Απόψεις...

« Επρεπε να χαροπαλεύει ο αστυνομικός, με το ακρωτηριασμένο πόδι, χτυπημένος από τη ναυτική φωτοβολίδα για να κατατεθούν τα στοιχεία των 200 σεσημασμένων χούλιγκαν στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου;  Έπρεπε να προηγηθεί μία ακόμη δολοφονική απόπειρα εναντίον του προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ που θα ενεργοποιούσε, υπό την πίεση της κοινής γνώμης, την Κυβέρνηση; Έπρεπε αυτή η καθυστέρηση, όταν έχουν προηγηθεί εγκληματικού χαρακτήρα συμπλοκές μεταξύ οργανωμένων οπαδών;

Έπρεπε να παραμένουν «θαμμένοι» διακόσιοι φάκελοι διαπιστωμένων, καταγεγραμμένων από τις Αρχές ταραχοποιών που πρωταγωνιστούν σε επεισόδια βίας κυρίως εναντίον αστυνομικών, με επίκεντρο την περιοχή των Εξαρχείων, την Πανεπιστημιούπολη, αλλά και τα γήπεδα; Έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα σε οριακό σημείο, «αποκτήνωσης και πανδημίας βίας», όπως είπε ο υπ. Προστασίας Πολίτη Γ. Οικονόμου προκειμένου να ζητηθεί η συνδρομή του Αρείου Πάγου; Γιατί, πάντα, εκ των υστέρων;»

                                                                  (Άρης Πορτοσάλτε-Liberal.gr)

 «Δεν θα επικαλεστώ τους διάφορους απόστρατους ναυάρχους και πτεράρχους της απέναντι πλευράς που σκούζουν στα τουρκικά κανάλια ότι ο Ερντογάν υποχώρησε απέναντι στον Κυριάκο και ότι πούλησε τη Γαλάζια Πατρίδα με την οποία τους ντόπαρε τόσα χρόνια. Ο Ταγίπ πληρώνει τα επίχειρα της πολιτικής του, αν υποθέσουμε ότι οι μουρμούρες δέκα αποστράτων κάνουν το αυτί του να ιδρώνει. 

Ο δικός μας όμως, τι φταίει να τραβά τα ίδια και μάλιστα όχι από συνταξιούχους στρατιωτικούς αλλά από συνταξιούχους πρωθυπουργούς;Όταν δηλαδή ο Καραμανλής, ως πρωθυπουργός της χώρας, γινόταν κουμπάρος του Ερντογάν επειδή μαζί με άλλους τρεις αρχηγούς κρατών πάντρευε την κόρη του Ταγίπ, τι εγγυήσεις είχε πάρει ότι δεν θα υπάρξουν αυθαίρετες ερμηνείες της πράξης του από τους συνομιλητές μας;»

                                                                      (Δ.Καμπουράκης- liberal.gr)

«Ας πάρουμε τον δρόμο. Ένας Έλληνας οδηγός γνωρίζει πόσο παράνομο και επικίνδυνο είναι να περνάς με κόκκινο όσο το γνωρίζει και ένας Γερμανός. Η μόνη διαφορά του δεύτερου από τον πρώτο είναι οτι ο δεύτερος μεγάλωσε σε κοινωνία που το να περνάς με κόκκινο δεν απαγορεύεται μόνο αλλά τιμωρείται κιόλας. Και επειδή τιμωρείται αποφεύγεται. Φυσικά η συνεχής αποφυγή δημιουργεί συνήθεια αλλά αυτή δεν θα δημιουργούταν ποτέ χωρίς την τιμωρία. 

Καμία γενικώς και αορίστως «παιδεία» δεν είναι υπεύθυνη για τις παραβατικές συμπεριφορές είτε αυτές είναι βαριά εγκληματικές είτε απλώς ενοχλητικές. Η απουσία τιμωρίας, αυτή η αίσθηση ατιμωρησίας, είναι που κάνει αυτές τις συμπεριφορές να πληθαίνουν και να χειροτερεύουν. Όσο πιο γρήγορα το πάρουμε χαμπάρι τόσο περισσότερες οι ελπίδες να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Διαφορετικά μπορούμε να κουνάμε επικριτικά το κεφάλι και να μονολογούμε «δεν υπάρχει παιδεία» πιστεύοντας ότι λέμε κάτι βαθύ ενω δεν λέμε τίποτα απολυτως».       

                                                                   (Μ.Βουλαρίνος-ΑΤΗensvoice)