«Πριν από δεκαπέντε χρόνια τέτοια μέρα είχε ήδη ξεκινήσει η καταστροφή του κέντρου της Αθήνας. Η αστυνομία, με εντολή της πολιτικής της ηγεσίας, παρακολουθούσε άπραγη κουκουλοφόρους να καίνε, να καταστρέφουν περιουσίες, να λεηλατούν καταστήματα. Η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. αισθανόταν υπεύθυνη για τα επεισόδια αφορμή των οποίων υπήρξε η δολοφονία του νεαρού Γρηγορόπουλου από έναν αστυνομικό την παραμονή το βράδυ στα Εξάρχεια; Ο,τι και να ‘ναι δεν έκανε τίποτε για να προστατεύσει την πρωτεύουσα.
Ο δημόσιος λόγος επιδόθηκε στη γνωστή πλειοδοσία προοδευτικότητας. Την αποκαλούσαν εξέγερση της γενιάς των 600 ή 700 ευρώ. Εμείς οι υπόλοιποι οφείλαμε να τους «αφουγκραστούμε». Ακόμη κι αν μούγκριζαν, ακόμη κι αν δεν διεκδικούσαν τίποτε παραπάνω από το δικαίωμα στην καταστροφή. Τότε, όπως και τώρα, κανείς δεν αναρωτιόταν ποια ήταν τα πρόσωπα των νέων που κρύβονταν από τις κουκούλες. Kανείς δεν αναρωτιόταν γιατί έχουν ως στόχο τις περιουσίες και τη ζωή των μεσαίων στρωμάτων τα οποία υπήρξαν και τα θύματα της καταστροφής.
Oπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήσαν παιδιά της νεόπλουτης Ελλάδας, μεγαλωμένα στην ατμόσφαιρα αυθαιρεσίας και νόμιμης διαφθοράς που χαρακτηρίζει την Ελλάδα της δεκαετίας του ’90. Παιδιά της «πλουτοκώσταινας» που λέει κι ο φίλος Μάρκαρης που ήθελαν να δείξουν την ανωτερότητά τους απέναντι στους μικροαστούς της ψωροκώσταινας. Nα δείξουν και την περιφρόνησή τους απέναντι στο κράτος το οποίο είχαν μάθει να περιφρονούν από τους πατεράδες τους. Η Αθήνα κάηκε για τον Γρηγορόπουλο όμως δεν άνοιξε μύτη για τη βάρβαρη δολοφονία της Marfin.Τέτοιες μέρες πριν από 15 χρόνια επισημοποιήθηκε η εποχή της εχθροπάθειας.
Τα χρόνια που ακολούθησαν επέβαλαν στην ελληνική κοινωνία μια συνθήκη οιονεί εμφυλίου. Τα προβλήματα μεταφράζονταν εκ προοιμίου σε συγκρούσεις όπου ο ένας αντίπαλος επεδίωκε την εξουδετέρωση του άλλου. Η κορύφωση ήρθε με τους Αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος και τον εθνικό διχασμό που επιχείρησε ο Τσίπρας με το δημοψήφισμα του 2015. Hταν η μεγάλη προσφορά του. Μετέτρεψε τον οιονεί εμφύλιο σε θεατρική παράσταση και την εχθροπάθεια σε δραματικό ρόλο που μόνον ταλαντούχοι ηθοποιοί μπορούσαν να υπηρετήσουν.
Η διακυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου
ολοκλήρωσε την επίθεση κατά των μεσαίων στρωμάτων που είχαν ξεκινήσει οι
κουκουλοφόροι του 2008. Η διάλυση της Αριστεράς σηματοδοτεί και το τέλος της
εποχής της εχθροπάθειας. Απομένει η ανάταξη του κέντρου της Αθήνας. Μπορεί να
ξαναγίνει μια πόλη που ζει για τους κατοίκους της; Η σύγκριση του σημερινού
Πεδίου του Αρεως με αυτό που ήταν πριν από 10 χρόνια δείχνει πως όλα είναι
δυνατά. Αρκεί να λειτουργεί η κοινωνική συνείδηση».
(Αρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου