Τι φταίει λοιπόν;

 

«Απλήρωτοι προμηθευτές, φορτία με ψάρια που χάνονται, φορτία ακατάλληλα όταν φθάνουν στον προορισμό τους και που αναγκαστικά πωλούνται σε χαμηλότερες τιμές, αλλεπάλληλες διοικητικές αλλαγές και κεφάλαια των οποίων η τύχη… αγνοείται είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό σήμερα στην Avramar, τον περίφημο «εθνικό πρωταθλητή» στην ελληνική και ευρύτερα στη μεσογειακή ιχθυοκαλλιέργεια, ο οποίος δημιουργήθηκε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, μετά την εξαγορά από την Andromeda Seafood των «Σελόντα» και «Νηρεύς», με τη συμμετοχή των funds Amerra και Mubadala.

 «Πρωταθλητής», όμως, που μέχρι τώρα μάλλον μοιάζει περισσότερο με… κουτσό άλογο. Μάλιστα, ενδεχόμενη κατάρρευση της εταιρείας εκτιμάται ότι θα έχει πολύ μεγαλύτερες και πολύ πιο οδυνηρές συνέπειες για το σύνολο του κλάδου της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας και των εμπλεκόμενων κλάδων, από προμηθευτές έως μεταφορικές εταιρείες, από ό,τι εάν αυτό συνέβαινε την προηγούμενη δεκαετία, όταν «Σελόντα» και «Νηρεύς» πέρασαν αναγκαστικά στον έλεγχο των τραπεζών λόγω των χρεών τους (346 εκατ. ευρώ συνολικά), καθώς θα δημιουργούσε φαινόμενο ντόμινο στην αγορά.

Ακριβώς για να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις της Avramar με τις τράπεζες με αντικείμενο την αναδιάρθρωση των χρεών της, αλλά και τη λήψη δανείου ως κεφαλαίου κίνησης, διαπραγματεύσεις οι οποίες δεν έχουν ολοκληρωθεί. Κατ’ αρχάς ο μετασχηματισμός σε μια μεγάλη εταιρεία που από 10.000 τόνους παραγωγή θα έφτανε σε 70.000 τόνους, στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ. 

Τι φταίει τότε; Οι ελληνικές εταιρείες δεν έχουν εκσυγχρονισθεί από απόψεως καλλιεργητικών πρακτικών και εξοπλισμού, ενώ την ίδια ώρα δεν επενδύουν όσο ίσως θα έπρεπε και σε είδη πιο οικονομικά ή σε είδη που θα είχαν μεγαλύτερη απόδοση λόγω των χαρακτηριστικών τους, όπως είναι για παράδειγμα το μαγιάτικο. Ετσι, αντί να μειώνεται ο ανταγωνισμός, οι ελληνικές εταιρείες έχουν πλέον να αντιμετωπίσουν και άλλους «παίκτες» εκτός από την Τουρκία, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την Αίγυπτο και την Τυνησία».

               (Απόσπασμα άρθρου της Δ. Μανιφάβα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)