το κόστος των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές από την πλευρά των στρατιωτών της, και διαθέτει πυρηνικά όπλα. Εάν ο Πούτιν αισθανθεί ότι απειλείται ο ίδιος άμεσα, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι θα σκεφθεί, «τι τα έχουμε εάν δεν τα χρησιμοποιούμε;» (όπως αναφώνησε, εξάλλου, ο φίλος του ο Τραμπ όταν ήταν πρόεδρος)».

                                                             (Ν.Κωνσταντάρας-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ο 29χρονος Χαράλαμπος Μπλιώνας το 1986 στο γήπεδο Αλκαζάρ στη Λάρισα έπεφτε νεκρός όταν φωτοβολίδα καρφωνόταν στο λαιμό του. Το 1991, επίσης από φωτοβολίδα στην κοιλιά, λίγο έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, ο 17χρονος Γιώργος Παναγιώτου έχανε τη ζωή του.Την ίδια χρονιά, ο 21χρονος Ευθύμιος Λιάκας και ο 25χρονος Κώστας Ντόλιας εγκλωβίζονται στο όχημά τους, το οποίο τυλίγεται στις φλόγες από μολότοφ στην εθνική οδό. Το 1995, ο 25χρονος Γιώργος Καρνέζης χάνει τη ζωή του στη Γλυφάδα, όταν δέχεται επίθεση με μαχαίρι στην κοιλιά.

Το 2007, ο 22χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος πέφτει νεκρός σε ένα «ραντεβού θανάτου» στη Λεωφόρο Λαυρίου. Το 2011, ο 21χρονος Γιάννης Ρουσάκης χάνει με ανάλογο τρόπο τη ζωή του στην Κρήτη, όπως και το 2014, επίσης στην Κρήτη, ο 46χρονος Κώστας Κατσούλης.Το 2020, ο  28χρονος Τόσκο Μποζατζίσκι σκοτώνεται από αυτοκίνητο, που τον χτυπά. 

Το 2022, ο 19χρονος Άλκης Καμπανός, δολοφονείται, όταν δέχεται επίθεση οπαδών, όντας αμέριμνος με την παρέα του στο δρόμο. Μόλις τον Αύγουστο, ο 35χρονος Μιχάλης Κατσουρής χάνει τη ζωή του κατά τη διάρκεια επεισοδίων στη Νέα Φιλαδέλφεια.Σε αυτή τη λίστα των θυμάτων της τυφλής οπαδικής βίας, προστίθενται δεκάδες άλλοι, που απλώς στάθηκαν «τυχεροί» και βγήκαν τραυματισμένοι από ανάλογες επιθέσεις».

                                                                            (Λήδα  Μπόλα-liberal.gr)